امید زندگانی در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر اینکه آیا بین مجری و شومن به لحاظ اجرایی تفاوتی وجود دارد، گفت: مجری و شومن هر دو یک معنی می دهند. شومن یک کلمه انگلیسی است و مجری مترادفی است که برای فارسی آن پیدا شده است. مجری در معنا به کسی گفته می‌شود که یک فعالیتی را انجام می‌دهد. منتها فعالیت فیزیکی او روی صحنه کم است به این جهت او کاری را اجرا می‌کند که‌‌ همان شومن می‌شود. ما می‌توانیم اینجا در باره تفاوت‌های کسی که نمایش می‌دهد با بازیگر صحبت کنیم.
بازیگر مجموعه «مرد دوهزار چهره» این چنین ادامه داد: بازیگر یک شخصیتی را با دیدگاه یک کارگردان بازی می‌کند. حالا این کارگردان می‌تواند یا خودش باشد یا شخص دیگری. این فرد یک شخصیتی را خلق می‌کند شخصیتی که غیر از خودش است مثل اُتلو، هملت و خیلی نقش‌های دیگری که بازیگر با بازی‌اش به آن بار دراماتیک می‌دهد. اما مجری عواطف و حالات خودش را در جلوی دوربین به نمایش می‌گذارد نه کس دیگری. من تا به اینجا سعی کردم تفاوت‌های کلامی این دو معقوله را برایتان بگویم. باز هم تاکید می‌کنم که مجری و شومن هر دو یکی هستند.

وی در ادامه افزود: اما بین گوینده و مجری تفاوت‌هایی وجود دارد. گوینده کسی است که فقط انتقال دهنده یک خبراست و حق ندارد که احساسات شخصی خود را در خبر بیاورد و از حده اقل توانایی‌هایش مانند تسلط بر ادبیات و زبان و داشتن گویش مناسب و صدای تقریباً خوش آهنگی که باید داشته باشد استفاده می‌کند. متاسفانه در کشور ما مجری هیچ گونه جایگاه تعریف شده‌ای ندارد. از دید کارگردان‌های سینما، تلویزیون و تئا‌تر مجری شخصی است که اصلاً کارهنری انجام نمی‌دهد در صورتی که از نظر من مجری یک بازیگر است و فقط کافی است که به جای نمایش نامه یا فیلم نامه موضوعی را در اختیار او قرار بدهند و اینجا او خودش کارگردان، اجرا کننده و بازیگر موضوعی است که در باره آن حرف می‌زند و آن را به روی صحنه به نمایش می‌گزارد.

وی در با اشاره به نداشتن اطلاعات کافی برخی کارگردانان در ارتباط با این تفاوت‌ها گفت: متاسفانه بازیگر‌ها در کشورما که به سمت اجرا کشیده شده‌اند از دید کارگردانان بی‌تجربه بار دراماتیک ندارند و فکر می‌کنند کسی که اجرا می‌کند دیگر برای
بازیگری مناسب نیست چون در اصطلاح چهره آن دستمالی می‌شود. سوال من اینجا است که چرا پس این قضیه در هالیوود برعکس است؟ چطور می‌شود که در آنجا مجریان درجه یک تلویزیونی بازیگرهای درجه یک سینما می‌شوند و یا هم زمان این دو معقوله را در کنارهم می‌آورند. این نوع نگاه را به حساب بی‌سوادی و یا بی‌اطلاعی برخی از کارگردانان و شاید هم مسئولین باید گذاشت که بین مجری و هنرمند فرق می‌گذارند.

زندگانی در باره اجرای یک مجری در فضا و شزایط مختلف این چنین به صحبت‌های خود ادامه داد: اگر هنر پیشه‌ای که طنز بازی کند دیگر نباید نقش جدی بازی کند؟ یا بر عکس هنر پیشه‌هایی داریم که در کار‌های تراژدی بازی می‌کنند و به یک باره در کار بعدی در فضای طنزآمیزی ایفای نقش می‌کنند. پرویز پرستویی جزو بازیگرانی است که هم در کار‌های طنز موفق بوده و هم در کار‌های جدی این به توانایی‌های خود فر بر می‌گردد. برای یک مجری هم به همین صورت است.

وی در ادامه گفت: اگر موضوعی را در اختیار مجری قرار می‌دهند و زمان و مکان برایش مهم است بنا به شرایط، خودش و نوع اجرایش را باید تغییر دهد. مجری‌‌ همان بازیگر است که در شرایط مختلف با ابزارهای مختلف و مناسب کارش را پیش می‌برد. مجری بنا به تخصصش ممکن است در یک برنامه سیاسی اجرایی را داشته باشد همین مجری اگر توانمند باشد و ابزار‌های کارش را بشناسد می‌تواند در فضای دیگری هم اجرا کند همانند جُنگ‌های شادی که در اعیاد مختلف برگزار می‌شود. باید بپذیرند که مجری‌‌ همان بازیگر است.

زندگانی افزود: این تعریف اشتباه است که اگر مجری در یک فضای شاد برنامه را اجراکرد به آن شومن می‌گوییم و اگر در یک فضای جدی و سنگین برنامه‌ای را اجرا کرد به آن مجری می‌گوییم این تعاریف از بی‌سوادی و بی‌اطلاعی است. ما این اسامی را از خودمان در می‌آوریم و خلق می‌کنیم که نادرست است. رسانه‌های بی‌اطلاع ما از کلمات بدون قبول مسئولیت استفاده می‌کنند و نمی‌دانند که مجری‌‌ همان شومن است.

وی در پاسخ به این سوال که نحوه چیدمان و انتخاب مجریان سازمان صدا و سیما چگونه است، گفت: رسانه ما یک رسانه ملی و سیاسی است. انتخاب مجری در این رسانه از حساسیت‌های بیشتری برخور دار است. این حساسیت بیشتر بر روی تعهد و وفاداری وی روی سیاست‌ها و شرایط موجود است نه بر اساس استعداد‌ها و قابلیت‌ها به همین خاطر است که شما افرادی را که جلوی دوربین می‌روند و اطلاعات کافی ندارند را زیاد می بینمید. مانند مدیرانی که تخصص ندارند اما بنا بر شرایط موجود در آن سازمان کار می‌کنند. بیشتر از افرادی استفاده می‌شود که جذابیت‌هایی را که باید یک مجری داشته باشد ندارند. افرادی که جاذبه‌های فیزیکی و اطلاعات کافی ذهنی نسبت به اجرا ندارند اما بابت خطوط قرمز درد سر آفرین نخواهند بود این‌ها در اولویت هستند.

زندگانی در باره نحوه آموزش در این رشته گفت: من خودم از شاگردان صدا و سیما بودم. این سازمان باید ببیند چه تعداد نیرو می‌خواهد و باید چه تعدا خروجی داشته باشد. اما آموزش‌هایی که در ارتباط با اجرا صورت می‌گیرد تخصصی نیست. ما دراین زمینه رشته دانشگاهی نداریم که درآنجا یک مجری خوب و با استعداد تربیت شود. صدا و سیمای ما به عنوان تنها رسانه موجود تنها جایی هم است که مجری جذب می‌کند پس بهتر است در آنجا فضای تعلیم و تربیت این مجریان شکل بگیرد تا نسبت به ممیزی‌ها و خطوطی که باید رعایت کنند شناخت داشته باشند. یا در مکان‌هایی که بحث آموزش و تعلیم صورت می‌گیرد سازمان صدا و سیما حضور داشته باشد و آنجا را تایید کند نه فقط وزات ارشاد چون نگاه این دو ارگان با هم متفاوت است.

هنر نیوز