فینسِنت ویلم فان خوخ، هنرمند بنام هلندی یکصد و شصت سال قبل در سی‌ام مارس متولد شد.
اهمیت نام این هنرمند به واسطه اثربخشی و جایگاه او در شیوه امپرسیونیست و بنیان‌های پسا امپرسیونیست بود. شیوه‌ای که مسبب یافتن هنرمندانش و پیوستن ونگوگ به آنان تئو برادر و حامی او بود.
گرچه ونگوگ زمان زیادی برای هنرورزی نداشت؛ اما در ده سال پایانی عمر، یعنی میان سال‌های 27 تا 37 زندگی‌اش به یکباره از دلالی آثار هنری به نقاشی روی آورد و در این مدت تابلوهای بسیاری از خود بر جای گذاشت. 

آثار وینسنت وان‌گوگ از دو جنبه حایز ارزش بسیار است. نخست آن‌که او بنیانگذار شیوه‌ای در هنر نقاشی شد؛ که بعدها پوینتلیسم نام گرفت  و دوم تاثیری که بر هنرمندان پس از خود گذاشت.

سبک پوینتلیسم که در کار او بیش از هنرمندان دیگر جنبش امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم دیده می‌شود؛ در حقیقت شیوه متفاوت او در قلم‌گذاری سبب شد تا منتقدین سبک آثار او را پوینتلیسم بنامند. از سوی دیگر وانگوگ به سبب جایگاهش به عنوان یک هنرمند پسا ساختارگرا حایز اهمیت فراوان است.
ونگوگ هم‌چون هنرمند مورد علاقه اش ژان فرانسوا میله به پیام‌های اجتماعی آثار هنری اهمیت زیادی می داد. در حقیقت آثار او از احساس عمیق او نسبت به مضامین اجتماعی و مناظر طبیعی حکایت دارند. ون گوگ شیفته نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقهٔ کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتاب‌گردان بود. ۱۱ اثر لو با نام مجموعهٔ گل‌های آفتابگردان او از معروف‌ترین نقاشی‌هایش محسوب می‌شوند. 

وانگوگ علاوه بر تصاویر متعدد از منظره طبیعی و گل های آفتاب‌گردان، تعداد زیادی تابلو از چهره خود کشیده است. خودنگاره‌ها شاید بیش از هر مجموعه دیگر از شخصیت و روحیه او حکایت دارند. اما «شب پرستاره» درخشان‌ترین اثر این هنرمند است. ونگوگ به طبیعت و جلوه‌های آن علاقه زیادی داشت و به همین سبب تابلوهای او از مزرعه‌های طبیعی و چرخش رنگ‌ها در آن‌ها مجموعه ای شاخص از آثار او به حساب می‌آیند.
یکی از بارزترین آثار وانگوگ گوش پانسمان شده نام دارد. تابلویی که شاید بزرگترین علت خود کشی او را آشکار می‌کند. ون‌گوگ در جوانی به دختری دل می‌بندد و چون از او پاسخ مثبت دریافت نمی کند؛ گوش خود را بریده و برای او ارسال می‌کند. تابلوی گوش پانسمان شده؛ گویای این اتفاق است و هنرمند را در حالی نشان می‌دهد که با پارچه‌ای سفید، گوشش را پانسمان کرده است. این رخداد شاید یکی از علت‌هاییست که سبب شدد تا وانگوگ در سی و هفت سالگی به خود کشی دست بزند.

خشونت و آسیب‌پذیری وانگوگ در آثار او به وضوح از اندوه نهفته در وجودش خبر می دهد. وانگوگ بر خلاف هنرمندان هم شیوه‌اش، تصاویری آرام و لذت‌بخش بر جای نگذاشته است. در حالی که هنرمند دیگر امپرسیونیست یعنی ادوارد مانه به تجسم طبیعت آرام و شاداب و باغ پرگل می‌پردازد، آثار وانگوگ از غروب نگران‌ کننده بک گندمزار حکایت می کند. آسمان‌های پیچان آثار وانگوگ حکایت از آشوب درون او دارند در حالی که شیوه تجسم زنان در طبیعت‌های زیبای آثار مانه بیش از همه آثار او را از هنرمندان دیگر متمایز می‌کند. در اغلب آثار او رنگ‌ها به شکلی مواج در هم پیچیده‌اند و علیرغم آن‌که بسیاری از آن‌ها ساده اند؛ صحنه‌هایی پر اتفاق را به مخاطب عرضه می‌کنند.
اما شب پر ستاره وانگوگ از این رویکرد شاخص ترین اثر او به شمار می‌رود. اثری که در پس ظاهر آرام و شبانه‌اش غوغایی رام نشدنی دیده می‌شود. رویایی که سال‌ها زودتر خبر از مرگ خود انگیخته‌اش پیش چشمان تئو می‌دهد.

هنر نیوز