سالها است که ایام ماه مبارک رمضان برای سینماداران و سینماگران به لحاظ اکران به کابوس بزرگی تبدیل شده و همه تهیه کنندگان و کارگردانان از اکران فیلم هایشان در این ماه، دل نگرانند چرا که بر این باورم این ماه، کشش لازم را برای جذب مخاطب ندارد. این درحالی است که این فیلم ها هستند که میزان رفتن مخاطب به سینما را مشخص می کنند و اگر فیلمی از ساختار مناسبی برخوردار باشد و قدری هم چاشنی طنز داشته باشد حتما مردم برای دیدن آن فیلم، حتی اگر در ماه رمضان هم باشد تعلل نمی کنند.نمونه بارز آن فیلم سینمایی« رد کارپت» با بازی و کارگردانی رضا عطاران است. اکران این فیلم همزمان با ماه رمضان آغاز شد و هم اکنون با گذشت دو هفته از اکران آن، فروش این فیلم به یک میلیارد تومان رسیده است که می تواند برای این فیلم، آن هم در ماه مبارک رمضان.یک رکود قابل ستایش محسوب شود.
این فیلم آنقدر مورد استقبال مخاطبین قرار گرفته است که حتی در یک روز نزدیک به ۱۰۰ میلیون تومان فروخته است که می تواند برای دست اندرکاران این فیلم، بسیار امیدوارکننده باشد.با سیر صعودی که فروش این فیلم در پیش گرفته به احتمال قوی می تواند گوی سبقت را از فیلم اخراجی ها که به لحاظ فروش بی سابقه بوده است را برباید.
پس؛ ماه رمضان به خودی خود سبب رکود فروش سینما نخواهد بود بلکه این فیلم های ضعیف هستند که باعث می شوند مردم ، جاهای دیگر را به سینما رفتن ترجیح بدهند.
آن دسته از سینماگرانی که همواره سمفونی نق زدن و خُورده گرفتن به زمان اکران را برای فیلم های ضعیف خود کُوک می کنند بدانند اگر چه دیوار ماه رمضان از همه دیوارها کوتاهتر است اما این فیلم های آنان است که یک پایشان می لنگد و نمی توانند جذابیتی برای مخاطب داشته باشند، نه ماه رمضان.این دوستان، خودشان را بی خودی خسته نکنند و به دنبال مقصر در خارج از فیلم های خود نباشند که اتفاقا مقصر را باید در داخل فیلم های خود همچون «ساختار»،« مضمون» و«کیفیت» پیدا کنند. خوشبختانه طرح «اذان تا اذان» که از زمان دولت دهم برای رونق بخشی سینماها رواج پیدا کرد موجب گردید تا مخاطب روزه دار در عین برگزاری مراسم معنوی این ایام، فرصتی را هم برای دیدن فیلم های مورد علاقه خود تا پاسی از شب داشته باشد تا بتواند به همراه خانواده خود - آن هم با بلیت نیمه بهاء - به سینما برود.
مخاطبین سینما ثابت کردند اگر فیلم خوبی در ماه مبارک رمضان اکران شود آنان اهل سینما رفتن هستند اما به شرطی که سینماگران هم به سلیقه و خواست آنان احترام بگذارند و به مضامینی بپردازند که بر گرفته از زندگی واقعی مردم باشد و آنگاه است که می توانند شاهد صف های طولانی در مقابل سینماها باشند.