نگاهی به فیلم «آمارکورد» ساخته «فدریکو فلینی»؛
به یاد می‌آورم
در این فیلم هم مانند بسیاری از دیگر فیلمهای فلینی ترکیبی از فانتزی و رئالیته را بدون هیچ مرزی می بینیم.
تاريخ : پنجشنبه ۷ فروردين ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۴۶
آمارکورد یکی از شاعرانه ترین فیلمهای فلینی است و او بازگشتی دارد به ریمینی شهر دوران کودکی خود در دهه 1930، داستانی رنگارنگ در مورد زندگی در این شهر ساحلی تحت حکومت فاشیست و یک سال از زندگی این شهر کوچک را با مراسم تشییع جنازه، مراسم عروسی و آیین های روستایی اش می بینیم. با اینکه فیلم مردم شهر را در زندگی روزمره دنبال می کند و دارای طرح داستانی مشخصی نیست اما تمرکز بیشتری بر روی خانواده تیتا یکی از نوجوانان شهر دارد و برشهای بیشتری از زندگی این خانواده می بینیم.
فلینی خیلی زود از تاثیر نئورئالیسم و ثبت واقعیت برید و به جهان بسیار شخصی و رویاگونی پناه برد که نمونه درخشان اش در «هشت و نیم» شکل گرفت و در آمارکورد فیلمی شد که انگار درباره چیزی نیست جز خود زندگی با همه اوج و فرودهایش. آمارکورد سرشار از داستانهای مختلف است، برخی عاشقانه، برخی دلقک بازی و سرخوشی های کودکانه، برخی زشت و برخی مانند پرواز طاووس در برف مرموز. در این فیلم هم مانند بسیاری از دیگر فیلمهای فلینی ترکیبی از فانتزی و رئالیته را بدون هیچ مرزی می بینیم.
آمارکورد در گویش رمی به صورت «A m'arcord» خوانده می شود و «به یاد می آورم» معنا می دهد. فلینی این ادعا که این فیلم شرح حال او است را رد کرده اما اذعان داشته که این فیلم شباهتهایی با دوران کودکی او دارد. او درگیر های شخصی خود را با اعتقادات مذهبی و سیاسی، آموزش، عشق و مسائل جنسی نشان می دهد. زیبایی شهر، تاریخچه اش، احمقهایش، مادرها، پدرها، معلمها، دولت، موسیلینی، فاشیسم، دریا، فاحشه ها، فانتزی های پسرانه، کلیسا، برف و باران و مه همه در فیلم دیده می شوند. او درباره این فیلم می گوید: از آمارکورد به راحتی متوجه می شوید که من چیز زیادی از مدرسه یاد نگرفته ام و در عوض بیشتر با خودم و زندگیم عشق کرده ام. حتی یک کلمه، جمله، عدد یا فرمولی را از یونانی، لاتین، ریاضی یا شیمی به یاد ندارم، ولی به خوبی یاد گرفتم که چگونه روح نگرش و درست دیدن را در خودم پرورش دهم.
«روزهای رادیو(1987)» اثر وودی آلن کمدی درامی نوستالژیک درباره بزرگ شدن در دهه 30 است حتی «سینما پارادیزو (1988)» هم داستانی این چنین دارد. پس از «آمارکورد» فیلمهای فلینی آن تازگی و طراوت پیشین را نداشت و بسیاری او را به این متهم کردند که دیگر چیزی برای گفتن ندارد. به گفته راجر ایبرت اگر واقعا فیلمی ساخته شده باشد که نوستالژی و شادی را همزمان در خود داشته باشد بدون شک این فیلم آمارکورد است. فلینی در سال 1974 برای آمارکورد چهار اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی را برای سینمای ایتالیا به‌همراه آورد.
فدریکو فلینی که بیستم ژانویه۱۹۲۰ به دنیا آمد و از مشهورترین فیلمنامه نویسان و کارگردانان ایتالیایی است. وی یکی ازبزرگان سینمای ایتالیاست که برای سینمای درآمیخته با رویا شناخته می شود. او در سال ۱۹۴۵ به روبرتو روسلینی کارگردان نامدار ایتالیایی معرفی شد. روسلینی از او برای نوشتن فیلمنامه ای از کارزار رزمندگان زیرزمینی ایتالیا در برابر نیروهای آلمان نازی، به نام «رم شهر بی دفاع» کمک گرفت واو را به عنوان دستیار کارگران انتخاب کرد. بخشی از فیلم «شیدایی» روسلینی در سال 1948 نیز بر پایه داستانی به نوشته فلینی به نام «معجزه» ساخته شده است. فدریکو فیلنی در سال 1963برای فیلم «هشت و نیم» با بازی مارچلو ماستریانی برنده دو جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی و بهترین کارگردانی شد. او همین موفقیت را برای «جاده»، «شب‌های کابیریا» و «آمارکورد» هم به دست آورد و به همین دلیل نامش در تاریخ به عنون تنها کارگردانی که پنج جایزه اسکار در بخش فیلمهای خارجی زبان کسب کرده است ثبت شده است.
