به گزارش هنرنیوز، طی رفت و آمدهای مشکوک به دو خانه در عرصه تل برمی رامهرمز و اعلام این وضعیت به نیروی انتظامی حفاران غیر مجاز اشیای تاریخی دستگیر و دو خانه پلمپ شد.

به گفته‌ی مجتبی گهستونی- دبیرانجمن تاریانا خوزستان- این حفاران در یکی از خانه‌ها تونلی به عمق ۴ متر و به طول ۲۰ متر حفر کرده‌ و از خانه‌ی دیگر خاک‌ها را خارج می‌کردند.

در اطراف محل حفاری آثاری چون سفال‌های شکسته به جای مانده اما به اعتقاد گهستونی با توجه به عمق تونل هنوز تعداد و نوع اشیای بدست آمده از این حفاری‌ها مشخص نشده است.

هر چند این تپه به ثبت ملی رسیده اما این فعال میراث فرهنگی متذکر می‌شود که وجود ساخت و سازهای بی‌رویه، تاسیس کانال‌های فاضلاب، احداث خطوط لوله آب و جاده‌های دسترسی و عدم تخصیص بودجه مناسب از سوی استانداری به اداره میراث فرهنگی رامهرمز جهت تملک این اراضی، هر یک به نحوی طی سال‌های متمادی؛ باعث تخریب و صدمه زدن به محوطه باستانی تل گردیده است. 

او با اشاره به وجود تپه‌های باستانی همچون محوطه‌های دیمه، تل گسر، قلعه دا و دختر، تپه‌های عظیم و ارزشمند سرتلی و تل برمی در رامهرمز، می‌گوید: هرچند این بار قاچاقچیان دستگیر شده‌اند اما نباید فراموش کرد که این تپه‌ها نیازمند حضور دائم نیروی یگان حفاظت است نه این‌که ابتدا حفاری غیرمجاز صورت بگیرد سپس این نیروها در محل حضور پیدا کنند. مخصوصاً تل برمی که در محدوده کمربندی و ورودی شهر قرار دارد.

این فعال میراث فرهنگی تأکید می‌کند که چرا با وجود صدور مجوز و تصویب هیئت دولت در سفرهای استانی به خوزستان، پایگاه پژوهشی – باستان‌شناسی رامهرمز همچنان راه اندازی نشده است؟

او معتقد است پس از کشف گنجینه جوبیجی در سال ۸۶ به دلیل وجود تپه‌های متعدد تاریخی از دوره اعیلامی تا کنون رامهرمز مورد توجه خاص حفاران غیرمجاز قرار گرفته و طی چند ماه اخیر هم با وجود اقدام شایسته اداره میراث فرهنگی استان مبنی بر تعیین حریم محوطه تل برمی حساسیت حفاران و قاچاقچیان به این منطقه افزایش یافته و حفاری‌های غیر مجاز به دلیل عدم وجود تعداد مناسب یگان حفاظت تشدید یافته است. 

به گزارش هنرنیوز، تل برمی یا برمک محوطه‌ای باستانی و بازمانده از دوره ی عیلامی در جنوب شهر رامهرمز و نزدیکی آبادی کیمه است که در سال ۱۳۴۷ به ثبت ملی رسیده، اما در طی سال‌های گذشته در این تپه حفاری‌های غیرعلمی و غیر مجازی زیادی صورت گرفته است. اين تپه به اعتقاد بسياری از كارشناسان، شهری عيلامی بوده كه در زير خاك مدفون شده است. 

در چند سال گذشته کتيبه‌های مربوط به دو پادشاه ايلامی به نام‌های اونتاش ناپيريشا و شليهاک اينشوشيناک از اين محوطه به‌دست آمده‌اند، همچنین کتيبه‌ی مربوط به دوره‌ی آکادی در اين محوطه‌ی باستانی کشف شده که با رمزگشایی آن جايگاه اين كتيبه شهری به نام «هوخ نور» يا «هور نور» نامگذاری شده است. کشف این آثار توانسته بخشی از تاریخ رامهرمز مخصوصاٌ در دوره عیلامی را مشخص نمایند. 

در زمان جنگ تحمیلی به دلیل آواره شدن مردم، تپه باستانی تل برمی مکان اسکان جنگ‌زده‌ها گردید و مهاجران با ساخت و ساز منازل بر این محوطه باستانی و ارزشمند تاریخی اسکان یافتند. با پایان یافتن جنگ مهاجران این ساخت و سازها را رها و به شهرهای خود بازگشتند، اما عشایر و روستاییان بومی رامهرمز در این منازل بدون هیچ گونه مجوزی از میراث فرهنگی جایگزین مهاجرین شده و در آن جا اسکان یافتند و این امر باعث تخریب‌های بسیار محوطه باستانی گردیده است.