سازمان سینمایی چه می کند
«همه چی آرومه من چقدر خوشحالم» اما هنوز بلا تکلیفیم
هنوز سیاست گذاری‌های ما در سینما و مسیری که قرار است در طی این مدت چهار ساله طی شود مشخص نیست ما چهار سال دیگر سینمای مان در کجا باید با ایستد؟!
تاريخ : يکشنبه ۱ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۲۲
مدتی است که در رسانه های مختلف و گوناگون و با هر جناح بندی شاهد هستیم که همه به اتقاق بر این نظر که سینما رشد خوبی به لحاظ فروش و میزان مخاطب داشته است موافقند. مدیران جدید در حوزه سینما و برنامه هایی که مختص سینما است و از رسانه ملی پخش می شود و به نقد این گونه مباحث می‌پردازد به هیچ عنوان به این موضوع اشاره نمی‌کنند که این آثار در دوره مدیریت قبل ساخته شده است و هنوز آثاری که در مدیریت فعلی قرار است به پرده سینما ها نیامده که این گونه دوستان لبخند به لب خبر خوش فروش فیلم‌ها و آمار زیاد شدن مخاطبان را می‌دهند.
آثاری همچون «چ» ساخته ابراهیم حاتمی کیا، «معراجی ها» ساخته مسعود ده‌نمکی و «طبقه حساس» ساخته کمال تبریزی و «خط ویژه» ساخته مصطفی کیایی و «شیار ۱۴۳» به کاررگردانی نرگس آبیار که قرار است از چند وقت دیگر به روی پرده سینما‌ها بیاید در دوره مدیریت جواد شمقدری ساخته شده است گرچه شاید برخی بگویند زمانی که خواستیم پروانه ساخت و یا نمایش بگیریم به ما می‌گفتند که فلان سکانس و یا پلان باید تغییر کند که از نظر شان خنده دار می آمد اما در هر صورت این فیلم ها ساخته شدند و به نمایش در آمدند.
در کدام دوره مدیریتی بوده است که از این قبیل ایراد‌ها و مخالفت‌ها وجود نداشته است. برخی که مشخص است چرا و به چه دلیل باید این گونه مباحث را مطرح کنند می‌گویند در آن دوره محدودیت وجود داشت. در دوره‌ای که محدودیت وجود داشت ما موفق به کسب جایزه اسکار و گلدن گلوب شدیم افتخاری که جایش در سینمای ایران خالی بود. در دوره مدیریتی که جواد شمقدری رئیس سازمان سینمایی بود فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» به عنوان فیلمی که باید برای اسکار می فرستادند انتخاب شد و شمقدری طبق گفته‌های خودش برای دریافت این جایزه و دیده شدن یک فیلم ایرانی در شرایطی که یهودی‌ها در آن جا لابی دارند وارد فضایی شد که لابی بزند تا این فیلم دیده شود. بدون این که در ارتباط با این مورد وارد بحث شویم باید به این نکته اشاره داشت که شمقدری با گفتن این حرف یعنی تلاش خود را برای دیده شدن سینمای ایران در مکانی که تمام فرهنگ ها قرار دارند کرده است و دوستان نباید این نوع رفتارها و نگاه ها را نادیده بگیرند.
فیلم سینمایی «چ» با هر نوع محتوایی که داشته باشد سینمای ما را در حوزه فیلم های دفاع مقدسی در برخی از زمینه ها چند گام به جلو برده است. شمقدری حمایت از این فیلم را یک وظیفه دانسته است. زمانی که مقام معظم رهبری با عوامل فیلمی همانند «شیار ۱۴۳» دیداری را ترتیب می‌دهند و از ساخت همچین فیلمی ابراز خرسندی می کنند یعنی حرکت خوبی در دوره پیشین صورت گرفته است و این در شرایطی بود که شمقدری رئیس سازمان سینمایی دوره پیشین از این فیلم حمایت کرده است.
چه خوب بود رسانه‌هایی که به موضوعات حاشیه ای دوره قبل می‌پردازند و منتظر فرصتی هستند تا به هر دلیلی نبش قبر نمایند زمانی که به این آمار خوب اشاره می‌کنند در نظر داشته باشند هنوز سینما نان فیلم‌هایی را می خورد که در دوره مدیریت قبلی ساخته شده است.
ما در انتظار این هستیم که در این دوره در ارتباط با ارزش ها، آرمان ها و شعار های مان آثاری را ببینیم که نه تنها قابل بحث بلکه مایه فخر ما باشد. فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» توانسته به این مرزها نزدیک شود . هم چنین فیلم سینمایی «چ» با توجه به انتقادهایی که وجود دارد دارای نکاتی بود که با توجه به اندازه سینمای ما چند گام رو به جلو حرکت کرده است.
باید دقت داشت تا به امروز هنوز در میان آن همه مجوز ساختی که صادر می شود و تعجب همه را بر انگیخته است خبری را دریافت نکرده ایم که مثلاً قرار است فلان فیلم سینمایی در مورد دفاع مقدس و یا انقلاب اسلامی ساخته شود که به صورت ویژه و خاص مورد حمایت قرار بگیرد. با این حال هنوز هم منتظریم تا ببنیم دوستان جدید در دوره مدیریت شان می‌توانند به تعداد فیلم‌هایی همچون «شیار ۱۴۳» اضافه نمایند و درجا و عقب گرد نداشته باشند.
دست آورد های دوره قبل را نباید نادیده گرفت! مسیر درستی که طی شده است را نباید به دلایلی همچون جناح بندی‌های متفاوت و سلیقه‌ای تغییر داد! حده اقل در حوزه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی نباید وارد این فضا ها شویم. نه بر اساس حرف ها و نه بر اساس فضای موجود قضاوت می کنیم، بلکه نگاه ما آن چیزی است که در عمل اتفاق می‌افتد. در عمل در این مدت در دوره جدید چه اتفاقاتی در سینما و سیاست گذاری های آن رخ داده است؟! چهار چوب داشتن بهتر است از بی چهار چوبی است حتی اگر این چهار چوب ضعیف باشد. هنوز سیاست گذاری‌های ما در سینما و مسیری که قرار است در طی این مدت چهار ساله طی شود مشخص نیست ما چهار سال دیگر سینمای مان در کجا باید با ایستد؟! مدیران به گونه ای رفتار می کنند که چقدر: همه چی آرومه من چقدر خوشحالم ... و ما هنوز بلا تکلیفیم.
