به گزارش هنرنیوز، فریبا محمدی - سرپرست گروه باستان‌شناسی - با اعلام این خبر گفت: در این فصل از کاوش ورودی زیرزمین خانه‌ای مسکونی، بخش‌هایی از فضای یک شبستان ستون‌دار و قسمتی از دیوار یک کاروانسرا شناسایی شد. 

به گفته‌ی این باستان‌شناس، بازه‌ زمانی آثار کشف شده شامل چهار دوره پهلوی اول و دوم، قاجار و اواخر صفویه است.

محمدی افزود: با وجود شدت تخریب لایه‌ها و آثار به دست آمده در دوره‌های مختلف، بازسازی و شناسایی آثار با توجه به اسناد مکتوب و کاوش‌های باستان‌شناختی امکان پذیر شد.

او تیغه‌بندی‌های آجری با ملات سیمانی برای تقسیم‌بندی فضایی و بخشی از فضای ورودی زیرزمینی یک خانه مسکونی را مربوط به دوران پهلوی دانست و افزود: آثار متعلق به اواخر دوران قاجار و اوایل پهلوی شامل بخش‌هایی از یک شبستان ستون‌دار است که ورودی ضلع جنوبی آن با سنگ و آجرپی ریزی شده و در هرطرف ضلع غربی و شرقی آن دو حجره دارد. این ورودی به فضای مسقفی منتهی می‌شود که دارای ۹ ستون مدور با مصالح آجر بوده و قطر ستون‌ها ۹۰ سانتی متر و پی آن‌ها نیز مربع – مستطیل است.

این باستان‌شناس آخرین و قدیمی‌ترین دوره شناسایی شده در این محوطه که با تصاویر نقشه هوایی ۱۹۱۹ نیز مطابقت دارد را احتمالا مربوط به دوران قبل از قاجار و اواخر صفویه دانست.

او اظهار کرد: شواهد به دست آمده از این دوره شامل بخش‌هایی از دیوارسنگی ضلع شرقی کاروانسرایی با قاب بندی‌های آجری است که در فواصل آن ستون نماهای آجری مستطیل شکل قراردارد.

براساس این گزارش، در تصاویر هوایی ۱۹۱۹ از این بنا با نام کاروانسرای «حاج حسن» یاد شده است، همچنین این کاوش توسط اداره کل میراث فرهنگی استان قزوین و با هدف شناخت هرچه بیشتر اجزا و ارکان بافت تاریخی و الگوی ساخت و توسعه شهری و در راستای طرح‌های جدید توسعه‌ای در تعامل با شهرداری و با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی انجام و چند روز به پایان رسید.