يادداشت/
صراحت «پايان‌نامه» در روايت آگاهانه حوادث پس از انتخابات
28 بهمن 1389 ساعت 17:04
خبرگزاري فارس: اهميت فيلم «پايان‌نامه» از آن جهت است كه بسياري از مهمترين وقايعي كه در اين سي ساله بر ملت ايران رخ داده است، بهدليل تعلل و انفعال هنرمندان سينما و تلويزيون از اذهان عمومي پاك شده و تنها در كتابهاي پژوهشي مي‌توان از آن ردي گرفت.
«پايان‌نامه» يك اتفاق در سينماي ايران است از آن جهت كه كارگردان آن سوژه‌اي را براي فيلم خود انتخاب كرده است كه هنوز بوي تعفن آن به مشام مي‌رسد و در اين فضا ساختن فيلمي كه بتواند وقايع دوران بعد انتخابات را نشان دهند، شجاعت زيادي را مي‌طلبد.
وقايعي كه در زمان ساخت اين فيلم رخ داد و برخي فشارهاي جانبي كه باعث انصراف دو تن از بازيگران مشهور فيلم شد؛ بيانگر اين است «پايان‌نامه» يك فيلم صرفاً سياسي نيست. اين فيلم با هدف آگاه‌سازي توده مردم ساخته شده و تاثير آن را بايد در آينده ديد.
اهميت فيلمي مثل «پايان‌نامه» از آن جهت است كه بسياري از مهمترين وقايعي كه در اين سي ساله بر ملت ايران رخ داده است به دليل تعلل و انفعال هنرمندان سينما و تلويزيون از اذهان عمومي پاك شده و تنها در كتابهاي پژوهشي مي‌توان از آن ردي گرفت. «پايان‌نامه» با اهميت درك شرايط با توسل به واقعياتي كه از سوي دشمنان ايران براي اين ممكلت تدارك ديده‌اند، ساخته شده است و با بستري دراماتيك سعي دارد كه نشان دهد فتنه 88 تنها خيال و توهم عده‌اي طرفدار نظام اسلامي نيست بلكه مواردي است كه بارها از زبان سياستمداران غربي شنيده شده است.
«پايان‌نامه» فيلمي است كه با صراحت تمام به نقش عوامل داخلي در فتنه88 اشاره مي‌كند و نشان مي‌دهد كه عده‌اي با پول اين مردم براي متزلزل ساختن نظام سياسي جمهوري اسلامي مي‌كوشند و با مصونيتي كه دارند كسي جلودار آنها نيست. در اين فيلم مي‌بينيم كه عوامل فتنه به كساني كه از رازشان باخبر باشند، رحم نمي‌كنند و آنان را قرباني اهداف سياسي خود مي‌كنند. البته فيلم يكطرفه به قاضي نمي‌رود و مشاجراتي كه شخصيت هاي فيلم با يكديگر بر سر موضوع انتخابات دارند حرف‌هاي گروه معترض را بيان مي‌كند و البته پاسخ‌هاي منطقي و طنزآلودي هم به آن مي‌دهد و در صدد بيان مطالبي است كه بيننده تمام آن مسائل را در پيرامون خود ديده و حالا قرار است نقش آن را بر پرده سينما ببيند و بسيار واضح است كه عده‌اي با آن مخالفت كنند چون علايق و سلايق خود را نمي‌توانند در اين فيلم پيدا كنند.
«پايان‌نامه» فيلمي است سياسي و صراحت كلام دارد. كارگردان آن با صراحت ديدگاه خود را بيان كرده است و اين مسئله خود نشان مي‌دهد كه وي جرأت آن را دارد كه فيلم سياسي بسازد و از آن دفاع كند. اين فيلم را عقيده خود بداند و بر آن تاكيد كند. اين همه شجاعت از جواني كه تنها 28 سال دارد قابل تحسين است؛ آن هم در شرايطي كه بداني سينماي ايران به صورت محفلي اداره مي‌شود و هرگونه ساز ناكوك با بدنه سينما كه خود بعضا در زمره اذناب فتنه88 بودند چه عواقبي را بر عهده دارد.
كلاهداري را بايد تحسين كرد چرا كه از فيلم خود دفاع مي‌كند و آن را فيلم خود مي‌داند، بهخلاف كارگردان باسابقه‌اي كه بعد از سالها وقت تلف كردن و صرف دو ميليارد پول حاضر نمي‌شود بگويد من فيلم «فرزند صبح» را ساختم و صراحتا از قبول مسئوليت درباره شبه‌فيلم خود شانه خالي مي‌كند.
«از سال آينده بايد قبل از برگزاري جشنواره يك دوره كلاس آموزش ديدن فيلم براي منتقدان و روزنامه‌نگاران برگزار شود تا در حين ديدن فيلم از خود صداي حيوانات و وحوش را ساطع نكنند» اين جمله‌اي بود كه محمود گبرلو مدير نشست نقد و بررسي فيلم «پايان‌نامه» از روي كاغذ به نقل از يكي از حضار خواند و به صورت كلي فضاي حاكم بر نمايش فيلم را نشان داد.
برخي هنرمندان، خبرنگاران، منتقدان و بسياري از عوامل بي‌ربط با حوزه خبر شب گذشته در سالن برج ميلاد حركاتي را از خود بروز دادند كه به نظر مي‌رسد بايد براي استفاده از نام خبرنگار و روزنامه‌نگار براي برخي افراد ابا كرد. اينان كه به ظاهر جمع برگزيده رسانه بودند، كاري كردند كه فضاي سالن سينما با خيمه سيرك و باغ‌وحش مشتبه شود.
بايد تاسف خورد به حال افرادي كه فيلم سياسي را فقط مطابق با سليقه خود مي‌پسندند و هر آنچه مخالف نظر آنان باشد، محكوم به هو شدن و فحش خوردن است تا ديگر كسي از اهالي سينماي روشنفكرزده هوس نكند مظلوميت نظام اسلامي را به تصوير بكشد.
-
يادداشت از: مصطفي وثوق‌كيا
کد خبر: 23969
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdci33ar.t1apq2bcct.html