هنر نیوز - انتظار دارم فارابی درباره کمک به تولید «مرگ در برلین» تجدید نظر کند//«مرگ در برلین» تابلوی شرمندگی سیاست و فرهنگ غرب است

انتظار دارم فارابی درباره کمک به تولید «مرگ در برلین» تجدید نظر کند//«مرگ در برلین» تابلوی شرمندگی سیاست و فرهنگ غرب است

کارگردان فیلم سینمایی «مرگ در برلین» ابراز امیدواری کرد با گذشت بیش از سه سال انتظار بتواند هر چه زودتر این فیلم را با همکاری بنیاد سینمایی فارابی آغاز کند.
حبیب الله بهمنی در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز گفت: چند سالی است که در انتظار تولید فیلم سینمایی «مرگ در برلین» هستم؛ اما به دلیل برخی از مشکلات هنوز توفیق این کار را نداشته‌ام .
وی ادامه داد: انتظار دارم دوستان در فارابی تجدید نظر جدی درباره شروع این فیلم داشته باشند.
کارگردان فیلم «شب کایتها» اضافه کرد: به تاخیر افتادن تولید این فیلم، شرایط کار را از دست من می‌گیرد این در حالی است که من چندین بار سفری به آلمان داشتم و با عوامل آلمانی توافقاتی انجام دادم؛ اما متاسفانه نتوانستم کار را اجرایی کنم.
بهمنی خاطر نشان کرد: شروع تولید فیلم «مرگ در برلین» به سه سال قبل بر می‌گردد و آن زمان آقای شاه حسینی مدیریت فارابی را برعهده داشت که در همان زمان حدود یکسال به دلیل مسائل مالی فیلم شروع نشد و باعث ضرر و زیان هم به من شد چون پیش تولید را آغاز کرده بودم.
وی تصریح کرد: شروع فیلم «مرگ در برلین» نیازمند عنایت خداوند است و شاید من هنوز لیاقت اجرای این پروژه را ندارم؛ چرا که این فیلم فیلمی است که باید لطف خداوند شامل حال آدم شود تا بتواند کار را آغاز کند؛ چرا که سوژه این فیلم متعلق به شهداست، آن هم شهدای مظلومی که قربانی تجارت مرگ شدند و باید به عنوان تابلوی شرمندگی به پیشانی سیاست و فرهنگ غرب حک شود.
این کارگردان سینمای ایران یاد آور شد : 70 در صد سکانس های فیلم «مرگ در برلین» در کشور آلمان می‌گذرد و تنها 30 درصد آن در ایران خواهد بود بنابراین فیلمبرداری در خارج از کشور شرایط ویژه خود را برای تولید می‌طلبد و نسبت به تولیداتی که در ایران ساخته می‌شود کار سنگین تری محسوب می‌شود .
کارگردان فیلم «مرگ در برلین» گفت: قصه این فیلم در رابطه با مصدومین شیمیایی حلبچه و سر دشت است که برای درمان به آلمان سفر می کنند.
وی با بیان اینکه فیلمنامه بارها بازنویسی شده و هنوز هم به روز است خاطر نشان کرد : این فیلمنامه تاریخ مصرف ندارد چرا که مظلومیت و رنج های آدمی هیچگاه تاریخ مصرف ندارد.