مهشید میرمعزی از انتشار ترجمه تازه‌ای از خود با عنوان «قطار شبانه لیسبون» از سوی نشر افق خبر داد و گفت: این رمان را پیتر بیری با نام مستعار پاسکال مرسیه در سال ۲۰۰۴ نوشت که یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های او در عرصه نوشتن بود. مرسیه با انتشار این کتاب، وارد جرگه نویسندگان فلسفی شد که کتاب‌های آنها از اقبال خاصی برخوردار است و ۱.۵ میلیون نسخه از این کتاب و ترجمه آن به ۱۵ زبان خود نمایانگر همین موضوع است.
وی افزود: داستان این رمان، روایتی است از زندگی معلمی که در وسط کلاس درس، مدرسه را ترک می‌کند و تصمیم می‌گیرد به لیسبون برود تا رد پای یک نویسنده اسرارآمیز را پیدا کند. به تدریج عمیق‌تر غرق یادداشت‌ها و واکنش‌های نویسنده می‌شود؛ یادداشت‌هایی که درباره تجربیات اساسی و عمیق زندگی هستند. به علاوه با افراد بیشتری ملاقات می‌کند که به شدت تحت‌‌تأثیر آن فرد خارق‌العاده قرار داشته‌اند؛ افرادی که گاه به چشم یک پزشک، شاعر یا مبارز جنبش مقاومت علیه دیکتاتور به او می‌نگریسته‌اند.
میرمعزی افزود: مرسیه در سال ۲۰۰۶ جایزه ماری لوئیزه کاشنیتس و در ۲۰۰۷ جایزه گرینسانه کاوور را برای رمان قطار شبانه لیسبون از آن خود کرد. همچنین در همان سال نامزد بهترین کتاب اروپایی سال شد و مدال لیشتن‌برگ دانشگاه گوتینگن را هم از آن نویسنده خود کرد. در سال ۲۰۱۰ دانشگاه لوتسرن، درجه دکتری افتخاری را به وی عطا کرد.
این مترجم با اشاره به نقدهای ارائه شده به این کتاب پس از انتشار آن تصریح کرد: به طور کلی برخورد منتقدین با قطار شبانه لیسبون، بسیار مثبت بود. مثلا اوتو آبومر در نقدی که در روزنامه دی سایت درباره این رمان نوشت، آن را یک سفر خارق‌العاده به درون خواند و اذعان کرد: پاسکال مرسیه یک کتاب اثر گذارنده نوشته است. یک داستان جنایی درباره خودآگاه آدمی در یک پرتگاه و یا کلودیا وویت در اشپیگل نوشت: نوشته‌های خیالی پرادو (نویسنده عجیبی که شخصیت داستان به دنبال اوست)، یک کتاب دوم است که در این رمان جا داده شده. آدم در مقام خواننده، در سه سطح در حرکت است و هیجان‌زده گریگوریوس(شخصیت اصلی رمان) را دنبال می‌کند که در حال کنار هم گذاشتن پازل زندگی عجیب پرادو با کمک تعریف‌های افراد دیگر است. در عین حال خواننده با افکار خود پرادو هم آشنا می‌شود. بعد تغییر محتاطانه گریگوریوس، از یک معلم مسئول به یک فرد کنجکاو را تجربه می‌کند.
