در هیچ جای دنیا هیئت داوران از میان مدیران جشنواره و یا از وابستگان دولت معرفی نمی‌شود در حالیکه در ایران این اتفاق به صورت مکرر انجام می‌شود.
به گزارش خبرنگار سینمایی هنر نیوز در دومین نشست نقد و بررسی چشم‌انداز جشنواره فیلم فجر که با مساعدت ماهنامه سینما رسانه برگزار شد «مهدی کلهر» مشاور فرهنگی پیشین رئیس جمهوری، «مسعود فراستی» منتقد سینما، «وحید جلیلی» روزنامه‌نگار و «محمدتقی فهیم» به عنوان مجری و کارشناس حضور داشتند.
در ابتدای این مراسم محمدتقی فهیم به بررسی برگزاری جشنواره فیلم فجر در ادوار گذشته پرداخت و گفت : از الف ابتدایی شروع جشنواره‌ها معلوم است که این جشنواره فرقی با سال‌های گذشته ندارد و هویتی خاص نسبت به سال‌های قبل ندارد در جشنواره‌های خارجی همه جوانب سنجیده و مشخص است و هیچ کشمکشی وجود ندارد ولی در ایران و در سراسر جشنواره فجر، جنگ و خصومت حکم‌فرما است.
وی درباره بخش نوعی نگاه افزود : اگر هیأت انتخاب، فیلم‌های این بخش را کنار می‌گذاشت و در کل اعلام می‌کرد که اینگونه فیلم‌ها در بخش مسابقه شرکت داده نمی‌شود اعتراضی صورت نمی‌گرفت ولی وقتی بخش نوعی نگاه اختراع شد و معلوم گردید دید خاصی به اینگونه فیلم‌ها اعمال می‌شود این موضوع موجی منفی ایجاد کرده که باعث ایجاد شبهه در میان اهالی سینما و اصحاب رسانه کرده است.
فهیم با اشاره به ترکیب هیئت داوران گفت : در هیچ جای دنیا هیئت داوران از میان مدیران جشنواره و یا از وابستگان دولت معرفی نمی‌شود در حالیکه در ایران این اتفاق به صورت مکرر انجام می‌شود که باعث انحراف جشنواره می‌شود.
در ادامه مسعود فراستی ضمن اشاره به تیزرهای جشنواره‌های سال‌های قبل گفت : این گونه تیزرها نشان دهنده سینمای پر فریب و پر زرق و برق بود که باید اصلاح شود و به اعتقاد من باید هر تیزر هویتی خاص داشته باشد مانند تیزرهای جشنواره‌های غربی که دارای هویت است و به اعتقاد من استفاده از تیزرهای مذهبی برای یک جشنواره سینمایی اصلاً مناسب نیست زیرا سینمای ما سینمای مذهبی نیست که این کار یک فریب است و در واقع سینمای ما ویترینی است که از این ویترین محتوای خاصی معلوم نمی‌شود.
فراستی درباره اوضاع سینمای ایران ادامه داد : در سینمای ایران هر کسی ساز خودش را می‌زند و بعضاً افرادی نیز گیتار خودشان را می‌زنند و افرادی هم هستند که فکر می‌کنند دارند سینمای ایران را هدایت می‌کنند و دلشان خوش است دارند مدیریت می‌کنند.
وی در ادامه افزود : عده‌ای هم از خارج حوزه سینمایی اوضاع را نظارت می‌کنند که استاد سانسور هستند که به اعتقاد من این نظارت و نگاه بسیار بد است و حتماً باید تغییر کند.
وی درباره بخش نوعی نگاه هم افزود : نوعی نگاه یعنی راه ندادن در جشنواره به صورت محترمانه ولی درست نیست که عنوانش را عوض کرد البته اگر این نوع نگاه در نگاه شما می‌گنجد پس باید در بخش مسابقه شرکت داده شوند و اگر نمی‌گنجد پس چرا این بخش را اختراع کرده‌اید و این فیلم‌ها را در آن گنجانده‌ایم و به اعتقاد ما این نوع اداهای فرهنگی به ما نمی‌آید. من خودم یکی از فیلم‌هایی را که در این بخش گنجانده شده است را دیده‌ایم که به اعتقاد من فیلمی بسیار عالی و مخاطب‌پسند است ولی فیلم‌هایی که در بخش مسابقه است برای نظام بی‌خطر و بی‌اثر و محافظه کار باشد.
فراستی در خصوص نقدها و مشکلات موجود در سینما گفت : از هم اکنون قبل از جشواره جلوی نقد گرفته شده و اعلام کرده‌اند بهتر است به جای نقد، تحلیل کنید؛ بدانید و مطمئن باشید انتهای جشنواره‌ای که نقد نداشته باشد هیچ چیز نخواهد بود. البته عدم اعتقاد به مردم به این معناست که ما دنبال آدم‌هایی می‌گردیم که نخبه باشند و این نخبگان هستند که به جای مردم تصمیم می‌گیرند که در انتها این موضوع به تشکیل سینمای دولتی می‌انجامد.
وی در ادامه افزود : سینما ابزار نظرات ما بوده ما برای این ابزار پول فراوان خرج می‌کنیم ولی اگر چیزی از این سینما را قبول نداشته باشیم آن را انکار می‌کنیم که این مسأله باعث خروج افراد از حیطه سینما می‌شود و آن عده‌ای هم که باقی‌مانده بود به جای فیلمسازی برج‌سازی می‌کنند که نتیجه عکس‌العمل دولت در این حیطه می‌باشد و این مسأله باعث به وجود آمدن فضایی می‌شود که افراد به واسطه اعتقادشون دادگاهی می‌شوند.
فراستی درباره انتقادپذیری در انقلاب گفت : کسی که هنر انقلابی می‌خواهد باید انتقادپذیری خاصی داشته باشد و برای این هنر از تمام توان خود خرج کند وقتی نقد در جامعه ممنوع می‌شود نتیجه‌اش بالا رفتن مدیرانی است که به مردم اعتقاد ندارند که همین مسأله باعث بروز مشکلاتی عدیده شده است.
در ادامه جلسه وحید جلیلی به بیان نکاتی در مورد سینمای ایران پرداخت و گفت : بی پرده و واضح می‌گویم در برخی از دوران‌ها، رانت‌های بسیاری به جریان روشنفکری داده که در این برهه سینمای کنونی، سینمای 100 درصد دولتی اما ضدانقلاب است سینمایی که همه چیز خود را از دولت گرفته اما یک ضدانقلاب به تمام عیار است.
جلیلی در ادامه افزود : فیلمی در دوره‌ای ساخته شده به نام «زادبوم» که حوزه هنری تمام بهای ساخت این فیلم را پرداخت کرد ولی این فیلم به شکل گل درشتی بسیجیان را به مسخره گرفته به طوری که در نمایی افراد فریاد می‌زنند «حقیقت برو گم شو!» و خودتان قضاوت کنید که حوزه هنری پول در چه راهی خرج کرده است.
وی در ادامه با اشاره به فیلم‌هایی که از لحاظ موضوعی اشکالات فراوان دارند ادامه داد : فیلم «تنها دو بار زندگی می‌کنیم» در رابطه فردی است که سال‌ها قبل عضو گروهک‌ها بوده و بعد از سال‌ها تصمیم می‌گیرد تا افرادی را که مسبب اخراج او در زمان دانشجویی‌اش به دلیل گروهکی بودنش بوده‌اند را بکشد ولی از تصمیم منصرف شده و آن فرد خودش را می‌کشد. این فیلم را هم حوزه هنری ساخته و تمام هزینه آن را پرداخته خودتان ببینید که حوزه هنری که قرار بود پای اصول این انقلاب بایستد چه کاری است که می‌کند!
جلیلی در ادامه افزود : به اعتقاد من، سینمای ایران باید دولتی باشد زیرا ما انقلابی داشته‌ایم که دولت نماینده این انقلاب و مردم است ولی آیا این همان دولت است؟ آیا همین دولت با آثار سینمایی خود به انقلاب وفادار بوده‌اند. انتظار می‌رود دولت پر افتخار کنونی که خود را رجائی دوم می‌نامد یک فیلم سینمایی از «شهید رجایی» که مصداق مردمی بودن است بسازد و به اعتقاد من سینما باید دولتی باشد اما با آرمان‌های انقلابی در کشور ما تعدادی شهید ترور وجود دارد از رئیس جمهور تا غیره ... اما حتی یک فیلم هم از این افراد ساخته نشده است حال اگر قرار بود هالیوود از این افراد فیلم بسازد تا حالا چندین هزار فیلم از آنها ساخته بود.
در ادامه مهدی کلهر درباره مسائل فرهنگی سخن گفت و افزود : من با دید سینما، ایدئولوژیک و ابزار حکومتی و اینکه فرهنگ زیر سایه سیاست قرار بگیرد مخالفم و از آن بیزارم و سیاستی که فرهنگی باشد بسیار قابل احترام است و من همواره از آن دفاع می‌کنم زیرا فرهنگ جایگاهش بالاتر از هر بحث دیگری است.
وی درباره تولید فیلم فارسی گفت : سینمای مبتذل فارسی زمان شاه یک سال قبل از انقلاب توسط همین مردم تحریم شد تا جایی که در سال 56 شاهد ورشکستگی سینما فیلم فارسی بودیم پس این دلیل محکمی بر شعور ملت است، اینکه خود مردم باید هنرمند انقلاب و هنر انقلابی را تشخیص دهند، در سال‌های گذشته مردم فاصله‌ای بین خود و هنرمند نمی‌دیدند اما متأسفانه یک دیوار آهنین جلوی مردم و هنرمندان و اهل هنر ایجاد کرده‌ایم.
