به گزارش هنرنیوز،" بابی هاگ" مهندس بازنشسته ۹۲ ساله و آخرین شخصی که زبان مادری‌‍اش زبان "کرومارتی" بود با مرگ خود، نوعی گویش ویژه یکی از دهکده‌های ماهیگیران دور شمال اسکاتلند را نیز با خود به خاک سپرد.

به گزارش سی ان ان ، با مرگ وی گویش کرومارتی که ادبیات عامیانه ویژه‎ای نیز به نام "فیشر فولک " دارد، اکنون محدود به مجموعه‌ای از نوارهای صوتی وتصویری مختصر و تحریف شده است.

به گفته رابرت میلار متخصص زبان شناسی در دانشکده زبان و ادبیات ابردین، این گویش که به نظر می‎رسد تنها گویش از نسل زبان‎های آلمانی است، همانند بسیاری دیگر از گویش‎های محلی به دلیل کاهش گویندگان به این زبان و درآمیختن به زبان استاندارد انگلیسی از بین رفته است. این روند از صنعتی شدن روش‎های ماهیگیری در دهه ۵۰ و افزایش ارتباطات و نیز تغییر شیوه زندگی از حدود ۳۰ سال پیش تسریع شده‌است .اما این رخداد باید ما را از خواب بیدارکند تا مراقب دیگر گویش‌ها باشیم.

طبق همین گزارش درحدود ۶۰۰۰ تا ۷۰۰۰ زبان در جهان وجود دارد که در هر دو هفته یکی از این زبان‎ها ناپدید می‌شوند.

همچنین درحدود ۹۶ درصد از کل جمعیت جهان تنها به ۴ درصد از زبان‌های جهان سخن می‌گویند و تکلم به بیشتر زبان‌ها تنها محدود به ۱۰۰ نفر می‌شود.

میلار در پاسخ به این سوال که چرا باید نگران نابودی زبان‎ها بود می‎گوید: «بدیهی است که هرچیزی به مرور زمان می‎میرد اما تنوع قطعا چیز خوبی است و از دیگر سو از دست دادن یک زبان از دست دادن ادبیات و داستان‎هایی است که در آن زبان و به آن زبان گفته شده که بخشی از فرهنگ بشر است و نیز دانش‏هایی چون دانش پزشکی در بسیاری از این زبان‎ها بسیار ارزشمند است که از بین رفتن آن‌ها موضوع مهمی است.»

"آنتونی آریستار" استاد زبان شناسی در دانشگاه استرن میشیگان و مدیر موسسه فناوری اطلاعات زبان نیز می‌گوید: «مردم برای ترک زبان‌های مادری و محلی خود دلایل زیادی دارند. آنان در جستجوی زندگی مدرن و امکانات رفاهی آن هستند؛ در جستجوی شغل مناسب و ارتباطات بیشتر و بهتر در جهان بزرگتر و این مستلزم استفاده از یک زبان بزرگتر رسمی است که آن را به زبان درس خوانده‎ها و طبقات بالاتر جامعه مبدل می‎کند اما کاملا روشن شده است که نابودی زبان‌های محلی نیز واقعیتی زیان بار برای فرهنگ بشری است.»

به گفته وی زبان انگلیسی از قرن ۱۸ زبان رسمی مردم اسکاتلند و زبان تحصیل کرده‌هاست و زبان‏ها و گویش‌‎های محلی به با نوعی انگ زبان طبقه کارگر و زبان طبقات بی‌سواد مبدل شده است. این مسائل عامل مهمی در نابودی این زبان محلی بوده‌است.