محمد تقی فهیم منتقد سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد وضعیت نه چندان خوب سینمای ایران افزود: پرفروش ترین فیلم سینمای ایران در سال گذشته فیلم« شهر موشهای ۲» بود که با وجودی که حدود ۱۲ میلیارد تومان فروش داشت اما فقط سه میلیون نفر این فیلم را در سینماها دیدند و این تعداد نسبت به یک جمعیت حدود ۸۰ میلیون نفری یک فاجعه است یا اگر به پرفروش ترین فیلم امسال که فیلم «ایران برگر» است نگاه کنیم متوجه خواهیم شد که تنها یک میلیون نفر از ایرانی ها تماشاگر این فیلم در سینماها بودند لذا معتقدم این وضعیت نه تنها برای وضعیت اقتصادی سینمای ایران خوب نیست بلکه می تواند زنگ خطری برای چرخه اقتصادی سینمای ایران باشد.

این فیلمساز و منتقد سینمایی با اشاره به گردش اقتصادی و بحث درآمدزایی برای فیلم های سینمایی ادامه داد: متاسفانه بحث گردش اقتصادی در سینمای ایران یک موضوع خیالی و چه بسا آرمانی است چرا که واقعیت ها نشان می دهد که نمی شود در این مورد به روشنی صحبت کرد. ازسوی دیگر، هم اکنون بسیاری از سرمایه گذاران در حوزه تولید فیلم ، می ترسند به فیلمنامه ای فکر کنند که ۵ یا ۱۰میلیون نفر مخاطب داشته باشد. چرا که تصور در سینمای ایران به این گونه رقم خورده است که اعتبار یک فیلمساز و تهیه کننده به آن است که فیلمی بسازد تا اپوزیسیون نما باشد چرا که در آن زمان است که فیلمش مورد بَه بَه و چَه چَه دیگران قرار می گیرد!

محمد تقی فهیم با بیان اینکه هم اکنون بسیاری از فیلمسازان، فیلمنامه های آماده ای دارند که منتظر حمایت برای تولید هستند یاد آور شد: دولت باید اجازه بدهد تا بخش خصوصی وارد سرمایه گذاری سینما بشود و مولفه هایی را هم برای این منظور در نظر بگیرد تا این فیلم ها سرمایه های خودشان را برگردانند آن زمان است که می توان از گردش مالی سینمای ایران صحبت کرد. البته این مسائل نیازمند شفاف سازی است.

این منتقد پیشکسوت سینمای ایران اظهار داشت: اگر ما به طور مثال شاهد تولید سالانه ۱۰ فیلم پرفروش باشیم که بتوانند علاوه بر هزینه های تولید به سود هم برسند مطمئن باشید که سرمایه گذاران بخش خصوصی هم به جای اینکه پولشان را در راه ساخت برج سازی ، خرید و فروش دلار و مسکن هزینه کنند حتما وارد حوزه فیلمسازی و سینما خواهند شد. اما هنگامی که می بینند سینمای ایران بیمار و فَشَل شده است و نمی شود بر روی آن سرمایه گذاری کرد انگیزه ای برای سرمایه گذاری در حوزه سینما نخواهند داشت.

وی گفت: هنگامی که اقتصاد کشور بر مدار اقتصاد آزاد و سرمایه داری است و بحث فعالیت های سوده اندوزی در کارهای اقتصادی ملاک است باید در سینما هم این مساله وجود داشته باشد. البته همه این مسائل می بایست با سیستم های نظارتی درست اعمال شود و درک مدیران باید از سینما افزایش یابد. الان خروجی فیلم هایی که از این گونه ممیزی ها و مدیریت ها بیرون می آیند عموما فیلم هایی است که علیه این مدیران و ممیزان است! یعنی نقطه تعجب آن، این است که این همه فیلم ها را ممیزی و نظارت می کنند - هر چند که به نظر می رسد برخی از این نظارت ها از سوی کانال های کارشناسی انجام نمی گیرد – اما خروجی این همه تلاش ها و این همه شوراها، خروجی مطلوبی نیست. هم اکنون فیلم «ناهید» که در جشنواره کن مورد استقبال قرار گرفته است در جشنواره سال گذشته فیلم فجر، به آن توجه ای نشد اما وقتی که کن به این فیلم روی خوش نشان می دهد مطمئن باشید که در داخل برای این فیلم دست خواهند زد و این به این معنا است که سیستم سینمایی کشور بیمار و غلط است که متاسفانه این وضعیت در سینمای قبل از انقلاب هم مرسوم بوده است. یعنی وقتی یک فیلم در خارج از کشور مورد استقبال قرار می گرفت. همه عوامل این فیلم در داخل کشور به بُت تبدیل می شدند و همه آنان را ستایش می کردند.

وی با اشاره به وضعیت جَوگیر شدن سینمای ایران نسبت به برخی از مضامین فیلم ها گفت: در سالهای اخیر شاهد بودیم که انبوهی از فیلمها به مضامین خیانت و یا مسائل مربوط به جوانان پرداختند و گویا یک نوع جوگیری و موج های غلط در سینمای ایران وجود دارند که باید اصلاح شوند.

این منتقدی سینمای ایران ژانر کمدی و طنز را در سینمای ایران بیشتر مورد استقبال مخاطب دانست اما یاد آور شد: اگر چه این نوع سینما بیشتر مورد استقبال تماشاگران قرار گرفتند و گردش اقتصادی این نوع فیلم ها نسبت به دیگر فیلم ها قدری بهتر بوده است اما متاسفانه فیلم های کمدی فاخری که بتوانند بدور از لودگی ساخته شوند بسیار نادر بودند.