کتاب «از سکوی سرخ یا مسائل شعر» نوشته‌ی یدالله رؤیایی از سوی انتشارات نگاه برای نوبت دوم تجدید چاپ شده است. چاپ نخست این کتاب را سال ۱۳۵۷ نشر مروارید منتشر کرده است.
رؤیایی می‌نویسد: نوشتن یعنی خلق فکر، نویسنده وقتی به قصد فکر کردن بنویسد، فکرهایش را نمی‌نویسد، او با نوشتن می‌اندیشد، و این اندیشه از مخازن ذهنی پشت سرش به سراغ او نمی‌آید، مثل تصمیم، مثل خیال، بلکه از صفحه‌ی سفید پیش رویش برمی‌خیزد مثل تبخیر، مثل بخار. پس من هر وقت می‌خواهم فکر کنم، می‌نویسم و در این معنا نوشتن یعنی یک جور دیگر نوشتن، و همیشه در «جور دیگر نوشتن» است که اندیشه، دیگر می‌شود، و برای جور دیگر نوشتن همیشه کلمه‌ای هست که در جایی منتظر توست و تو در وقت نوشتن به آن می‌رسی، یا نمی‌رسی.
این شاعر چند روز پیش شایعه‌ی درگذشتش را تکذیب کرد. یدالله رؤیایی متولد ۱۷ اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۱۱ در دامغان، پایه‌گذار جریان «شعر حجم» در فضای ادبیات معاصر است. «بر جاده‌های تهی»، «شعرهای دریایی»، «دلتنگی‌ها» و «من گذشته: امضا» از جمله آثار این شاعرند. «هلاک عقل به وقت اندیشیدن»، «چهره‌ی پنهان حرف»، «از سکوی سرخ» و «عبارت از چیست؟» نیز در شمار آثار رؤیایی در حوزه‌ی نقد و نظریه‌ی شعرند.
