یک نویسنده ضمن بیان اینکه بهترین تصویرگر نقش زنان در آزادسازی خرمشهر سینما است افزود: شخصیتی که زنان در دوره دفاع مقدس و به خصوص در دوره اشغال خرمشهر پیدا کردند، با تصور عمومی از زن متفاوت است و به همین دلیل می تواند مورد توجه نویسندگان قرار گیرد.

به گزارش هنرنيوز،راضیه تجار، نویسنده در گفت و گو با خبرگزاری سینمای ایران گفت: نقش زنان در سال های دفاع مقدس از دو نظر قابل بررسی است. آن ها هم در دوره پایداری هم پای مردان مبارزه کردند و هم در دراز مدت با پدیده های دردناکی مثل شهادت، اسارت و جانبازی مردان رو به رو بودند. این نقش ها شفاف و پررنگ است اما باید دید نویسنده های ما تا چه حد به رصد کردن و بازتاب این حقیقت توجه نشان داده اند.

وی ادامه داد: ما هنوز به ایده آل نرسیده ایم و آن اثر شاخص و درخور نوشته نشده است. بنده گمان هم نمی کنم به این زودی ها شاهد خلق یک اثر بسیار موفق در این زمینه باشیم زیرا تعداد نویسنده های واقعی و خوب در کشور ما کم است. مشغله های زندگی زیاد است و درباره دفاع مقدس هم سوژه های بسیار متنوعی برای نویسندگان وجود دارد.

تجار تصریح کرد: البته نمی خواهم بگویم کاری انجام نشده بلکه غرض این است که کار های نوشته شده تبدیل به یکی از هزاران کتاب شده و در میان آن ها شاخص نیست. البته از طرف دیگر هم باید گفت مخاطب ما بیشتر از آن که کتاب بخواند فیلم می بیند و به همین دلیل گمان می کنم از طریق سینما بهتر بتوان او را با حقیقت زن در دوره اشغال خرمشهر آشنا کرد.

این نویسنده در ادامه شخصیت زن را در ادبیات دفا مقدس محوری ندانست و گفت: ما فیلم و یا رمان شاخصی نداریم که زن در آن شخصیت اصلی و کلیدی داشته باشد. در مواردی هم که شخصیت دوم است، همه گفتنی ها در مورد او گفته نشده است. البته مجموعه هایی مانند "نیمه پنهان" نوشته شده که به زندگی زنان شهدا می پردازد اما این کتاب ها هنوز داستان و رمان نیست. مثلا همین کتاب "دا" که یکی از پرفروش ترین کتاب های ما است، داستان به معنای تخصصی آن نیست؛ هر چند وجوه داستانی منحصر به فردی دارد.

نویسنده رمان "کوچه اقاقیا" در ادامه سخنش گفت: چرخ ادبیات را باید چرخاند. باید بهترین های ادبیات داستانی درباره زنان هر سال از طریق نهاد های رسمی رصد و معرفی شود. در جایزه های ادبی معمولا بهترین کتاب ها گزینش می شوند. باید این آثار را نشانه گذاری کرد، به تاریخ ادبیات سپرد و به دست مخاطب رساند.

او با اشاره به این که هنوز الگوی زن مبارز در ادبیات ایران به ثبت نرسیده بیان داشت: زنی که در دفاع مقدس مبارزه می کرد، فردی است که با وجود شرایط نا به سامان توانست هویت خود را بشناسد. او ایستا، متهور و نترس بود. زنان تلاش کردند به اندازه خودشان در جهت حل مشکلات تلاش کنند. این شخصیت متفاوت و یا شاید حتی متضاد تصور عمومی جامعه از زن است. همین شخصیت و حرکت غیر متعارف می تواند برای هنرمند جذاب باشد و دستمایه کار ادبی و هنری قرار بگیرد.

راضیه تجار در ادامه سخنش نوشتن ادبیات زنانه را تنها مخصوص زنان ندانست و گفت: نویسندگان مرد زیادی هستند که به روانکاوی روحیات زنانه مسلط هستند. من معتقد نیستم که در نوشتن از زنان بتواند تفاوتی میان نویسندگان زن و مرد قائل شد. البته زنان شاید به صورت عمومی بهتر بتوانند از دغدغه های خودشان بنویسند. آن ها به ریزه کاری ها، لطایف و ظرافت های شخصیتی خود آشنا تر هستند. به خصوص در رمان های موسوم به "خانگی" که عموما در خانه می گذرد و دغدغه های یک زن خانه دار را بیان می کند، نویسندگان زن به خوبی توانسته اند از عهده موشکافی مسائل و روحیات خود بر بیایند.