محسن شایانفر تهیه کننده سینما وتلویزیون گفت: هزینه های ساخت فیلم در سینمای ایران بالاست ونمی توان به راحتی فیلم ساخت و هرکس بسته به سرمایه ای که دارد می تواند در سینما حرف برای گفتن داشته باشد تابتواند فیلم مورد علاقه اش را ماندگار یا یک بارمصرف بسازد.

محسن شایانفر تهیه کننده سینما وتلویزیون در گفتگوبا خبرنگار سینمایی هنرنیوز درمورد فعالیتهای سینمایی خود اظهارداشت: 5 سال است که در سینمای ایران فیلمی را نساختم و آخرین فیلم من درسینما به عنوان تهیه کننده فیلم سینمایی «شب برهنه» و«مسافرکربلا» ساخته بیژن شکرریز بوده که اولی اکران شد و دومی بنا به دلایلی تاکنون رنگ پرده را به خود ندیده که امیدوارم شرایطی به وجود بیاید فیلم هرچه زودتر به اکران عمومی برسد.

وی ادامه داد: زمانی که سینمایی وجود نداشت و کوچکترین امکانات را باید با بدبختی به دست می‌آوردی کاروتجربه کردم و معتقدم ورود به سینما به خاطر اینکه ساخت یک فیلم گران است برای هرکسی مهیا نیست تا بتواند به راحتی فیلم بسازد. هزینه های ساخت فیلم در سینمای ایران بالاست ونمی توان به راحتی فیلم ساخت. ازطرفی هرکس بسته به سرمایه ای که دارد می تواند در سینما حرف برای گفتن داشته باشد تابتواند فیلم مورد علاقه اش ماندگار یا یک بارمصرف بسازد. اما با وجود این شرایط من دوتا سه قصه خوب برای سینما دارم که در صدد مهیا شدن شرایط مناسب برای ساخت یکی از این قصه ها هستم.

وی درمقایسه سینما وتلویزیون ابرازداشت: اساسا سینما یک تعریفی دارد ودست آوردی است که با درآمد وسرمایه خصوصی ودر برخی موارد دولتی سروکاردارد وشدید به بازگشت سرمایه نیاز دارد. اما درتلویزیون تهیه کننده هزینه ای نمی کند وماندگاری فیلمهایش به غیراز برخی از سریالهایش خیلی کم است.

تهیه کننده فیلم شب برهنه عنوان داشت: اگر سینما مخاطب نداشته باشد نمی تواند روی پاهای خودش بیستد ودرواقع دوام وماندگاری یک فیلم هم به مخاطب بستگی دارد. این روزها متاسفانه به غیر از چند فیلم بقیه فیلم ها فروش چندان مطلوبی ندارند واین نشلان دهنده پشت کردن مخاطب به سرگرمی وصنعتی به نام سینما است . هرچند 3 تا 4 فیلمی هم که فروش بالایی داشته اند هم نسبت به گذشته فروش چندان مطلوبی نداشته اند. به عنوان مثال ما در گذشته فیلم «عقابها» ساخته«ساموئل خاچیکیان» را داشتیم که با بلیط بسیار پایین توانسته بود چندین میلیون مخاطب را به سینماها جذب کند.

وی ادامه داد: امروزه سبک زندگی مردم تغییر کرده نمی توان انتظار داشت که مثل گذشته به سینما بیایند . وسایل ارتباطات جمعی افزایش پیدا کرده وباید فیلمی ساخته شود که بتواند واقعا مردم را جذب خودش کند. وگرنه اگرفیلمی کلیشه ای ، تکراری وسطحی ساخته شود نمی تواند مخاطب را از پای اینترنت ، ماهواره ودیگر وسایل ارتباط جمعی جدا کند. نتیجه هم همان می شود که مجبوریم فیلم ها را همراه با ماست وپنیر ودیگراقلام خوراکی در سوپرمارکتها به زور به مشتری بفروشیم.

شایانفربا اشاره به اکران فیلم خارجی در سینماهای ایران تصریح کرد: به نظرم اکران فیلم خارجی درسینمای ایران باعث یک نوع رقابت بین فیلم ایرانی وخارجی می شود .منتها یک مشکلی اینجا وجود دارد وآن اینکه ما درسینما مشکل کمبود سالن سینمایی داریم وحتی برای فیلم های خودمان سالن کافی برای اکران فیلمهای خودمان نداریم چه برسد به فیلمهای خارجی . از طرفی فیلمهای خارجی به دلیل دسترسی به امکانات روز جهانی به لحاظ کیفیت ومسائل فنی بهتر هستند. به نظرم اگر دست فیلمسازان وطنی را در ساخت وپرداخت به مسائل اجتماعی کمی بازبگذاریم می توانیم شاهد استقبال دوباره مخاطب از فیلمهای سینمایی خواهیم بود.

وی درمورد فعالیتهایی تلویزیونی خود هم خاطرنشان کرد: واقعیت این است که سن و سال در انتخاب گزینه‌های کاری مؤثر است. ‌من دوره‌ای که کار مفرح بسازم یا در پی جذب پول باشم را گذرانده‌ام. ‌31 سال کارم تهیه‌کنندگی سینما بوده است. من دراین سالهای که در سینما فعالیت نداشتم سریالهای«خسته دلان» ساخته«سیروس الوند»، « ملکوت» ساخته«محمدرضاآهنج» و«سایه تنهایی» ساخته« بیژن شکرریز» را با کوله باری از تجربیاتم از سینما کارکردم. و ‌نه به جهت صدا وسیما یا درآمد خودم ، بلکه ‌تنها به خاطر مردمی که چندین سال برای آنها کار کردم.

وی ادامه داد: ‌دیگر بیننده چند میلیونی سینما مرا راضی نمی‌کرد و معتقدم که با آثاری که ساختم 40 میلیون نفر را در یک جا قلبشان را گره ‌زدم. ‌حتی اگر منفعت اقتصادی نداشته باشد برایم راضی‌کننده است. ‌بنابراین کارهایی که در این دو یا سه سال ساخته‌ام اغلب اخلاق گرا بودند‌ . ازطرفی در این دو یا سه سالی که جذب تلویزیون شده‌ام توفیقی نصیبم شد که با مخاطب میلیونی درگیر باشم پس برای خود فرصتی قرار دادم که در رابطه با درونیاتم و اخلاقیات اجتماعی کار کنم. ‌دیگر به دنبال سرگرم کردن صرف مخاطب نیستم، ‌دوستان توانایی هستند که این کار را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهند ‌اما زمان برای من محدود است. ‌

این تهیه کننده تلویزیون یادآورشد: ‌قبل از «خسته دلان» سریال «سایه تنهایی» را ساختم که در رابطه با بیمارستان و برخورد دکترها با بیماران ساخته شد. ‌متأسفانه در بدترین زمان ممکن به نمایش درآمد و تقریباً دیده نشد، ‌اما سال گذشته که در شبکه جام‌جم به نمایش درآمد جزو محبوب‌ترین برنامه‌های این شبکه شناخته شد. ‌دومین کار «خسته دلان» بود که با سیروس الوند ساخته شد، ‌کار واقعاً پر از آمیزه‌های اخلاقی با ساختار منسجم سینمایی بود. ‌آن کار در دو فاز 14 قسمتی برنامه‌ریزی شده بود که با پایان فاز اول، ‌یکباره در جابه جایی مدیریتی به فراموشی سپرده شد. ‌اول که من وارد تلویزیون شده بودم به این امید بودم که همه اهداف مشخص است و همچون سینما تصمیم‌های یک شبه گرفته نمی‌شود اما شاهد بودم که با یک جابه‌جایی مدیریتی یکباره مدیر جدید تشخیص داد که ساخت «خسته‌دلان» اولویت کاری وی نیست و چون محصول مدیر قبلی بوده پس خود او باید پاسخگو باشد.

شایانفر با اشاره به ضرری هنگفتی که در ساخت «خسته دلان» متحمل شده ابرازداشت: من نزدیک به 200 میلیون ضرر مالی و دوسال زمانم را از دست دادم به جرأت می‌توانم این ادعا را داشته باشم که اگر در آن سال یک فیلم ساده در سینما با 300 میلیون می‌ساختم می‌توانستم تا پنج‌برابر از آن سود کنم چون زمانی که به من سفارشی داده می‌شود سعی می‌کنم تا بهترین تیم‌ها را در کنار هم جمع کنم. ‌ اما زمانیکه با عدم حمایت روبه‌رو می‌شوم به مرز افسردگی می‌رسم. ‌بعد هم که سال گذشته خوشبختانه بعد از «خسته‌دلان» سریال ملکوت را به من سفارش دادند و من هم خود را درگیر این پروژه کردم. و مخاطبان خاص خودش را داشت. ‌

تهیه کننده سریال هنگامه درموردعدم استقبال مخاطبان از برخی سریالها هم اظهارداشت: اکثرسریالهای ما به صورت یک گفتاردرآمدند ومدام مخاطب نصیحت می شود یا اینکه مثلا به جای ساخت یک صحنه جنگی یا گذشته به صورت فلاش بک نشان داده می شود که به نظرم آن تاثیرگذاری لازم را ندارد. دردرجه بعدی نویسندگان سریالهای ما به دلیل اینکه دستمزد پایینی می گیرندوقت کافی برای نگارش همرا ه باتحقیق وپژوهش ندارند وفقط می نویسند چون مجبور ند همزمان روی چند پروژه کارکنند تا بتوانند هزینه های زندگی خود را تامین کنند.

وی ادامه داد: باید دستمزد نویسندگان درسینما وتلویزیون افزایش پیدا کند تا شاهد آثارشاخصی در این دو حوزه باشیم. متاسفانه تله فیلمهایمان هم مشکلی مانند سینما وتلویزیون پیدا کردند وسطحی نگری وکپی کاری رسیدند. فیلمنامه پی وشاکله اصلی یک فیلم سریال است و اگر پی ناشیانه یا مستحکم نباشد نمی توان انتظارداشت که کاری در خور توجه برای مخاطب ارائه شود.

شایانفر در مورد ساخت بی رویه تله فیلمهای بی کیفیت گفت: تله فیلم نگاه مستقل دارد وباید به آن به عنوان یک کارتجربی نگاه شود.تولید ارزان برای پرکردن آنتن وخوراکی برای مخاطبین رسانه ای چون تلویزیون می تواند از اهداف ساخت تله فیلمها باشد.پس می توان به ان به عنوان یک صنعت ارزان نگاه کرد. اما متاسفانه یک سری از تهیه کنندگاه وکارگردانان تازه کار فکر می کنند به دلیل اینکه تله فیلم باید ارزان ساخته شود می توان هرچیزی را سرهم بندی کرد وبه خورد مخاطب داد. نتیجه آن می شود که اکثراین گونه فیلمها عمق ومحتوا ندارند ومخاطب با دیدن اینگونه فیلمها نه تنها از تلویزیون بلکه از سینما هم دلزده می شود.

وی درپایان تصریح کرد: در ساخت تله فیلمها کارگردانی هم هستند که فیلم را گران تمام می کنند وبه هیچ عنوان زیر بارسطحی سازی وسرهم بندی نمی روند. کارشان را به نحو خوبی انجام می دهند وبه شعور مخاطب احترام می گذارند. چون مخاطب برایشان مهم است ودوست دارند کارشان به جای بایگانی شدن دیده شود وبا نقد آثاران کارهای بهتری برای عرضه داشته باشند.