غلامعلی حداد عادل در مراسمی با نام «راه آسمان» که به مناسبت بزرگداشت هجدهمین سالگرد شهادت سید مرتضی آوینی برگزار شده بود گفت : نباید بگذاریم سینما به دست مروجین فرهنگ غرب بیافتد.

به گزارش خبرنگار هنرنیوز حداد عادل با اشاره به اینکه هر قشر مبارزی در انقلاب برای خود الگویی دارند خاطر نشان کرد : شهید مرتضی آوینی الگوی اهالی هنر است. چرا که او در زمان هجوم سینمای غرب به شرق توانست شکلی پاک و متعلی از فیلمسازی را به سینما عرضه کند.

رئيس فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت : صدای آوینی موسیقی نجیبی داشت طوری که اگر کسی تصویر برنامه را هم نمی‌دید صدای او جنگ را در ذهن مخاطبش تداعی می‌کرد.

وی افزود : ما بعد از انقلاب با مقوله هنر مشکل داشتیم و این مشکل به قبل از انقلاب بازمی‌گردد. هنر قبل از انقلاب هنری نبود که متدینین جرعت ورود به آن را پیدا کنند و وقتی انقلاب پیروز شد ما به همه این هنرها احتیاج داشتیم.

رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس ضمن اشاره به اینکه سینمای غرب آمیزه‌ایست از شهوت و خشونت، توضیح داد : در حال حاضر سینما در همه جهات مثل سیل ویرانگری است که از غرب به شرق سرازیر است. هنر سینمای غرب ساختن یک زندگی کاذب است و تغییر زندگی عادی به سمت این نوع زندگی است.آوینی هنرهای زیادی داشت؛ اما هنر مهم او این بود که به خوبی فهمیده بود که پشت سینمای غرب یک جهان‌بینی نهفته است. جنبه مهم شخصیت او نیز شجاعتش بود.

وی افزود : امروز درک ماهیت غرب آسانتر از 100 سال پیش است اما باز هم عده‌ای هستند که از فلسفه غرب آگاهی نداشته باشند. هنر آوینی این بود که حقایق تمدن غرب را متوجه شده بود.

حدادعادل با بيان اين‌كه آويني پلي ميان هنر و فلسفه زده بود، تصريح كرد: در آن زمان كه جبهه و جنگ حواس‌ها را پرت كرده بود و كسي حواسش به اين حرف‌ها نبود، اين توجه شهيد آويني به بحث ثبت تصويري جنگ، اهميت بسيار زيادي داشت و هنر مهم و بزرگ او اين بود كه به خوبي فهميده بود پشت سر سينماي رايج غرب يك جهان‌بيني نهفته است. در واقع آويني نوعي خودآگاهي پيدا كرده بود و از ظاهر سينما به باطن آن راه يافته بود. او مي‌دانست كه فرد با اين سينما قصد دارد چه مفاهيمي را بيان و چه اقداماتي را انجام دهد و درك همين مطلب نكته‌اي است كه از همه‌ي فعاليت‌هاي ديگر آويني اهميت بيشتري داشته است.

وی افزود: من به ياد دارم كه در دوره‌ي دانشجويي تقريبا همزمان با هم در دانشگاه تهران تحصيل مي‌كرديم. در آن زمان دانشكده هنرهاي زيبا فضاي ديگري داشت كه البته هنوز هم همين‌طور است اما در همان زمان شهيد آويني جلوي كافه ترياي اين دانشگاه شعرهاي نو مي‌خواند و حرف‌هاي فيلسوفانه مطرح مي‌كرد اما همين فرد آن‌قدر شجاعت داشت كه پس از انقلاب و درك امام (ره)،بسيار صادقانه، عميق و باايمان پا به صحنه گذاشت و 20 سال پيش حرف‌هايي را زد كه خيلي‌ها و حتي شايد خود بنده هنوز جسارت بيان صريح آنها را نداشته باشيم.