نیره فراهانی گفت : اینقدر فیلمهای خوبی در نوعی نگاه است که شاید آن بخش جذاب تر شود.



به گزارش هنر نیوز ، نيره فراهاني در «عاشقانه ای برای سرباز وظیفه رحمت» به ایفای نقش پرداخته است. با او درباره این ساخته پویا آذربایجانی به گفت و گو نشستیم.



هنر نیوز :به نظر می رسید لحظه هایی از فیلم نتوانسته بود بار درام را با خود بکشد؟

من موافق نیستم ، مثلا در صحنهای که من با احمد مهران فر در اتاق راجع به بیماری دخترم صحبت می کنم، به نظر لحظه درام خیلی خوبی است و بیشتر از آن قطعا کافی نبود . در هر صورت من زن بزرگی هستم، یک مادرم پس راحت تر حسم را بیرون می ریزم ولی او به عنوان یک جوان عاشق حتما باید محجوب تر برخوردکند.

در فیلم نشان میدهد که مادر دلش نمی خواهد وقتی این پسر از سربازی برمی گردد، نامزدش را به کسی دیگری داده باشند اما از سر اجبار تن به این کار می دهد .اگر خودمان را یک لحظه جای آن مادر و آن سرباز بگذاریم درمییابیم حس به خوبی منتقل شده است.



هنرنیوز : کار کردن با یک کارگردان جوان ریسک بالایی نیست مخصوصا که از بازیگران ستاره در فیلم استفاده نشده است؟

بله ، اما من قصه را که خواندم، خوشم آمد. این جوری نیست که من راحت سر کار بروم. پرس و جو کردم، گفتند این کارگردان کارش را بلد است و قصه نویس خوبی است . در حین کار هم دیدم ، پویا کارگردان خوبی است و هدایت های جامع و خوبی می کند. هرچند از نظر سنی بچه من است اما کارش را بلد است .افتخار می کنم که با یک کارگردان جوان در یک فیلم با یک قصه ساده و روان بازی کردم.



هنرنیوز : امسال بخشی بنام نوعی نگاه به جشنواره اضافه شده، نظر شما در این باره چیست؟

من خیلی نمی دانم ،چرا این کار را کردند . مثلاً کاهانی با کارنامهای چون «هیچ» که خوب بود و مورد پسند همگان قرار گرفت ( البته نه به خاطر اینکه خودم در آن فیلم بازی کردم)، امسال فیلمش به نوعی نگاه رفته الان اینقدر فیلم های خوبی در نوعی نگاه است، که شاید آن بخش جذاب تر شود.



هنرنیوز: داستان «عاشقانه ای برای سرباز وظیفه رحمت» به چه بخشی از روابط انسانی می پردازد؟

الان که با شما حرف میزنم ،می بینید که دستم موم برداشته و به گردنم آویزان است. من در آپارتمان زندگی می کنم با اینکه خیلی به درد صبورم،پریشب تا صبح درد کشیدم و حتی لحظهای فریاد زدم. بعد فهمیدم همه متوجه شده بودند اما کسی در آپارتمان جویای حال من نشده بود. این زندگی دهه 80 ایران است. حال آن را با دهه های قبل مقایسه کنید.

در این زمان این فیلم به روایتی از دهههای 60 می پردازد . دقت کنیدچطور یک فیلم لطیف، به روابط انسانها و همسایه پرداخته و یا کسی که مادر استو به علت بیماری فرزندش مجبور است او را به کسی که وضع مالی اش خوب است، بسپارد. او این کار را به دلیل اینکه پول لازم دارد، انجام می دهد اما اگر برای مریضی فرزندش پول لازم نداشت، هرگز این کار را نمی کرد. چه حس قشنگی است که دوست داشت، دخترش را به رحمت بدهد نه به کس دیگری . اتفاقی که در دهه کنونی کمتر شاهد آن هستیم یعنی آدمها به راحتی به خاطر پول همه چیز را فراموشش میکنند. اما همین آدمها در دهه های قبل روابط انسانی لطیف و دوست داشتنی داشتند. داستان فیلم روایت ساده و روانی از زندگی آدمها و روابط آنها است.



هنرنیوز : آیا باز هم حاضرید در کار کارگردانان جوان بازی کنید؟

به نظرم باید به کارگردانان جوان کمک کرد ، آنها را همراهی کرد، به آنها میدان داد و حمایت کرد.ممکن است کار یک آدم گمنام خیلی بهتر از کارگردانی مشهور باشد. مسئولین فرهنگی هم باید به جوانان میدان بدهند، آنها قطعا افکار خوبی برای به تصویر کشیدن دارند.