«مجموعه‌ی اشعار» ادیب برمند دربرگیرنده‌ی بیش از ۶۰ سال شاعری این شاعر است و به گفته‌ی او، شعر‌هایش از سال‌های دهه‌ی ۲۰ تا سال‌های اخیر را دربر می‌گیرد. در این مجموعه شعرهای میهنی، تغزلی، اجتماعی و ضداستعماری ادیب برومند از دفتر‌های شعر «ناله‌های وطن»، «روزگار دژم»، «پیام آزادی»، «حاصل هستی»، «گل‌های موسمی» و «راز پرواز»، گردآوری و در دو جلد تدوین شده است.
این شاعر می‌گوید: پس از حادثه سوم شهریورماه ۱۳۲۰ و اشغال ایران به وسیله متفقین در جنگ جهانی دوم، به سرودن شعرهای سیاسی و میهنی پرداختم. موضوع این اشعار حمله به اشغال‌کنندگان ایران و مخالفت با عوامل بیگانه‌ یعنی هواداران شوروی و انگلیس و انتقاد از دیکتاتوری دوران رضا شاه پهلوی و تقویت آزادی‌خواهی و استقلال‌طلبی و حس وطن‌خواهی در مردم ایران بود که در جراید و مجله‌های کشور منتشر می‌شد. همین‌طور اشعاری بر ضد غائله آذربایجان و زمزمه‌ی تجزیه‌طلبی در آن سامان، حزب دموکرات آذربایجان و حکومت سیدجعفر پیشه‌وری سرودم و همواره به بسیاری دیگر از رویداد‌های اجتماعی توجه کردم.
این شاعر خودش را دنباله‌رو مکتب شعری مشروطه می‌داند و درباره‌ی شعر می‌گوید: به عقیده‌ی من شعر یک پدیده خیال‏‌انگیز معنوی‌ است که باید به محض شنیدن، شنونده را متوجه‏ یک حقیقت مسلم یا یک موضوع عبرت‏‌آمیز یا یک توصیف جاذب از دیده‏‌ها و شنیده‏‌ها کند. او را زیر تأثیر عمیق قرار دهد. شعر باید با بیان احساس خیال شنونده را به زوایای‏ اموری بکشاند که موجب تحریک احساس‌ها و تلطیف عواطف او شود. به وی درس دل‌دادگی‏ به حقایق و نیکویی‏‌ها دهد. من این‏‌گونه لطایف تخیلی را که همراه با اندیشه‏‌های سازنده‌ است‏ و گاه سرآغاز کارهای بزرگ می‏‌شود، شعر می‏‌دانم، به شرط آن‏‌که در قالب وزن‌های خوش‌آیند و دل‌نواز قرار گیرد و از انسجام کامل برخوردار باشد.
عبدالعلی ادیب برومند متولد سال ۱۳۰۳ در شهر گز از شهر‌های بورخوار اصفهان است. علاوه بر مجموعه‌های شعر‌های متعدد، کتاب‌های «تصحیح دیوان حافظ»، تصحیح و بازنویسی داستان‌های «رستم و اسفندیار» و «سیاووش و سودابه»، «به پیشگاه فردوسی»، «هنر قلمدان» و «طراز سخن» را منتشر کرده است.