مجتبي راعي گفت: ديد ما نسبت به مسايل سينما ديد اجرايي است و ما نمي‌توانيم بحث‌هاي تئوري انجام بدهيم.
به گزارش هنرنیوز به نقل از ایسنا، اين كارگردان سينما در نشست تخصصي "نسبت دين و سينما" كه صبح امروز در حاشيه برگزاري جشنواره فيلم كوتاه ديني رويش در مشهد برگزار شد، اظهارداشت: اهل نظر و تئوري نيستيم بلكه اهل فيلم ساختنم، ما با مباحث تئوري ارتباطي نداريم و بيشتر عمل‌گرا هستيم و آنچه را كه خودمان مي‌فهميم اجرا مي‌كنيم.
در ادامه ابراز داشت: اوايل كه بحث فيلم‌سازي ديني مطرح شد منظور از فيلم‌سازي ديني، فيلم‌هاي جنگي بود و بعد فيلم‌هاي شخصيت‌هاي اسلامي به معني فيلم ديني شد.
كارگردان «عصر روز دهم» افزود: بعد از انقلاب به ما راجع به خشم و شهوت تذكر دادند؛ بحث شهوت با جديت پيگيري شد اما بحث خشم پيگيري نشد و فيلم‌هايي كه در غرب علامت 15- سال دارند در ايران به راحتي در تلويزيون به نمايش در‌مي‌آيند و ثمره و نتيجه آن هم گسترش خشونت در جامعه امروز است.
وي افزود: از نگاه من يك خدا وجود دارد كه نور و طبيعت را به وجود آورده است و ما با استفاده از آنها فيلم مي‌سازيم اما گويي جريان‌هايي وجود دارد كه مي‌خواهد بگويد دو خدا وجود دارد، يكي خداي غرب و ديگري خداي شرق. اما تمام اين مسايل فقط در عرصه حرف زدن وجود دارد و در عمل كسي به سراغ ما نمي‌آيد كه كمك كند تا ما فيلم ديني بسازيم.
در بخش بعدي حجت‌الاسلام والمسلمين محمودي به تبيين رابطه نهاد دين و مسايل فرهنگي و هنري پرداخت و ابراز داشت: يك مساله دو طرفه بين روحانيت و سينما برقرار است به صورتي كه روحانيت سينما را يك لغزش مي‌داند و نزديك آن نمي‌شود و سينماگران هم چون بايستي يك سري الزامات را رعايت كنند به روحانيت نزديك نمي‌شوند.
اين استاد حوزه و دانشگاه افزود: اتفاقي كه در ادبيات و موسيقي افتاد و ما امروز شاهد ادبيات ديني هستيم كه مورد تاييد علماي ما قرار دارد و حتي موسيقي را پس از انقلاب متحول كرديم كه به صورتي شد كه برخي از علما بعضي از موسيقي‌ها را عامل كمك به سير و سلوك ديني انسان مي‌دانند به ما نشان مي‌دهد كه ايجاد ارتباط و پيوند بين دين و سينما امكان‌پذير است.
در بخش ديگري از اين مراسم دكتر ابراهيم فياض به تعريف سينماي ديني و بايسته‌هاي آن پرداخت و اظهارداشت: سينماي ديني، نظام نشانه شناختي حاوي حقيقت است و مهم نيست كه نظام نشانه شناختي چه باشد بلكه مهم اين است كه حاوي حقيقت باشد؛ مثل حافظ كه نظام نشانه شناختي هندوئيسم را وارد اسلام كرده و حقيقت را از اين طريق پيگيري كرده است.
اين استاد دانشگاه افزود: بت غالبا زن است و حافظ آمده است و اين زن عشوه‌گر را منطبق بر خدا قرار داده است و خدا را با استفاده از آن تصوير كرده است. پس به اين نتيجه مي‌رسيم كه مهم منطبق بر حقيقت بودن است و نشانه‌ها اهميتي ندارند و ما بايستي به اين نظام‌هاي نشانه شناسي بپردازيم.
در ادامه اين مراسم نيز حجت‌الاسلام والمسلمين رياحي به تبيين معناي هنر متعالي و هنر فاخر پرداخت و در اين زمينه ابراز داشت: خداوند در قرآن مي‌فرمايد: بشارت بده به بندگان من، كساني كه حرف‌هاي مختلف را مي‌شنوند و بهترين آنها را انتخاب مي‌كنند و اين انتخاب مي‌تواند بين دو نفر كاملا متضاد باشد و هر كس مسوول انتخاب خودش است.
وي ادامه داد: هنر از نظر اعتقاد بر دو گروه است؛ يا مخالف اعتقادات و اهداف مورد نظر آن هست يا نيست. اسلام به دسته اول مي‌گويد حرام و به بخش دوم مي‌گويد مجاز. اسلام، هنري كه اهداف مورد نظرش را تامين كند، به عنوان هنر متعالي مي‌داند و به هنري كه از نظر اهالي هنر هم مورد توجه و مورد قبول باشد مي‌گويد هنر فاخر.
رياحي بيان داشت: از نظر من بهترين هنر، هنر متعالي فاخر است؛ چرا كه اي بسا هنري كه متعالي است اما مورد تاييد اهالي آن هنر نيست و از نظر فني و تكنيكي سطح پاييني قرار دارد؛ طبيعتا چنين هنري نمي‌تواند نقش مثبتي ايفا كند.
