جلوداریان درباره این اثر اظهار داشت: این مجموعه شعر، شامل جدید‌ترین نوسروده‌های من است که با یک نگاه اجتماعی جدید شعرها سروده شده است.
وی ادامه داد: این مجموعه از ۳۵ غزل تشکیل شده که شعرها عموما با تم مذهبی و آیینی سروده شده‌اند.
این شاعر همچنین درباره رویکرد جدید شعرهایش گفت: همزاد‌پنداری با مخاطب، نگاه جهان‌شمول و جامعه‌محور به دنیای پیرامون از جمله خصایص این مجموعه شعری است.
جلوداریان در ادامه به عنوان این مجموعه «آتش در گلستان» اشاره کرده، افزود: عنوان این مجموعه شعری را که تقدیم به مادران و همسران شهدا کرده‌ام، بر گرفته از یکی از عنوان‌های این مجموعه شعری است.
وی در پایان به استقبال مخاطبان به قالب کلاسیک خصوصا غزل اشاره داشته، خاطرنشان کرد: این اقبال مخاطبان به شعر کلاسیک خصوصا غزل را باید به فال نیک گرفت زیرا به عقیده من هنوز قالب غزل پدیده غالب در ادبیات ما است.
جلوداریان در غزل «نوشدارو» آورده است:
هم خون من يا تشنة خون مني، اي دوست
آيينه‌اي يا فكر افسون مني، اي دوست
از ما چه مي‌ماند به جز نام شريف عشق؟
ليلا منم، آيا تو مجنون مني، اي دوست
شايد همين يك لحظه در آغوش هم باشيم
امروز و فردا نه... هم اكنون مني، اي دوست
از آسمان، چيزي نخواهم خواست وقتي توـ
خورشيد گرم و ماه گردون مني، اي دوست
سنگ صبور و مرهم زخم توام، آري!
خاك كوير و دشت گلگون مني، اي دوست
سهراب مُرد و نوشدارویی نياوردي!
تا آخر تاريخ، مديون مني اي دوست...
