مدیر یکی از تعاونی های حمل و نقل گفت :باید برای رانندگان کلاس دانشگاهی گذاشته شود و مسائل گردشگری و آداب اجتماعی طی دوره‌ها و ترم‌هایی به آنها دوره آموزش‌ داده شود.

به گزارش هنرنیوز؛حمل و نقل یکی از ارکان مهم گردشگری است . با توجه به حذف یارانه ها و از سویی قرار گرفتن در فصل سفر تصمیم گرفتیم با رضایی مدیر یکی از تعاونی های حمل و نقل به گفت و گو بنشینیم.

***سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل منطقی نیست

هنرنیوز:آیا وضعیت حمل و نقل به گونه‌ای هست که بتوان سرمایه‌گذاری جدید انجام داد؟

به هر حال سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل در ظاهر و در چارچوب تعاریف اقتصادی کار منطقی و اقتصادی نیست، اما ما در یک مسیری هستیم که این مسیر علاقه،عشق و کار است و روز به روز هم دلمان می‌خواهد خدمات مناسب تری را به مردم ارائه کنیم . این کار شاید اقتصادی نباشد، اما ما باید آن را در چارچوب فکری خودمان منطقی‌ کنیم و با پیشرفت روز ،در داخل و خارج، حرکت رو به جلویی داشته باشیم.



هنرنیوز :چرا فکر می‌کنید این سرمایه‌گذاری منطقی نیست؟

دقت کنید به حمل و نقل داخلی چه سوبسیدهایی تعلق می‌گیرد.قیمت اتوبوس سرویسهای حمل و نقل‌ خارج از شهر چیزی حدود 250 تا 280 میلیون است. عملا بازده آن اقتصادی نیست،اما شاید آنچه ما را به جلو می‌برد، نوعی کارآفرینی است. بدون سروصدا و بوق و کرنال، از هر اتوبوس شاید 20 – 30 نفر (8 – 7 نفر خدمه و ...) منتفع می‌شوند. این جدای کارآفرینی در تعمیرگاه و پمپ بنزین و ... است. نفع اقتصادی ندارد اما شریان اقتصادی گروهی از خانواده‌ها است. اگر دقت کنید پس از یک دوره‌، گروهی به دلایل مختلف مثل اختلال در سرمایه از این کار بیرون می‌آیند و یا اگر هم بمانند از جایی تسهیلات می‌گیرند، که ما از آن بی‌بهره‌ایم. سوبسیدهایی که می‌دهند، باعث تفاوت می‌شود.



*** بخش دولتی همگام با ما به مردم خدمات نمی‌دهند

هنرنیوز : به نظر می‌رسد هنوز شما با مسافرانی که سفر اجباری می‌روند سر و کار دارید. و هنوز مردم جذب نشده‌اند. بخش حمل و نقل در این زمینه ضعیف عمل کرده دلیلش چیست؟

با هدفمندی یارانه‌ها و گرانی بنزین مسافرت با ماشین خیلی صرفه اقتصادی ندارد.پس مسافران به سمت اتوبوس کشیده می‌شوند .این معضل حمل و نقل عمومی است. در کشورهای دیگر دسترسی آسان سبب جذب مسافران شده، البته آن بخشی که مربوط به بخش خصوصی یا تعاونی بوده به بهترین نحو خدمات را انجام داده ، مشکل اینجا است که بخش دولتی همگام با ما به مردم خدمات نمی‌دهند. مجری پایانه‌ها بخش‌هایی است که تحت تملک شهرداری و یا جای دیگر است.مثلا دسترسی آسان مسافر به پایانه‌ها مقدور نیست. پایانه‌های ثابت برای کلان شهر تهران یک معضل است جای پارکینگ نیست تاکسی نمی‌تواند راحت تا داخل پایانه بیاید و ...

بنابراین مسافرین ترجیح می‌دهند یا داخل پایانه‌ها نیایند و یا از سفر با اتوبوس صرف‌نظر کنند. البته گروهی هم ترجیح بیرون پایانه سوار اتوبوس شوند. این پایانه‌ها برای امروز ساخته نشده‌اند. باید دسترسی مسافر به اتوبوس را آسان‌تر کرد.



***قانون تعاون بازنگری شود

هنرنیوز:به نظر می‌رسد نوعی موازی ‌کاری در این‌بخش وجود دارد؟

بله، مدیریت‌های دولتی گاهی موازی عمل ‌می‌کنند.بخش متولی صنف حمل و نقل سازمان پایانه‌های کشور است،اما متولی و مجری پایانه‌ها سازمان شهرداری است. قطعاً نظرات اینها خیلی با هم موافق نیست. وزارت تعاون هم در بخش اجرایی دخالت نمی‌کند اما گرفتاری آنها این است که قانون بخش تعاون نیاز به بازنگری دارد اگر بخواهیم بخش تعاون و حمل و نقل در مقابل بخش خصوصی انگیزه کار داشته باشند، نیاز است که قانون تعاون بازنگری شود.

این هم جز دستوراتی بوده که باید اعمال شود اما وزارت تعاون انجام نداده است. اگر قرار باشد در چشم‌انداز ده‌ ساله، 25 درصد رشد اقتصاد را بخش تعاون برعهده‌بگیرد، ضروری است نوآوری‌های جدیدی هم در بخش تعاون انجام گیرد. دولت باید تسهیلات بهتر، بستر مناسب‌تری را فراهم کند از سویی دیگر تعاونی‌های پیشرو باید کاری کنند ما در بخش اقتصاد به آن 25 درصد برسیم . اگر قرار است 25 درصد سهم رشد اقتصاد را برعهده داشته باشیم باید 25 درصد تسهیلات را هم داشته باشیم.



هنرنیوز :پس برنامه وزارت تعاون در برنامه‌ریزی دراز مدت شما را دچار مشکل می‌کند؟

بله، مدیران عامل حتی در اتحادیه‌ها و شرکت‌ها در تصمیم اتحادیه‌ها طی دراز مدت مشکل ایجاد می‌کنند. همینطور هم تصمیمات موازی در پایانه‌ها و سازمان حمل و نقل.

باید با شرکت‌ها مثل دکه روزنامه فروشی برخورد نکند. دکه‌دارها هستند که باید در مزایده شرکت کنند. اگر می‌خواهیم در مکانی مثل سالن‌ها به مردم خدمات بدهیم و برند مخصوصی داشته باشیم، باید مردم این مکان را بشناسند و با آن خو کنند. درست است برنامه‌ریزی ما با تدابیر اتحادیه ودر نظر گرفتن مسایل مختلف شکل گرفته اما این بیم و ناراحتی هست که باید مالکیت آن غرفه طبق اصل 44 به بخش‌های تعاون و خصوصی واگذار شود و این مسأله مهمی برای برنامه‌ریزی است.



*** دربن بست قانون و مقررات گیرکردیم

هنرنیوز :850 میلیون مسافر در سال با اتوبوس سفر می‌کنند. به نظر می‌رسد بخش حمل و نقل در اطلاع‌رسانی به این تعداد مسافر یا ارائه خدمات به آنها برنامه ندارد؟

به خاطر اینکه ما در بن‌بست قانون و مقررات گیر کرده‌ایم.مثلا راننده‌هایمان در مورد رفتار شناسی آموزش حرفه‌ای ندیده‌اند در برخورد با مسافر هنگام بلیت دادن چه دستی و چه به صورت‌های مختلف ده دقیقه ما با مسافر در ارتباطیم، بین 4 تا 20 ساعت رانندگان در خدمت مسافر هستند. راننده‌ها باید آموزش و گزینش شوند و سطح فرهنگی، برخورد اخلاقی و رفتاری به آنها آموزش داده شود.

اعتقاد دارم یک راننده مهمترین کار را انجام می‌دهد. هواپیما 100 نفره است اتوبوس‌های ما 40 نفره یعنی نصف هواپیما چطور در آنجا به راننده می‌گویند کاپیتان. باید برای قشر راننده هم کلاس دانشگاهی گذاشته شود و مسائل گردشگری و آداب اجتماعی را طی دوره‌ها و ترم‌هایی به رانندگان دوره آموزش‌ دهند، حالا با هر تشکیلاتی که شد.از طرفی این دوره‌ را که دید، حتی اگر نخواست رانندگی هم بکند، به اندازه لیسانس قابل قبول باشد چون تجربه کار و آموزش را در کنار هم دیده است.

2 – 3 سال پیش اگر راننده‌ای می‌خواست در اروپا گواهی پایه یک بگیرد چیزی حدود 8 – 10 هزار یورو باید هزینه آموزش می‌کرد تا به او این مدرک را بدهند. اگر دقت کنید آنجا حتی خانم‌ها هم راننده هستند.این شغل از نظر آنها کار مهمی است و پرستیژ اجتماعی‌اش محفوظ است. ما هم در اینجا برای رسیدن به یک سطح حرفه‌ای و بین‌المللی باید حقوق خوبی برای راننده در نظر بگیریم. دولت امتیازات و تسهیلاتی به این قشر بدهد. الان حق بیمه را نصف کردند. من معتقدم الان بیشتر باید به راننده در بحث هدفمندی یارانه توجه شود.چه بهتر که دولت بخشی از سود هدفمندی را صرف بیمه رانندگان بکند. از طریق بیمه امتیاز هدفمندی یارانه‌ها به اهلش داده می‌شود. چه اشکالی دارد در مورد بیمه رانند‌گان دولت کل کارفرما بشود. 7 درصد بیمه را راننده بدهد، بقیه را دولت.اگر قرار است پول هدفمندی یارانه هدفمند در اختیار مردم قرار گیرد قطعاً راننده به عنوان قشر زحمتکشی‌ که ساعتها با تحمل بی‌خوابی سعی می‌کند رزق و روزی حلالی کسب کندمورد توجه قرارگیرد. از طرفی باید در حد استاندارد جهانی رانندگان آموزش ببینند.



***داخل پایانه‌ها دست ما بسته است

هنرنیوز: آیا خدماتی که به مسافرین می‌دهید در حد استاندارد جهانی هست؟چرا بخش حمل ونقل نمی تواند این کار را در حد استاندارد انجام دهید؟

الان تقریباً این کار انجام می‌شود اما باید توجه داشت در پایانه‌ها برای استفاده از یک مکان ما باید هزینه‌های زیادی به شهرداری بپردازیم تا مکانی داشته باشیم و اگر این مکان خارج از پایانه باشد، نقل و انتقال به داخل پایانه هزینه‌بر است یعنی از نظر امکانات در داخل پایانه‌ها دست ما بسته است. ملک و جا برای ما نیست. از هر قطعه پایانه، سازمان پایانه‌ها استفاده انتفاعی انجام می‌دهد امکانات، فضا و جا به گونه‌ای نیست که ما بتوانیم مانور خدماتی انجام دهیم.



***بخش گردشگری وارد شود



هنرنیوز:چرا خود شرکت‌ها به آموزش خدمه اتوبوس رو نمی‌آوردند ؟

البته متولی نیازمند مجوزهایی است. الان شرکت حمل و نقل آموزش‌هایی می‌دهد. به نظر من این آموزش‌ها خوب است اما کافی نیست. باید بخش گردشگری وارد قضیه شود. بازوی گردشگری اتوبوس است. سازمان گردشگری، سازمان حمل و نقل، اتحادیه‌ها و شرکت‌ها باهم باید به این قضیه ورود یابند. مکان دانشگاهی در نظر بگیرند و دولت هم تسهیلاتی بدهد، کار ملی است.

اگر ما کاری کنیم مثل خیلی از کشورها که به خاطر دیدن مناظر طبیعی مردم با اتوبوس سفر کنند قطعا پی به جایگاه اتوبوس در گردشگری خواهیم برد. این کار باید با همفکری این گروه‌ها انجام شود. اینها همیشه موازی حرکت کرده‌اند مثلاً هیچ وقت صنعت حمل و نقل و گردشگری کار مشترکی انجام ندادند.

در پایانه‌ها مشکل داریم یکی از راهکارها که هم گره ترافیک را باز کند هم دسترسی آسان مسافر را فراهم کند، که البته در آیین‌نامه حمل و نقل هم دیده شده این است که به صورت ایستگاه‌های اقماری جاهایی در سطح تهران داشته باشیم. باید شهرداری و اتحادیه جاهایی به اندازه یک ایستگاه اتوبوس برای یک دفتر اداری کوچک به ما بدهند (ایستگاه محلی) با ساختمان‌ها پیش ساخته هم شکل و هم رنگ.

در تهران 20 – 30 جا در مسیر حرکت اتوبوس از پایانه به مقصد در نظر بگیرند تا مسافر ضمن تهیه بلیت اینترنتی برای سوار شدن به اتوبوس مجبور به حضور در پایانه نباشد . مشکل دیگری دسترسی آسان به خدمات اینترنتی است که برای ما هزینه‌بر است و باید خدمات IT مشترکی برای دسترسی به اینترنت باشد. اینترنت در کنار ایستگاه‌های اقماری بدون اجاره گام مهمی در راستای خدمات‌دهی به مسافر است اما هر دو اینها باید به صورت قانونمند و تدوین شده در آید. وقتی مردم داخل پایانه نیایند و دسترسی به اتوبوس آسان باشد اقدامی در راستای هدفمندی سوخت هم صورت‌ می‌گیرد.



***اجاره بالا کیفیت را پایین می‌آورد

هنرنیوز:الان که قیمت سوخت 15 درصد افزایش یافته و هدفمندی یارانه‌ها صورت گرفته، به نظر شما آیا قیمت ها برای شما به صرفه خواهد بود؟

خیلی به صرفه نیست اما همگام با اهداف دولت، چون کسانی که از اتوبوس استفاده می‌کنند، از قشر متوسط‌اند. ما هم تا آنجا که بتوانیم رعایت می‌کنیم چون کار ما خدماتی است.



هنرنیوز:اگر رعایت نکنید چه اتفاقی می‌افتد؟

به هر حال مشتری کم می‌شود.



هنرنیوز:در پایانه‌ها دکه‌هایی که تنقلات ارائه می‌دهند قیمت کالایشان خیلی گرانتر از جاهای دیگر است. علت چیست؟

یکی از مسافر گریزی‌ها این است که پایانه‌ها کار را به مزایده می‌گذارند و افراد متخصصی اینها را نمی‌گیرند. در فرودگاه امام از برندهااستفاده می‌کنند حتی فست‌فودها، اما غذا را با همان قیمت شهری ارائه می‌کنند.

این هم از معضلات مزایده پایانه‌ها است. قطعاً شما می‌دانید اجاره زیاد گرفتن باعث می‌شود تا خدمات دهنده پول بیشتری از مردم بگیرد و این به صرفه و معقول نیست که به مردم فشار بیاید. بهتر است این غرفه‌ها را به کسانی که متخصص این کارند، بدهند و از برند شناخته شده غذا استفاده کنند زیرا آنها حاضر نیستند کیفیت را پایین بیاورند و یا نرخ را بالا ببرند. خیلی از مراکز بین راهی مثل مهتاب و ... الان از پایانه‌ها بهتر کار می‌کنند

کار را باید تخصصی به غرفه‌داران دارای جواز بدهند. اینها از مشکلات مزایده است اجاره بالا کیفیت را پایین می‌آورد.

مریم اطیابی