اسماعیل براری کارگردان سینما گفت: گویا جشنواره فیلم کودک و نوجوان پس از اين همه سابقه، در رشد و شکوفایی سینمای کودک تاثیر چندانی نداشته است.

به گزارش هنرنیوز؛ اسماعیل براری کارگردان سینما دریادداشتی نوشته؛ گویا جشنواره فیلم کودک و نوجوان پس از اين همه سابقه، در رشد و شکوفایی سینمای کودک تاثیر چندانی نداشته است. سؤال اینجاست که چرا انتظار ما از جشنواره چنین است؟

درادامه آورده است: امروزه کشور ما انگار سرزمین جشنواره هاست ولی آیا با این همه جشنواره، ملت شادی هستیم؟ جالب اینجاست وقتی فلان بانک و بهمان پاساژ هم می خواهدقرعه کشی کند اسمش را می گذارد جشنواره؛ حتی در مدرسه دختر کوچک من هم وقتی می خواهند جشنی بگیرند، اسم آن‌را می گذارند جشنواره. گویا ما از لغت جشنواره زیاد استفاده می کنیم ولی منظورمان چیز دیگری است که احتمالاً جمع شدن و سخنرانی و پذیرایی... به همراه چند قطعه موسیقی است.

وی ادامه داد: البته اصالت این جشنواره های مورد نظر، به سکه ای است که به فیلم ها یا آدم ها می‌دهند. حال اگر منظور دوستان از برگزاری جشنواره فیلم کودک این است که هیچ؛ این جشنواره حتی توان این را ندارد که روی پای خودش بایستد ، چه رسد به این که بخواهد دیگری را به حرکت در بیاورد.این گونه جشنواره ها به سرعت فراموش می شوند طوری که سال بعد دیگر به یاد نمی آورید که سال پیش چه اتفاقی افتاد و چه جشنواره ای برگزار شده بود ، چه رسد به اینکه چرخه عظیم سینمایی مانند کودک و نوجوان را بر دوش بكشد.

وی درادامه تصرح کرده چیزی که ما اسم آن‌را جشنواره گذاشته ایم، یک مراسم دید و بازدید، یاد بود، پذیرایی و حداکثر یک جور مراسم قدردانی بیشتر نیست، بیشتر شبیه مراسم ختم است که کمی شادتر برگزار می شود و البته با این تفاوت که غیر از شام ، سکه هم می دهند.این سکه ها و تعداد آن، مثل نمره دادن معلم به شاگرد است! قدیم ترها معمولاً معلم ها به همه نمره 20 نمی دادند، برخي مي گفتند 20 مال خداست! معدود شاگردهایی هم بودند که براساس شایستگی هایشان نمره کامل می گرفتند، اتفاقی که متاسفانه امروز در حال منسوخ شدن است و به همین خاطر اخیراً نظام معلم و شاگردی هم از بین رفته است.معلمی که بدون اعتبار كافي، نمره 20 را خرج می کند، دیگر معلم نیست بلکه بازاریاب است. عین همین اتفاق را امروزدر جشنواره های سینمایی می بینیم كه در هر کدام از این جشنواره ها، هرکس می آید و سهمیه اش را می گیرد.

براری در ادامه آورده ؛ البته متاسفانه از آدمی که در انتهای صف ایستاده فقط تقدیر می شود یا درنهایت، نیم سکه ای می گیرد ولی آنهایی که در جلوی صف ایستاده اند، 10 -20 تایی سکه می گیرند. در چنین شرایطی قرار نیست، کسی تلاش کند تا کاری انجام دهد چون ملاک، انجام کار نیست بلکه میزان نزدیکی به آدمی است که سکه ها را در جيب دارد.سینمای کودک از این مواردی که عنوان شد هم مهجورتر است زیرا ما اصولاً کودکان را انسان هایی بادست و پاهای کوچک و کوتاه فرض می کنیم؛ آدم هایی که چون ناتوانند، نمی توانند حقشان را از بزرگ‌ترها بگیرند.پس حقی در جامعه به آنها داده نمی شود جز اینکه به جبران آن در خانه ها، بر پدر و مادر حکمرانی کنند ولی در جامعه هیچ جایگاهی ندارند. مثلا بچه ها تا چه حد در وزارت آموزش و پرورش که ظاهرا به امور آنها می پردازند، حق تصميم گيري دارند؟ جشنواره کودک و نوجوان هم لابد توسط عده ای از چنین مجموعه ای اداره می شود که نسبت به کودکان جز این فکر نمی کنند.

این کارگردان سینما خاطرنشان کرد: یعنی در طول سال اصلاً کاری به آنها ندارند تا این که موعد جشنواره برسد ؛ آن وقت همه لباس های روشن تری می پوشند و کمی صورتی تر فکر می کنند و حتی اگر بشود چند کلمه لطيفی هم بر زبان می آورند، درحدی که شان و مقامشان حفظ شود.درباره نویسنده بزرگی چون اریش کستنر شنیده بودم که در سمینارهایی که برای بزرگداشت او برگزار می شود، گاهی اوقات پیرمرد آن قدر شیطنت می کند که باید او را زیر میز و صندلی ها پیدا می کردند!حالا او را مقایسه کنید با مدیران و مسئولان پرطمطراق سینمای کودک كشورمان که درباره کودکان از بس عصا قورت داده حرف می زنند که آدم را به یاد دولتمردان، تجار پولدار و گاهي فلاسفه می اندازند.ظاهرا انسانهاي فرهیخته جامعه ما اساساً حوصله شوخی با کودکان را ندارند. نگاهشان هم که دیگر هیچ... به هيچ وجه به دنیای کودکی راه ندارد.

وی یادآورشد: بي تعارف باشيم. ما تصادفاً برای خوشامد جهانیان رویدادی را برگزار می کنیم که خودمان سال‌هاست آن را فرموش کرده ایم و برای آنها هیچ ارزش و پشتوانه فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی قائل نیستیم. نشانه بی میلی ما هم این است که به محض پایان يافتن مراسم جشنواره کودک و نوجوان، در آن را می بندیم و به کناری می گذاریم تا سال بعد.آيا هنوز زمان آن نرسيده تا از خود بپرسيم كه اعتبار بین الملی این جشنواره از کجا آمده است؟ آیا صرف حضور چند مسافر خارجی نشان از بین الملی بودن آن دارد؟ چند درصد از فیلم هایی که در این جشنواره به نمایش در می آیند پس از آن به فستیوال های دیگر می روند؟ چند درصد از آثاری که در این جشنواره جایزه گرفتند در دنیا به عنوان آثار کودک به فروش رسیده اند؟ما فیلم های موفقي هم در سالیان گذشته در ژانر کودک داشته ایم اما موفقیت آنها ربطی به جشنواره فیلم کودک نداشته است.

براری عنوان داشته ؛ذجالب این که سینمای نوین ایران که موجی درجهان به راه انداخت و البته تمام شد، بیشتر در حوزه کودک بود ولی این موفقیت‌ها چه ارتباطی به جشنواره کودک دارد؟ آیا این تصور وجود دارد که اول جشنواره به وجود آمد و بعد این موج ایجاد شد؟ فکر می کنم برای اثبات نادرستی این حرف باید تکرار شود که چند درصد از فیلم های جایزه گرفته این جشنواره توسط پخش کنندگان جهانی خریداری شده اند؟ تقریباً این آمار چیزی در حد هیچ است.پس چطور می توان ادعا کرد این جشنواره در سطح دنیا مطرح بوده است؟ فستیوالی در دنیا مطرح است که وقتی فیلمی در آن جایزه گرفت عده ای هوادار آن فیلم شوند و برای نمایش در دیگر مناطق دنیا آن را بخرند و روي دست ببرند ولی به نظر من جشنواره کودک و نوجوان مانند کارنامه سراسر 20 بچه مدرسه ای هاست که فقط برای برقرار بودن رابطه گرم میان مدرسه و اولیا قابل توجیه است.

وی گفته؛ اگر ما میهمانانی از خارج داریم برای آن است که خرج آنها را می دهیم و دراین میان آنهایی که نمی آیند، نشان می‌دهند نسبت به کارشان جدی و سخت گیر هستند که با وجود تقبل سخاوتمندانه خرج و برج سفرشان از سوی میزبانان، حاضر به انجام یک مسافرت تفریحی به ایران هم نمی شوند. قصد مخالفت با این جریان را ندارم بلکه معتقدم این جریان باید به‌درستی بررسی شود.باید پذیرفت که ما اعتبار بین المللی چنداني درعرصه سینمای کودک و نوجوان نداریم چون راه و رسم معلمی را درست انجام نمی دهیم؛ با دادن نمره های اضافی وسکه ها و جوایز بیهوده به آثار معمولي در سینمای کودک ونوجوان، ارزش جایزه هایش را پایین آورده ایم از این رو معتقدم جشنواره فیلم کودک و نوجوان نمی تواند جریان ساز فرهنگی شود.اگرچه نباید فراموش کرد که برگزاری آن هم کار بسيار سختی است به‌طوری که شاید چندین بارتلاش شده تا همین جشنواره نیم بند هم برچیده شود. گویا عده زیادی هستند که معتقدند شیر نفتی که به سمت این جشنواره باز شده، بهتر است صرف موضوعات دیگری شود!با این حال، باوجود این همه فیلمساز ، فیلم ، مدیر وآدم خوشفکر، ایده های درخشان و شهرت بین المللی سینمای ایران، متاسفانه این جشنواره هیچ جریانی ایجاد نمی کند درصورتی که توانایی آن را دارد.