به گزارش فارس، در اين ميزگرد كه كانون نمايشنامه‌نويسان خانه تئاتر در خانه هنرمندان برگزار كرد، منصور خلج با بيان اين مطلب كه همشه قشر تئاتري در آزمون و خطا قرار دارد گفت: با ما مانند موش آزمايشگاهي برخورد مي‌شود و هميشه در مرحله آزمون و خطا قرار داريم. تئاتريها از هر لحاظ وابسته بخش دولتي هستند و نمايشنامه‌نويسان نيز از اين امر مستثني نخواهند بود.جويندگان كار هميشه ناگزيرند كه خود را با سليقه و علاقه‌هاي مديران تئاتري منطبق كنند.
وي در ادامه گفت: نظارت در تئاتر از انتخاب متن تا مرحله اجرا وجود دارد و به همين دليل نويسندگان و نمايشنامه‌نويسان دچار خود سانسوري مي‌شوند. بسياري از هنرمندان تئاتر به خاطر امرار معاش وارد سينما يا تلويزيون مي‌شوند و اينچنين به نظر مي‌رسد كه تئاتريها منزلت خود را از دست داده‌اند.
خلج در ادامه به چاپ نمايشنامه‌ها اشاره كرد و گفت: هميشه هزينه كمي به چاپ نمايشنامه اختصاص مي‌يابد و بيشترين هزينه‌ها صرف بولتن‌ها و بروشورهاي مناسبتي مي‌شود. هنوز پژوهشگر تئاتر محلي از اعراب ندارد و هميشه پژوهشگر تئاتر دچار يك خمودگي است.
در ادامه نيز نغمه ثميني يكي از نمايشنامه‌نويسان كشور مهمترين مساله را شوق و حرفه نمايشنامه‌نويسان عنوان كرد و گفت: بايد نمايشنامه‌نويسي به عنوان يك شغل مطرح شود كه بتوان با آن زندگي كرد. در ايران كسي با نمايشنامه‌نويسي نمي‌تواند امرار معاش كند. ناشرها هم هميشه با لطف و منت نماشنامه‌ها را چاپ مي‌كنند.
وي ادامه داد: ما بايد خطوط قرمز را رعايت كنيم اما همين خطوط قرمز هر سال با روي كار آمدن مديري جديد عوض مي‌شود و به همين دليل نويسنده بلاتكليف است. اين نمايشنامه‌نويس به كشور آلمان و وضعيت نمايشنامه‌نويسان آن كشور اشاره كرد و گفت: در آلمان كه بهشت تئاتريها است هر يك از هنرمندان تئاتر عضو يك كمپاني بزرگ هستند كه بايد يك نمايشنامه را توليد كنند و اين باعث مي‌شود كه به خوبي امرار معاش كنند.
وي ادامه داد: در بدنه تئاتر ما نيازمند يك تغيير هستيم . ما كه در حال حاضر مي‌نويسيم به نظرم يا مجنون هستيم يا به كارمان عشق مي‌ورزيم.
ثميني همچنين به نمايشنامه‌نويسان و جايگاه آنها در ميان ديگر مردم اشاره كرد و گفت: خودمان هم بايد تلاش كنيم و به شهروندان بقبولانيم كه ما نيز وجود داريم. بايد بفهميم كه چقدر به ما نيازمند هستند.
وي ادامه داد: ما تاكنون چقدر تلاش كرده‌ايم تا بانك نمايشنامه‌نويسي مانند سينماگران داشته باشيم. چقدر تلاش كرده‌ايم تا از آثارمان رونمايي شود. وضعيت ما از نمايشنامه‌نويسان هندي 100 برابر از لحاظ حرفه‌اي بهتر است اما چطور شده كه نمايشنامه‌نويسان هندي توانسته‌اند در جامعه تئاتر جهاني قرار بگيرند اما ما هنوز اين جايگاه را به دست نياورده‌ايم.
كوروش نريماني يكي ديگر از نمايشنامه‌نويسان نيز مهمترين مساله را وضعيت مالي و امرار معاش نمايشنامه‌نويسان خواند و گفت: بهتر است برويم سر اصل مطلب و آن اين است كه نمايشنامه‌نويسان ما چقدر كسب درآمد دارند . چقدر توانسته‌اند با اين كار امرار معاش داشته باشند.
وي ادامه داد: ما نمي‌توانيم خود را با كشورهاي اروپايي و تئاتر اروپا مقايسه كنيم . ما به لحاظ شخصي شرايط بسيار بهتري داريم چرا كه از هيچ كار مي‌كنيم. ما هيچگاه در صحبت بزرگان تئاتر نديده‌ايم كه بگويند عاشق تئاتر هستيم. امروز اگر بگوييم عاشق تئاتر هستيم خود را تخطئه كرده‌ايم چرا كه پولي نمي‌دهند و مي‌گويند اگر انتظار داري كار نكن. همه تئاتريها بدون توقع كار مي‌كنند.
كتايون حسين‌زاده هم گفت: در چند سال اخير موقعيت‌هايي پيش آمده كه بتوانم نمايشنامه‌هاي ديگر كشورهاي خارجي را ببينم و با اين مقايسه به عنوان يك تئاتري به ايران و تئاتريها افتخار مي‌كنم.تئاتر ايران با ديگر كشورها به لحاظ مفهومي تفاوتي ندارد.
وي ادامه داد: با وجود برخي محدوديت‌ها هنرمندان خيلي راحت مي‌توانند عقايد خود را روي صحنه بيان كنند . هنرمند هزار راه را براي بيان آن پيدا مي‌كند.
محمد يعقوبي نمايشنامه‌نويس و كارگردان نيز به قوانين قانون اساسي اشاره كرد و گفت: در قانون اساسي آزادي مشاغل مطرح است و آزادي مشاغل اين است كه شغلي ايجاد شود تا آزاري به كسي نرساند بنابراين نمايشنامه‌نويسي هم مي‌تواند يك شغل باشد.
وي ادامه داد: يك نمايشنامه‌نويس هميشه آسيب‌پذير است چرا كه پشتوانه‌اي ندارد. خانه تئاتر ممكن است به وظيفه خود عمل نكند و شايد بايد اين وظيفه را درست كنيم.
حسين كياني نيز گفت: بايد ديد اين حقوق شهروندي از طرف چه كسي به رسميت شناخته مي‌شود. ما تلاش نكرده‌ايم كه شغل خود را تثبيت كنيم و الان تلاش مي‌كنيم اما بايد ديد چه مراحل قانوني براي به رسميت شناختن شغل ما وجود دارد.
وي در ادامه پيشنهاد داد كه در اين گونه از جلسات يك حقوقدان جامعه‌شناس نيز حضور داشته باشد و معتقد است تا هنرمندان بايد ابتدا خودشان را به رسميت بشناسند و سپس مدعي اين باشند كه ديگران آنها را قبول داشته باشند.
حسن باستاني نيز با طرح اين سوال كه ما شغلي نداريم تا حقوقي هم داشته باشيم و چگونه مي‌توانيم آن را به دست بياوريم به ايراد سخن پرداخت.
وي اظهار داشت:در اينجا رابطه به جاي ضابطه حاكم است . در ميان ما تئاتريها برخي از نمايشنامه‌نويسان مطرح بوده و كار مي‌كنند و برخي نيز نمي‌توانند كار كنند. برخي از كارگردانان سالي يك يا دو اجرا دارند اما برخي ديگر 6 سال است كه اجرايي نداشتند.
وي تصريح كرد: خانه تشكيل شد تا هنرمندان تئاتر سر و سامان بگيرند و خانه تئاتر نيز موظف است كه اين رابطه‌ها را ضابطه‌مند كند.
حسن ختام اين ميزگرد نيز با سخنان استاد محمد بود. استاد محمد نيز طي سخناني گفت: ما نمي‌توانيم موسيقي را با تئاتر قياس كنيم علاوه بر آنكه دولت وظيفه رسيدگي در قبال تئاتر دارد ما هم وظايفي داريم . تئاتر ايران به لحاظ مفهومي چيزي كم ندارد اما ما به عنوان يك نمايشنامه‌نويس سر جايمان نيستيم اگر مي‌خواهيد به عنوان نمايشنامه‌نويس بمانيد و بنويسيد و به تئاتر هم خيانت نكنيد بايد از امكانات استفاده كنيد. برخي از هنرمندان حاضر نيستند قراردادهايشان را به خطر بياندازند و به همين دليل زير لواي هر افكاري مي‌روند.
در پايان اين ميزگرد قرار شد تا جلسه‌اي ديگر نيز تشكيل شود و نمايشنامه‌نويسان در آن جلسه براي شغل نمايشنامه‌نويسي راهكارهايي ارائه دهند.
به گزارش خبرنگار فارس، در اين ميزگرد كه كانون نمايشنامه‌نويسان خانه تئاتر در خانه هنرمندان برگزار كرد، منصور خلج با بيان اين مطلب كه همشه قشر تئاتري در آزمون و خطا قرار دارد گفت: با ما مانند موش آزمايشگاهي برخورد مي‌شود و هميشه در مرحله آزمون و خطا قرار داريم. تئاتريها از هر لحاظ وابسته بخش دولتي هستند و نمايشنامه‌نويسان نيز از اين امر مستثني نخواهند بود.جويندگان كار هميشه ناگزيرند كه خود را با سليقه و علاقه‌هاي مديران تئاتري منطبق كنند.
وي در ادامه گفت: نظارت در تئاتر از انتخاب متن تا مرحله اجرا وجود دارد و به همين دليل نويسندگان و نمايشنامه‌نويسان دچار خود سانسوري مي‌شوند. بسياري از هنرمندان تئاتر به خاطر امرار معاش وارد سينما يا تلويزيون مي‌شوند و اينچنين به نظر مي‌رسد كه تئاتريها منزلت خود را از دست داده‌اند.
خلج در ادامه به چاپ نمايشنامه‌ها اشاره كرد و گفت: هميشه هزينه كمي به چاپ نمايشنامه اختصاص مي‌يابد و بيشترين هزينه‌ها صرف بولتن‌ها و بروشورهاي مناسبتي مي‌شود. هنوز پژوهشگر تئاتر محلي از اعراب ندارد و هميشه پژوهشگر تئاتر دچار يك خمودگي است.
در ادامه نيز نغمه ثميني يكي از نمايشنامه‌نويسان كشور مهمترين مساله را شوق و حرفه نمايشنامه‌نويسان عنوان كرد و گفت: بايد نمايشنامه‌نويسي به عنوان يك شغل مطرح شود كه بتوان با آن زندگي كرد. در ايران كسي با نمايشنامه‌نويسي نمي‌تواند امرار معاش كند. ناشرها هم هميشه با لطف و منت نماشنامه‌ها را چاپ مي‌كنند.
وي ادامه داد: ما بايد خطوط قرمز را رعايت كنيم اما همين خطوط قرمز هر سال با روي كار آمدن مديري جديد عوض مي‌شود و به همين دليل نويسنده بلاتكليف است. اين نمايشنامه‌نويس به كشور آلمان و وضعيت نمايشنامه‌نويسان آن كشور اشاره كرد و گفت: در آلمان كه بهشت تئاتريها است هر يك از هنرمندان تئاتر عضو يك كمپاني بزرگ هستند كه بايد يك نمايشنامه را توليد كنند و اين باعث مي‌شود كه به خوبي امرار معاش كنند.
وي ادامه داد: در بدنه تئاتر ما نيازمند يك تغيير هستيم . ما كه در حال حاضر مي‌نويسيم به نظرم يا مجنون هستيم يا به كارمان عشق مي‌ورزيم.
ثميني همچنين به نمايشنامه‌نويسان و جايگاه آنها در ميان ديگر مردم اشاره كرد و گفت: خودمان هم بايد تلاش كنيم و به شهروندان بقبولانيم كه ما نيز وجود داريم. بايد بفهميم كه چقدر به ما نيازمند هستند.
وي ادامه داد: ما تاكنون چقدر تلاش كرده‌ايم تا بانك نمايشنامه‌نويسي مانند سينماگران داشته باشيم. چقدر تلاش كرده‌ايم تا از آثارمان رونمايي شود. وضعيت ما از نمايشنامه‌نويسان هندي 100 برابر از لحاظ حرفه‌اي بهتر است اما چطور شده كه نمايشنامه‌نويسان هندي توانسته‌اند در جامعه تئاتر جهاني قرار بگيرند اما ما هنوز اين جايگاه را به دست نياورده‌ايم.
كوروش نريماني يكي ديگر از نمايشنامه‌نويسان نيز مهمترين مساله را وضعيت مالي و امرار معاش نمايشنامه‌نويسان خواند و گفت: بهتر است برويم سر اصل مطلب و آن اين است كه نمايشنامه‌نويسان ما چقدر كسب درآمد دارند . چقدر توانسته‌اند با اين كار امرار معاش داشته باشند.
وي ادامه داد: ما نمي‌توانيم خود را با كشورهاي اروپايي و تئاتر اروپا مقايسه كنيم . ما به لحاظ شخصي شرايط بسيار بهتري داريم چرا كه از هيچ كار مي‌كنيم. ما هيچگاه در صحبت بزرگان تئاتر نديده‌ايم كه بگويند عاشق تئاتر هستيم. امروز اگر بگوييم عاشق تئاتر هستيم خود را تخطئه كرده‌ايم چرا كه پولي نمي‌دهند و مي‌گويند اگر انتظار داري كار نكن. همه تئاتريها بدون توقع كار مي‌كنند.
كتايون حسين‌زاده هم گفت: در چند سال اخير موقعيت‌هايي پيش آمده كه بتوانم نمايشنامه‌هاي ديگر كشورهاي خارجي را ببينم و با اين مقايسه به عنوان يك تئاتري به ايران و تئاتريها افتخار مي‌كنم.تئاتر ايران با ديگر كشورها به لحاظ مفهومي تفاوتي ندارد.
وي ادامه داد: با وجود برخي محدوديت‌ها هنرمندان خيلي راحت مي‌توانند عقايد خود را روي صحنه بيان كنند . هنرمند هزار راه را براي بيان آن پيدا مي‌كند.
محمد يعقوبي نمايشنامه‌نويس و كارگردان نيز به قوانين قانون اساسي اشاره كرد و گفت: در قانون اساسي آزادي مشاغل مطرح است و آزادي مشاغل اين است كه شغلي ايجاد شود تا آزاري به كسي نرساند بنابراين نمايشنامه‌نويسي هم مي‌تواند يك شغل باشد.
وي ادامه داد: يك نمايشنامه‌نويس هميشه آسيب‌پذير است چرا كه پشتوانه‌اي ندارد. خانه تئاتر ممكن است به وظيفه خود عمل نكند و شايد بايد اين وظيفه را درست كنيم.
حسين كياني نيز گفت: بايد ديد اين حقوق شهروندي از طرف چه كسي به رسميت شناخته مي‌شود. ما تلاش نكرده‌ايم كه شغل خود را تثبيت كنيم و الان تلاش مي‌كنيم اما بايد ديد چه مراحل قانوني براي به رسميت شناختن شغل ما وجود دارد.
وي در ادامه پيشنهاد داد كه در اين گونه از جلسات يك حقوقدان جامعه‌شناس نيز حضور داشته باشد و معتقد است تا هنرمندان بايد ابتدا خودشان را به رسميت بشناسند و سپس مدعي اين باشند كه ديگران آنها را قبول داشته باشند.
حسن باستاني نيز با طرح اين سوال كه ما شغلي نداريم تا حقوقي هم داشته باشيم و چگونه مي‌توانيم آن را به دست بياوريم به ايراد سخن پرداخت.
وي اظهار داشت:در اينجا رابطه به جاي ضابطه حاكم است . در ميان ما تئاتريها برخي از نمايشنامه‌نويسان مطرح بوده و كار مي‌كنند و برخي نيز نمي‌توانند كار كنند. برخي از كارگردانان سالي يك يا دو اجرا دارند اما برخي ديگر 6 سال است كه اجرايي نداشتند.
وي تصريح كرد: خانه تشكيل شد تا هنرمندان تئاتر سر و سامان بگيرند و خانه تئاتر نيز موظف است كه اين رابطه‌ها را ضابطه‌مند كند.
حسن ختام اين ميزگرد نيز با سخنان استاد محمد بود. استاد محمد نيز طي سخناني گفت: ما نمي‌توانيم موسيقي را با تئاتر قياس كنيم علاوه بر آنكه دولت وظيفه رسيدگي در قبال تئاتر دارد ما هم وظايفي داريم . تئاتر ايران به لحاظ مفهومي چيزي كم ندارد اما ما به عنوان يك نمايشنامه‌نويس سر جايمان نيستيم اگر مي‌خواهيد به عنوان نمايشنامه‌نويس بمانيد و بنويسيد و به تئاتر هم خيانت نكنيد بايد از امكانات استفاده كنيد. برخي از هنرمندان حاضر نيستند قراردادهايشان را به خطر بياندازند و به همين دليل زير لواي هر افكاري مي‌روند.
در پايان اين ميزگرد قرار شد تا جلسه‌اي ديگر نيز تشكيل شود و نمايشنامه‌نويسان در آن جلسه براي شغل نمايشنامه‌نويسي راهكارهايي ارائه دهند.
