رامتین خداپناهی بازیگرسینما وتلویزیون گفت: ضعف فیلمنامه این روزها فقط مربوط به تله فیلمها نیست وسینما وسریالهای ما را هم در برگرفته وازنظرسطح کیفی آثاربسیار افت کیفیت داریم.

رامتین خداپناهی بازیگرسینما وتلویزیون درگفتگوبا خبرنگارسینمایی هنرنیوز اظهارداشت: این روزها در حال بازی در فیلم جدید سینمایی«مهدی صباغ زاده» با نام «راه بهشت» هستم که مدتی است تصویربرداری آن شروع شده وقراراست فیلمبرداری در 60 جلسه انجام شود.

وی ادامه داد: من دراین فیلم نقش شخصی به نام «ابوعزیز»را بازی می کنم و نقش پدرم را آقای رضا رویگری ومادرم را خانم نسرین مقانلو ونقش برادرم را امین زندگانی بازی می کنند وکاراثری تاریخی است که فکر می کنم کار قابل قبولی از آب درآید.

خداپناهی افزود: فيلم طی سه ماه و در اطراف تهران، جهرم و مرنجاب كاشان با دوربين 35 ميليمتری فيلمبرداری خواهد شد و داستان ربودن «دل مصعب»‌ پسر عمير، اشراف زاده مکه است که به خاطر سیمای دلنشین و ثروت و نسب شریف اش حسرت دختران مکی است، اما مصعب از کودکی گرفتار عشق «زلفا»،دختر خوانده باديه نشينی به نام «قیس» است . اومی داند ازدواجش با «زلفا» فقیر و بی اصل و نسب چیزی در حد رویاست ، اما پیام محمدامین (ص) که حالا خود را رسول خدا معرفی می کند ولوله ای در جان اشراف زاده انداخته است .

خداپناهی در خصوص فیلم سینمایی خاک و آتش افزود: این فیلم دارای بستر تاریخی مربوط به قوم بلوچ و سردار قهرمان آن جی اند است من به یاد دارم سرصحنه فیلم برداری خاک و آتش و سکانس های مربوط به جی اند نوه های او برای دیدن ضبط این سکانس ها پیش ما آمده بودند.

خداپناهی در خصوص نقش خود در خاک و آتش افزود: من ایفاگر نقش «داداله» که یکی از یاران جی اند است را بازی می کنم ومعتقدم این جنگ از اهمیت بالایی در تاریخ برخوردار بوده چون در آن زمان مردم «با داس» وسایلی از این قبیل به این جنگ پرداختند و خاک و آتش ‌قرار بود اکران در اردیبهشت ماه انجام شود که به دلایل نامعلومی به زمان دیگری موکول شده است.

وی درخصوص بازی در تله فیلم هم تصریح کرد: خب هر کاری از نظر فیلمنامه و کارگردانی ممکن است ضعفهایی داشت باشد. من در همه کارها تلاش کردم که اثر با مخاطب ارتباط برقرار کند، طبیعتا برخی از تله فیلمهایی که کارکردم ضعف داشتند. شما از کارگردان های بزرگ هم ضعف می بینید، اما شدت آن کم و زیاد است. دلیل این هم برمی گردد به اینکه یک موقع فیلمنامه ای خوب رابه کارگردانی خوب نمی دهند و ۹۰ درصد مخالف آن چیزی که خواندید در می آید یا این که عکس آن هم هست. یک فیلمنامه بد را در کمال ناباوری خوب از آب در می آورند.

وی ابرازداشت: متاسفانه مشکلی که ما دچارش شدیم این است که در سینما وتلویزیون فیلمنامه ها برای نقشهای متفاوت و شخصیت های متفاوت نوشته نمی شود ما که اصلاً این مقوله را نداریم. شما فیلمنامه را راجع به شخص ایکس می نویسید، اما اگر او نبود براحتی سراغ کس دیگری می روید و در نهایت در انتخاب ها به مشابه رضایت می دهید. گاهی انتخاب ها صد در صد مخالف است. آدم شک می کند که انگار خود گروه سازنده هم نمی داند چه می خواهد.

بازیگر فیلم سینمایی « سنگ، کاغذ، قیچی » عنون داشت: ضعف فیلمنامه در ایران این روزها فقط مربوط به تله فیلمها نیست وسینما وسریالهای ما را هم در برگرفته است. من تاکنون بالای 20 تله فیلم کارکردم وبه شخصه از نزدیک شاهد تمام کاستس ها بودم. متاسفانه سریالهای ماهم استاندارد نیست وازنظرسطح کیفی بسیار افت کیفیت دارند.فیلمهای سینمایی هم جدا از قاعده نیستند وآثار مطرح سینمایی از انگشتان دستها بیشتر نیست.

وی ادامه داد: معتقدم برخی تله فیلمهایی که ساخته می شوند به لحاظ کیفیت وحضور عوامل وداستان وغیره بهتراز فیلمهایی سینمایی هستند. چون ما در سینما فیلمهایی داریم که بسیار سخیف وسطحی ساخته می شوند واصلا به شعور مخاطب احترام نمی گذارند وجای آنها به نظرم برای اکران در تئاتر گلریز است ونباید در سینماها اکران شوند.

خداپناهی یادآورشد: سینمای ایران بیشتر گرد حوزه اندیشه روشنفکری دست وپا می زند وبه لحاظ کیفیت آثار از سینمای بین المللی عقب است ونمی توان به واسته سوژه جنجالی وتازه مخاطب را به سینماکشیاند فیلمی سطحی را به او غالب کرد.ازطرفی دربحث ساختاروهدف قدرتمند نیست وضعف فیلمنامه وکارگردانی در آن بی داد می کند.

بازیگر فیلم بازنده گفت: متاسفانه در سینمای ما اغلب بازیگران کار خود را حین انجام کار یاد می گیرند و تجربه می کنند. در حالی که عرصه حرفه ای جایی برای تجربه کردن و آموختن نیست و متاسفانه این مسئله بزرگترین معضل سینمای ایران در عرصه حرفه ای است و بزرگترین ضعف بازیگری علاوه بر به کار نگرفتن تمام قابلیت های بازی ضعف در شخصیت پردازی در اغلب فیلمنامه هاست که همین ضعف باعث شده به جای دیدن خود واقعی نقش در بیشتر مواقع رگه و ریشه هایی از خود بازیگر را در فیلم ببینیم. به همین دلیل مخاطب در اغلب موارد جلوتر از فیلمنامه و نقش هر یک از کاراکترها پیش می رود.

این بازیگر تئاترتاکید کرد: حجم آثارسطحی وضعیف مثل ساخت آپارتمانهای بدشکل وبی قواره که هرروزاطراف ما را احاطه می کنند ما را در برگرفته اند وباعث شدند ما همه چیزرا خطی نگاه کنیم واصلا به این فکر نکنیم که تکنولوژی روز دنیا در همه زمینه در حال چیشرفت است وما در جا می زنیم ونتیجه هم فرار مخاطب از سینما وتلویزیون است وباید روز به روز مخاطبانمان را از دست بدهیم.

وی درپایان گفت: ما 36 وضعیت نمایشی داریم که مدام در طول تاریخ تکرار شدند وحافظ وفردوسی و... هم این وضعیت های نمایشی را درآثارشان گفتند ونوشتند. منتها با خلاقیت ونوآوری خیلی ها این وضعیت ها را به گونه دیگر در غالب نوشتار، نقاشی ،موسیقی ،سینما ، تئاتر و... ارائه دادند اما ما در این دایره تکرار گیرافتادیم ومدام خودمان را تکرار می کنیم.