یک منتقد سینما ، فیلم سینمایی " آقا یوسف " را فیلم قابل تاملی عنوان کرد که توانسته به درستی تضاد بین دو نسل را به نمایش بگذارد.

به گزارش هنرنیوز،مهدی نصیری در گفت و گو با خبرگزاری سینمای ایران در مورد فیلم آقا یوسف، گفت : آقا یوسف فیلمی درباره سوءتفاهم است که در پی به نمایش گذاشتن تضاد نسل گذشته – با بازی مهدی هاشمی در نقش آقا یوسف – و نسل جدید – با بازی هانیه توسلی در نقش دختر آقا یوسف - است

وی ادامه داد : آقا یوسف، بازنشسته ای که به دور از چشمان دخترش در خانه‌های مردم کار می‌کند اما شنیدن صدای دخترش از تلفن یکی از خانه ها موجب می شود که آقا یوسف به دخترش شک کند و این شک آنچنان قوت می گیرد که زندگی آقا یوسف دچار بحران می شود بحرانی که تا آخر ، تماشاگر را نیز با خود به همراه می کشد .

این منتقد سینما افزود : بازی مهدی هاشمی در نقش آقا یوسف بسیار تحسین کننده است و او توانسته به خوبی از عهده نقشش بر بیاید دلنگرانی های آقا یوسف نسبت به دخترش نشان از دلشوره های همه پدرانی است که تنها زندگی می کنند.

وی تصریح کرد : برخی از شخصیتهای فیلم مبهم است و ابهامشان هم تا به آخر گره گشایی نمی شود به عنوان مثال می توان به دختر قرمز پوش اشاره کرد ، کاراکتری که ما پیشینه ذهنی در مورد آن نداریم یا اینکه متوجه نمی شویم بلاخره دختر آقا یوسف به خارج از کشور می رود یا خیر یا مثلا سکانسی که صابر ابر در آن حضور دارد هیچ کمکی به روند قصه نمی کند و می تواند نباشد هر چند که صابر ابر در نقش کوتاه خود بسیار خوب ظاهر شده است .

نصیری خاطر نشان کرد : آقا یوسف به سادگی قصه خود را تعریف می کند بدون اینکه تماشاگر را خسته کند و این امتیاز کمی برای یک فیلمساز نیست امری که کمتر در فیلمهای دیگر دیده می شود.

وی با بیان اینکه آقا یوسف یک سرو گردن بالاتر از فیلم ماهی ها عاشق می شوند می باشد گفت : اگر چه سالهای زیادی از ساخت اولین فیلم علی رفیعی گذشته است اما او نشان داد که قصه گویی در سینما را می شناسد و می تواند حتی در محیط های دربسته و کوچک و بدون صحنه های عظیم ، تماشاگر را تا به آخر وادار به تماشای فیلمش کند.

این منتقد سینمایی نقاط ضعف فیلم را استفاده از میزانسن های تاتری – با توجه به تاتری بودن کارگردان آن - فیلمنامه نه چندان قوی و حضور برخی از شخصیتهای خنثی در فیلمنامه یاد کرد و افزود : پایان باز فیلم اگر چه می تواند قضاوت را به خود تماشاگر واگذار کند اما بهتر این بود که کارگردان سکانس آخر را خودش تمام می کرد تا تماشاگر از دیدگاه فیلمساز نسبت به موضوع بیشتر مطلع می شد .