حجت الله سيفی نویسنده وکارگردان سینما گفت: متاسفانه به سینمای کودک بهای لازم داده نمی شود این روز ها شاهدیم که همه با رسیدن زمان برگزاری جشنواره فیلک کودک دوباره به یاد این ژانر مظلوم افتاده اند.

حجت الله سیفی نویسنده وکارگردان سینما درگفتگوبا خبرنگارسینمایی هنرنیوز اظهارداشت: در حال آماده‌سازی دكورهای فیلم جديدم«دختر جنگل» نوشته «شهناز ارسالی» و خودم هستم و تا پايان این ماه در صورت کمک مالی بنیاد فارابی فيلم را كليد خواهم زد.

وی افزود: تاکنون حضور چند بازیگر در فيلم قطعی شده و ساير بازيگران از بازيگران محلی شمال انتخاب خواهند شد، چون تمام فيلم در مازندران می ‌گذرد و وجود لهجه محلی برای بازيگران بسيار مهم است. داستان فيلم هم درباره تبعيد پدر و دختری از روستايی به علت رنگ چشمان اين دختر است . درواقع من با قراردادن دختردر جنگل تلاش می کنم نگاه تازه‌ای به مسئله خرافات درزندگی افراد داشته باشم.

سیفی ادامه داد: فیلم «دخترجنگل» درژانرکودک ساخته می شود ومن 5 سال به دنبال ساخت این فیلم بودم تا بتوانم کارنووتازه ای را برای سینمای کودک بسازم وامیدوارم فارابی با بوجه ای که برای این فیلم درنظر می گیرد بتوانیم هرچه زودتر این فیلم را کلید بزنیم .

وی خاطرنشان کرد: متاسفانه به سینمای کودک بهای لازم داده نمی شود این روز ها شاهدیم که همه با رسیدن زمان برگزاری جشنواره فیلک کودک دوباره به یاد این ژانر مظلوم افتاده اند. کودکان همیشه مهجورترین قشرجامعه در ایران وجهان بودند ودرسینما هم مابه طور شایسته نتوانستیم فیلمی مناسب با این قشرتولید کنیم.

کارگردان فیلم سهم من از زندگی افزود: مدام شعارمی دهیم که سینمای کودک زنده است اما در اکران امسال فیلمی که مناسب کودکان باشد نبوده وتمام فیلم ها برای بزرگسالان بوده وکودکان جایی در سینما نداشتند واگر فیلمی هم بوده با دنیای آنان فاصله فراوان داشته است.

سیفی درباره ویژگی کار در ژانر کودک گفت: نوع نگاه فیلمساز به لحاظ خاستگاه اجتماعی به کودک در این زمینه بسیار تعیین کننده باشد چنانکه این نگاه می تواند تربیتی آموزشی، سرگرم کننده و یا صرفا اقلیمی باشد. فیلمساز این جنس نگاه را در ذهن خود تبدل به ایده می کند و سپس این ایده در رده دغدغه های شخصی او می شود و این دغدغه تبدیل به تصویر خواهد شد و حاصل این نگاه است که اصطلاحاتی چون فیلم برای کودک و فیلم درباره کودک را بوجود می آورد.

سیفی اظهار داشت: نوع نگاه من به کودک نگاهی اجتماعی است و تلاش می کنم آثارم را در این مسیر هدایت کنم. متاسفانه ما برنامه ریزی پایه ای برای کودکان خود نداریم. ما به عنوان والدین همانطور که برای بچه های خود سی دی های مختلف را تهیه می کنیم باید خریدن بلیت سینما را نیز به آنها آموزش دهیم. بچه ها باید فیلم دیدن در یک محیط جمعی را بیاموزند دیدن هم سن و سالان خود و همچنین دیگر والدین با فرهنگ های مختلف جزئی از کارکردهای اجتماعی سینما است که هنوز در این کشور نهادینه نشده است.

وی تصریح کرد: فرهنگ سازی و جذب مخاطب برای سینما کودک وبزرگ سال بايد از سنين كم ،‌حتی قبل از مدرسه رفتن بچه ها شروع شود تا به سطح دانش آموزی و دانشجويی و سطوح بالا تر برسد.

سیفی با اشاره به اینکه آموزش وپرورش وظیفه خود را در مقابل سینمای کودک انجام نداده ابرازداشت: کودکان از همان ابتدا که به مدرسه می روند بیش از نیمی از عمر خود را در مدارس دوره های مختلف سپری می کنند وبه نوعی دنیای کودکان وطرز تفکر آنان در مدرسه شکل می گیرد. پس می بینیم که نقش آموزش وپرورش نقش حساس ومهمی است. اما متاسفانه این نقش به لحاظ هنری خیلی کم بوده عملا این نهاد مهم نتوانسته به سینما وتئاتر کودکان ونوجوانان کمک کند. به شکل سطحی یک سری کلاس های آموزشی وتربیتی برگذار می شود وبعد تمام . پس می بینیم آموزش وپرورش هزینه ای برای سینمای کودک ونوجوان نمی کند وباعث نمی شود ذهن کودکان به خلاقیت ونوآوری برسد.

وی ادامه داد:دوستان در آموزش وپروش عمل گرا نیستند . چرا که کودکان دیروز به سن 20 سالگی رسید وهنوز آموزش وپرورش نتوانسته برای برنامه ریزی های خود برای سینمای کودک عمل کند. کودکان دیروزامروز دچارمعضلاتی اجتماعی حساسی شدند. چون کارفرهنگی روی فکر وذهن آنان صورت نگرفته وآنها به حال خود رها شدند ومثل نهالی که در اثربی توجهی به خشکی می رسد وازبین می رود این کودکان هم به جای وابسته گی به فرهنگ خودی به سمت یک سری تقلید های کورکورانه رفتند.

وی عنوان داشت : امروزه سرمایه گذاری و فیلمسازی درژانر کودک ونوجوان سخت شده و تهیه کنندگان رغبتی برای این ژانر وتولدی فیلم ندارند. چرا که برگشت سرمایه بسیار در این بخش سخت است. ازطرفی نمی توان با اکران فیلم های کودکان در به صورت تک سانس هزینه های یک فیلم را جبران کرد.

سیفی با اشاره به اینکه سال گذشته با فیلم «سهم من از زندگی» درجشنواره فیلم کودک همدان شرکت داشته اظهارداشت: این فیلم یک اثر اجتماعی با نگاهی سیاسی است و من طرح اولیه فیلمنامه این فیلم را 10 سال پیش نوشته بودم و فیلم روایتگر داستانهای آدمهای ساده و بی پیرایه ای است که تحت شرایط اجتماعی خاص خواسته یا ناخواسته تن به شرایط جدید می دهند.

سیفی در مورد بحرانی که برای تله فیلمها افتاده یادآورشد: من یک تله فیلم ساختم به نام «به خاطرخواهرم» ساختم ودیگر نساختم چون واقعا کارکردن در این حوزه به دلیل بوجه اندکی که دارد یک نوع خودکشی است. چون باید کیفیت فیلم را فدای کمیت کنی وبه سرعت فیلم را در عرض یک هفته یا دوهفته تمام کنی تا تهیه کننده دچارزیان نشود. از طرفی به دلیل بوجه اندک فیلمساز باید از خیلی از ایده آل هایش بگذرد. پس با این شرایط به نظرم نمی توان تله فیلم خوب وماندگاری ساخت که مخاطب بتواند از آن استقبال کند.