به گزارش هنرنیوز،این موزه به بازدیدکنندگان فرصت میدهد درصورت تمایل نوعی بستنی یا شربت توتفرنگی به روشهای رایج در اوایل ۱۸۰۰ میلادی بخورند.
نخستین موزه بستنی جهان با ارائه دستورالعمل‌های تهیه بستنی از قرن ۱۸ تا آخرین دستگاههای بستنی ساز در ایتالیا افتتاح شد. بازدید کنندگان می‌توانند در ایستگاه مزه، انواع بستنی‌های تاریخی و مدرن را با صدها طعم گوناگون بچشند.
گروه تجاری "کارپیجینانی" سازنده انواع ماشین‌های بستنی ساز، به تازگی دراقدامی ابتکاری موزه تاریخ یا موزه فرهنگ بستنی را در شهر "آنزولا دل امیلیا" نزدیک به بولونیای ایتالیا افتتاح کرد.
به گزارش رویترز موزه تاریخ بستنی یا به زبان ایتالیایی "موزه ژلاتو" با استفاده از امکانات ویژه به بازدیدکنندگان فرصت میدهد درصورت تمایل نوعی بستنی یا شربت توتفرنگی به روشهای رایج در اوایل ۱۸۰۰ میلادی بخورند.
کمپانی دستگاههای بستنیساز همچنین در این موزه تاریخ ساخت بستنی در اروپا و انواع آن را از کهنترین زمان که توسط کیمیاگر معروف "کوزیمو روجری" در دهه ۱۵۳۰ تهیه شد و ماجرای تهیه آن را برای جلب ملکه "کاترین دومدیچی" به پاریس، به علاقمندان نشان میدهد.
در این موزه همچنین اطلاعات مرجع، کتابها، دستورالعمل‌های معتبر و اطلاعات دقیق در ساخت بستنی از کهنترین دوران تاریخ، زمانی که با استفاده از برف و یا یخ موجود در چاه آب، مخلوط با نمک تهیه میشد، تا ساخت فناوریهای نوین تهیه بستنی دردهه ۱۹۹۰ به بازدیدکنندگان ارائه می‌شود.
نخستین موزه بستنی جهان در "آنزولا" در مجموع در مساحتی ۱۰۰۰ متر مربع با سرمایهای بالغ بر ۱.۵ میلیون یورو در نزدیکی بولونیا ساخته شده که شامل نمایشگاه بستنی نیز هست.
دراین موزه نخستین دستورالعمل‌های تاریخی که برای تهیه بستنی و شربت شکر نوشته شده و همچنین مجموعا ۲۰ دستگاه ساخت بستنی یا ژلاتو از دیرباز تا امروز به بینندگان عرضه می‌شود.
همچنین ایستگاه چشیدن یا "ایستگاه مزه" نیز دراین موزه و نمایشگاه آن برقرار است. به گونهای که بینندگان می‌توانند در این ایستگاه‌ها انواع بستنی‌های تاریخی را با طعم‌های مختلف بچشند.
ژلاتو یا بستنی در دورانهای مختلف تاریخی نمادی از قدرت و ثروت بوده و تنها در دربار شاهان تهیه ومصرف میشده است. کالایی تجملی و گران که مصرف آن سبب ارتقای منزلت و اعتبار خانواده‌های نجبا و اصیل زادگان میشد. زیرا در دورههایی از تاریخ یخ و نمک دو عنصر کلیدی و گران قیمت محسوب می‌شدند که تنها خانواده‌های اشراف قادر به تهیه و استفاده از آن بودند."
بستنی‌های تاریخی با دستورالعمل‌های سده‌های گوناگون تاریخی، همانند بستنی با طعم سرکه بالزامیک، بستنی یا شربت تمشک براساس یک دستورالعمل تهیه بستنی مربوط به اوایل دهه ۱۸۰۰ و یا بستنی یا شربت قهوه با دستورالمعل تاریخی متعلق به سال‌های ۱۸۵۴ و انواع دیگر بستنی که طبق دستورالعمل‌های موجود دراین موزه تهیه و در اختیار بازدیدکنندگان موزه و نمایشگاه قرار داده می‌شود.
"لوچیانا پوللیوتی" موزهدار شاغل دراین موزه، در بیان اهمیت این موزه و ارزش تاریخی اجتماعی این کالا درگفتگو با رویترز گفت: «ژلاتو یا بستنی در دورانهای مختلف تاریخی نمادی از قدرت و ثروت بوده و تنها در دربار شاهان تهیه ومصرف میشده است. کالایی تجملی و گران که مصرف آن سبب ارتقای منزلت و اعتبار خانواده‌های نجبا و اصیل زادگان میشد. زیرا در دورههایی از تاریخ یخ و نمک دو عنصر کلیدی و گران قیمت محسوب می‌شدند که تنها خانواده‌های اشراف قادر به تهیه و استفاده از آن بودند.»
به گفته وی نخستین بار در سال ۱۶۸۶ بود که بستنی در یک بستنی فروشی به نام "لکروپه "در پاریس دراختیار عموم مردم نیز قرار گرفت که این بستنی فروشی هنوز هم درپاریس حفظ شده‌است.
از آن زمان به بعد بود که بستنی دیگر کالایی مخصوص اشراف و اعیان نبود و به عنوان نوعی خوردنی در ردیف تولیدات غذایی دیگر قرار گرفت. امروزه برآورد شده‌است که ایتالیایی‌ها سالانه بیش از ۲.۵ میلیون یورو صرف تهیه و مصرف ژلاتو میکنند که دراین کشور با ۶۰۰ طعم مختلف به مردم عرضه می‌شود.
در سطح جهانی نیز هر روز بیش از ۱۵۰ میلیون نوع بستنی یا ژلاتو از ماشین‌های بستنی‌سازی خارج، و در سراسر جهان مصرف می‌شود
