احمد آریامنش در گفتگو با هنرنیوز خبر داد؛
اجرای «کنسرت خط» در خانه هنرمندان
احمد آریا منش استاد دانشگاه، هنرمند خوشنویس و مبدع دو خط کرشمه و سفیر؛ درباره پرفورمنس اخیرش که قرار است، در خانه هنرمندان برگزار شود؛ گفت: هدفم از اجرای پرفورمنس آشتی دادن هنر خوشنویسی با روزگار معاصر است!
تاريخ : يکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۳۰
در ابتدا مایلم درباره برنامه آینده خود در خانه هنرمندان صحبت کنید
این برنامه که قرار است از همراهی دو هنر نقاشیخط و موسیقی پدید آید. در این برنامه زنده که در حضور تماشاچیان حاظر در خانه هنرمندان برگزار خواهد شد؛ موسیقی و نقاشیخط به شکلی تعاملی از یکدیگر اثر خواهند گرفت و هر یک به تاثیر از دیگری امتداد خواهند یافت.
چه عاملی سبب شد تا به فکر نوآوری در نقاشیخط، آن‌هم از طریق نزدیک کردنش به پرفورمنس بیافتید؟
یکی از دغدغه های همیشگی من این بوده و هست که هنر خوشنویسی را با هنرهای تازه تر تلفیق کنم و ازین طریق آن‌ها را برای مخاطبانش جذاب‌تر کنم. به طور کلی از کنار کوچکترین مسئله به سادگی عبور نمی کنم و پرفورمنس یکی از اتفاقاتی بود که همیشه ذهن مرا به خود مشغول می‌کرد. و یکی از موضوعاتی که همواره فکر مرا به خود منعطف می‌کرد؛ ایجاد پرفورمنس با کمک خط بود. آن‌چه ذهن ما با آن آشناست؛ خلق اثر هنری در حیطه هنرهای سنتی، در سکوت و تنهایی هنرمند است. البته این موضوع در رابطه با سایر هنرها نیز صدق می کند؛ اما این حقیقت که ما هنرمند روزگار معاصریم؛ را نباید از یاد برد. ما در روزگاری به سر می‌بریم که نگرش مردمش با گذشته متفاوت است و نباید تغییر ذهنیات و دغدغه های مخاطب را نسبت به گذشته از یاد برد! به باور من هنرمند باید با انسان هم عصرش که حاصل زندگی آهنی‌ست؛ ارتباط برقرار کند. چراکه هنر با زمانه خویش هم آهنگ و با آن در پیوند است.علاوه بر این حس کردم که نقاشیخط قابلیت نزدیک شدن به پرفورمنس را دارد.
پیش از این نمونه ای از تلفیق نقاشیخط و موسیقی را به نمایش گذاشته بودید. این اجرا با اجرای قبلی شما چه تفاوتی داشت؟
نقطه شروع این حرکت چند ماه قبل و در گالری ساربان بود و این تلقیق را البته به صورت محدود، در ورک شاپ نمایشگاهم، امتحان کردم. در واقع همراهی دو هنر و تاثیر متقابل آن‌ها از هم می تواند هر یک را به شکل جالبی دچار تحول کند. این دو هنر که به سبب کیفیت با یکدیگر متفاوت‌اند؛ یعنی یکی از آن‌ها دیداری و دیگری شنیداریست؛ می‌توانند در کنار هم شکل تاه ای بپذیرند. در واقع نوازنده با توجه به خطوطی که بر بوم کشیده می شود به خلق ملودی می‌پردازد و هنرمند خوشنویس با تاثیر از ریتم ها و نواهای موسیقیایی به خلق تابلو می پردازد. در واقع هر یک مسیر دیگری را مشخص می کند.
فکر می کنید این شیوه کاری طریق جدیدی را در زنده کردن هنر خوشنویسی و نزدیک کردن این هنر به مخاطبانش اثر داشته باشد؟
چنین عملکردی از این جهت که مخاطبان یک اثر در جریان خلق آن قرار گیرند؛ می‌تواند جالب توجه باشد. به هر روی نه داعیه سبک آفرینی ندارم اما تصور می‌کنم به جای این که بنشینیم و اتفاقاتی را که در غرب رخ می دهد؛ تقلید کنیم؛ باید به فکر اتفاقاتی باشیم که هنوز کسی آن ها را تجربه نکرده‌است.
فکر می کنید این کار را دوباره تکرار کنید؟ به عبارت دیگر تجربه ورک شاپ قبلی شما را به ادامه راهتان ترقیب خواهد کرد؟
تنها می‌توانم بگویم امتداد این مسیر به یک اجرای بزرگ منجر خواهد شد. این اتفاق هم می تواند مانند اجرای یک تئاتر یا یک سمفونی، به صورت زنده و در جمع ده ها و صد ها تماشاگر اجرا شود. خلق یک اثر تجسمی با شکوه یک سمفونی پیش از این اتفاق نیافتاده و به نظر من این اتفاق ارزش تجربه را دارد. البته در این راه نظرات و پیشنهادات صاحبنظران راهگشا خواهد بود.
به نظر شما با بدعت هایی این چنین می‌توان رشته هایی هم‌چون تذهیب، نگارگری و رشته هایی ازین دست ا با مردم آشتی داد و آن‌ها را به روزگار معاصر پیوند داد؟
البته رشته هایی چون خوشنویسی و تذهیب و نگارگری برای پدید آمدن نیازمند انگیزه ای بوده اندو بقای آن‌ها نیز بدین سبب است که تا امروز مخاطبان خاص خود را داشته‌اند. به طور مشخص در رابطه با خوشنویسی می توان گفت که روزگاری که نیاز به حفظ فرهنگ و علم از طریق کتابت بود؛ خوشنویسان نیز جایگاهی ویژه داشتند؛ اما بعدها با ورود صنعت چاپ، نیاز به خوشنویسی دچار تحول و دگرگونی شد. اما به هر روی این هنرها جزئی از هویت ما هستند؛ و حفظ و بقای آن‌ها لازم به نظر می‌رسد. مسلیت سنگینی که بر عهده انجمن هاست؛ حفظ این هنرهاست.
اما در کنار این هنرمندان نیز وظیفه سنگین نو آوری و پیوند هنر با دوران معاصر را بر دوش دارند.
لازم به یادآوری است که آثار خلق شده در پرفورمنس، به نفع کودکان سرطانی به حراج گذاشته خواهند شد.
حسن :
باید از این هنرمندان بهره ویاد بگییریم
۱۳۹۳-۱۱-۱۴ ۱۰:۲۴:۲۱
