رئیس اسبق کانون کارگردانان سینمای ایران گفت: انتقال شورای پروانه ساخت به اتحادیه تهیه کنندگان به نفع سینمای ایران خواهد بود و آنهایی که با صدور بیانیه سروصدا به راه انداخته اند در پی مقاصد دیگری هستند.

علیرضا رئیسیان در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد انتقال شورای پروانه ساخت به اتحادیه تهیه کنندگان افزود: این انتقال پروژه‌ای بود که ما از حدود 10 سال قبل و در زمان زنده یاد سیف‌الله داد به دنبال تحقق آن بودیم؛ ما آن زمان پیشنهاد کردیم که کارشناسی بخش حرفه‌ای در حوزه کارگردانی و تهیه کنندگی در یک مکان تخصصی انجام شود و تنها بخش مضمون و ممیزی برعهده وزارت ارشاد باشد و خوشحالیم که این اتفاق بعد از یک دهه رخ داده است .

وی ادامه داد: برای من جای سوال است که چرا دوستانی که حالا با این انتقال مخالفند خودشان معتقدند که دولت نباید پروانه ساخت را در دست بگیرد و حال که این اتفاق به صنفی مثل اتحادیه تهیه کنندگان واگذار شده فریاد به حاشیه رفتن بخش خصوصی سر می‌دهند .

کارگردان فیلم «چهل سالگی» اضافه کرد: سال گذشته حدود 70 در صد از صدور پروانه ساختها متعلق به فیلمهای اولی بود و این آمار نشان می‌دهد که اگر یک صنف تاثیرگذار در این مورد وجود داشت می توانست تعادلی در این بخش بوجود آورد.

رئیسیان تصریح کرد: افرادی که اکنون بیانیه صادر می‌کنند و خود را معترض شکل‌گیری اتحادیه تهیه کنندگان نشان می‌دهند به دنبال منافع دیگری هستند در صورتی که اگر این کار به آنها واگذار می شد بی تردید هیچ گونه اعتراضی نداشتند حالا که به اتحادیه تهیه کنندگان واگذار شده این همه سروصداهای بیهوده به راه انداختند این درحالی است که اهالی سینما از این اعتراضها استقبال نکردند چون اگر همه سینماگران همسو با آنها بودند دیگر نباید درخواست صدور پروانه ساخت به اتحادیه تهیه کنندگان ارائه می دادند .

وی خاطر نشان کرد : واگذاری شورای پروانه ساخت به اتحادیه تهیه کنندگان علاوه بر اینکه باعث ارتقای کیفی فیلمها خواهد شد به مرور نیز موجب امنیت شغلی اهالی سینما را فراهم خواهد کرد امری که در راستای اهداف اصلی خانه سینماست که هیچگاه از سوی مدیریت خانه سینما بویژه در سالهای اخیر محقق نشده است .

کارگردان فیلم «ایستگاه متروک» گفت: حرف اتحادیه تهیه‌کنندگان این است که باید دست اندرکاران حرفه‌ای سینما دارای کارت حرفه‌ای باشند آیا این سخن نادرستی است ؟ این که عین امنیت شغلی است. من در دوره ای که در کانون کارگردانان مسئولیتی داشتم با 6 صنف دیگر به دنبال همین کار بودیم و الان هم با شکل گیری اتحادیه تهیه کنندگان همین مکانیزم در حال شکل‌گیری است.

وی در مورد ادعای دولتی بودن اتحادیه تهیه کنندگان یاد آور شد‌: در حالی برخی از دولتی بودن اتحادیه تهیه کنندگان سخن می گویند که تا کنون حتی یک سند هم برای اثبات ادعای خود ارائه نداده اند‌؛ شما به عنوان مثال اعضای شورای مرکزی اتحادیه تهیه کنندگان و شورای عالی تهیه کنندگان را به لحاظ دولتی و خصوصی بودن مقایسه کنید . در اتحادیه تهیه کنندگان ، آقای سید ضیاء هاشمی رئیس اتحادیه است که حدود 7 الی 8 فیلم مهم بعد از انقلاب را تهیه کرده است یا آقای ساداتیان که ایشان هم حدود 5 الی 6 فیلم مهم این دهه را تهیه کرده است یا آقایان نیک بین ، محمد علی نجفی و حبیب کاوش نیز همین طور آیا به این افراد دولتی بودن می‌خورد ؟ در حالی که اگر به آن سو نگاهی بیندازید به جز آقای محمدی که در راس آنجا است بقیه افرادی که حضور دارند فقط با پول دولت فیلم ساختند حال شما قضاوت کنید که کدام طرف دولتی ترند‌؟ دولتی بودن اتحادیه تهیه کنندگان فقط یک ادعای واهی است فقط آنها می‌گویند چون شکل گیری اساسنامه اتحادیه تهیه کنندگان با حمایت دولت بوده پس آنجا دولتی است در صورتی که این دعوا را باید سالهای قبل خانه سنیما حل می کرد که نکرده است و یک جای دیگری این کار را به جای خانه سینما انجام داده است .

عضو اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران ادامه داد : آیا خروجی اتحادیه تهیه کنندگان با خروجی شورای عالی تهیه کنندگان همسنگ است؟ آقایان 5 تا خروجی از شورای عالی تهیه کنندگان که تاثیری در سرنوشت تولید، اکران و امنیت شغلی داشته باشد را اعلام کنند در حالیکه تبحر این آقایان فقط استفاده از «پدیده رانت» بوده است و شما می‌توانید اسامی اتحادیه تهیه کنندگان و اسامی شورای عالی تهیه کندگان را به لحاظ استفاده از رانت مقاسیه کنید و ببینید که کفه کدام طرف سنگین تر است .

وی با اشاره به شفاف‌سازی شکل گیری اتحادیه تهیه کنندگان گفت‌: ما که در زمان انتخاب اتحادیه تهیه کنندگان‌، دوربین برنامه هفت را بردیم و همه چیز را آشکارا و بدون پرده به نمایش گذاشتیم آیا آن طرفی ها هم جسارت چنین شفاف سازی را دارند ؟