خالق اولین غارموزه ایران گفت : سازمان جنگل ها و مراتع، اداره میراث شمیرانات، فرمانداری یا شهرداری حتی یک بار به اندازه یک آجر تسهیلات برای اینجا در نظر نگرفتند.



به گزارش هنرنیوز؛ غار موزه وزیری در جاده لواسان ،روستای «کند علیا» قرار دارد. ناصر هوشمند وزیری خالق این غار موزه عضو هیأت موسس انجمن مجسمه سازان ایران است و در سال 73 موفق به کسب دکترای افتخاری و استاد درجه یک هنر از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شده است . مجسمه‌ها و آثار هنری این هنرمند در مناطق مختلف از جمله رختشورخانه زنجان ، پارك ملت،پارک جمشیدیه، پارك ساعي، پارك براجين قزوين، پرديسان تهران، عسلويه، ماهشهر و موزه‌هاي تاريخ طبيعي،تبریز ، موزه نظامی و مردم شناسی سعدآباد ، قابل روءیت است. همچنین این هنرمند نمای تخت جمشید را نیز برای نمایشگاه فرش هانوفر آلمان طراحی و ساخته‌است .

غارموزه وزیری دست‌کن و در مساحتی حدود 200 – 300 متر مربع حفر شده و 6 دالان دارد . با توجه به اینکه این مکان یک موزه ‌است و از طرفی در دل طبیعت و کوه بنا شده این سوال پیش می آید که آیا تا کنون سازمان میراث فرهنگی ، محیط زیست، وزارت ارشاد یا شهرداری کمکی در راه حفظ و یا توسعه این موزه به وزیری کرده‌اند؟ او در پاسخ می‌گوید :«حتی یک آجر. آوازه‌ این غار موزه به خارج از ایران هم رفته است . بارها و بارها فیلم این مکان را در شبکه‌های مختلف داخلی و خارجی نشان داده‌اند، اما دریغ و درد از کمک یکی از ارگانها. هیچکدام طی این سالها سراغی از ما نگرفتند و حتی به خود این زحمت را ندادند که به یک هنرمند علاقمند، کمک و حمایت کنند و وام بدهند، آن هم نه بلاعوض بلکه با بهره کم.»

او تمام این مکان و مجسمه‌ها را با کمک یک کارگرساخته است و دستمزدی برای ساخت این مکان پرداخت نکرده است.وزیری می گوید بارها این مسئولان ،مهمانانشان را به این فضا آورده‌اند اما یک بار سازمان جنگل ها و مراتع، اداره میراث شمیرانات، فرمانداری یا شهردار حتی به اندازه یک آجر تسهیلات برای اینجا در نظر نگرفتند.

هنگام خروج از غار موزه دفتر انتقادات و پیشنهاداتی هست که در آن نگاشته شده کسانی که مایلند مبلغ 2 هزار تومان بابت هزینه برق مصرفی پرداخت کنند. پرداخت این مبلغ کاملا اختیاری است .



ظاهرا این موزه زیر نظر میراث نیست. با این حساب وقتی کسی برای بازدید از این غار موزه می‌آید ،وزیری نمی‌توانید هزینه‌ای بابت بلیت بگیرید و از طرفی هزینه نگهداری این مکان به گفته وی چیزی حدود 1تا امیلیون و 200 هزار تومان در ماه است . او درباره هزینه برق مصرفی مجموعه خاطره‌ای را یادآور می‌شود :«یکی از کارشناسان اداره برق پارسال به اینجا آمد . درواقع تنها کسی از مسئولان که ابراز علاقه کرد تا کاری برای بهبود وضعیت این مجموعه انجام دهدهمان شخص بود.من به او گفتم ما ماهیانه بین 200 تا 250 هزار تومان پول برق پرداخت می‌کنیم . او قول مساعد داد تا برق این مجموعه صنعتی شود. بعد از یک ماه صنعتی شد.مهلت مجوز آن چندی است به پایان رسیده و باید دوباره اقدام کنیم . میراث باید به ما یک نامه بدهد تا اداره برق ، ما را در زمره گروه صنعتی محسوب کند .»

اما چرا سازمان میراث فرهنگی این غار موزه را جزء موزه‌های سازمان قرار نمی‌دهد و از این هنرمند حمایت نمی‌کند ؟

وزیری بسیار نگران این مساله است. این که بعد از او کسی باید وظیفه نگهداری از این مکان را در آینده به عهده بگیرد . او که 64 سال سن دارد ،معتقد است اینجا به حمایت و توجه ویژه‌ای نیازمند است اما متاسفانه مسئولان فرهنگی و هنری کوچکترین توجهی به این مساله ندارند و سازمان میراث استان تهران هم فقط سنگ اندازی می کند.

راما هوشمند وزیری متولد 54 و دارای مدرک کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی دختر این هنرمند است که مدیریت اجرایی این غار موزه را برعهده دارد . او درباره روند پیگیری پرونده تبدیل غارموزه به موزه‌ای تحت نظارت سازمان میراث فرهنگی می‌گوید :« بارها به محل اداره میراث استان تهران در خیابان نجات‌الهی بخش خدمات رفاهی -موزه‌ای مراجعه کردم .آنها می‌گویند باید از سازمان آب، منابع طبیعی، برق و بخشداری نامه موافقت داشته باشی .من 5 – 6 نامه از ادارات مختلف لواسانات دارم . در حالی که بخشداری و اداره برق موافق انجام کار هستند ، اما در مورد اداره آب با مشکل مواجه شدیم . 2 سال است من هر روز به سازمان میراث می‌روم، آنها می‌گویند باید نامه‌ها تکمیل باشد .»

به گفته دختر وزیری قانونی وجود دارد که حاشیه بلوار اصلی به سمت دوراهی بوجان یعنی جایی که این غار موزه واقع شده است ،نباید هیچ گونه ساخت و سازی در حاشیه رودخانه انجام شود ، این درحالی است که سازمان آب معتقد است غاروزیری نوعی ساخت و ساز محسوب می‌شود و بنابراین باید از آب چاه استفاده کند.

راما وزیری در این باره می‌گوید :« اینجا محیطی نمادین است . ما دل کوه را کندیم و ساخت و سازی انجام ندادیم ، تازه اگر این اتفاق رخ داده بود ،چگونه ‌است که زمینهای اطراف این غار موزه تماما ساخته شده اما نوبت به یک مجموعه فرهنگی که رسیده چنین برخوردی می‌شود . اینجا یک مکان ملی و متعلق به همه مردم است نه یک ویلای خصوصی در اطراف رودخانه لواسان .کسی می داند پدرم برای این غارموزه چه رنج هایی را متحمل شده است؟حالا هم که سازمان آب نامه ای به ما داده ،در بروکراسی اداری سازمان میراث گیر افتاده ایم . هر روز می گویند این شخص نیست ، این امضاء کم است و...»

او این مکان را حاصل عشق و تلاش شبانه روزی پدرش می‌داند کسی که با 50 سال تجربه و با توجه به دعوت کشورهای دیگر برای حضور و انجام چنین پروژه ای درآن سوی مرزها، ماندن را بر رفتن ترجیح داده و با دست خالی اولین غار موزه خصوصی ایران را ساخته است .دختر این هنرمند مجسمه ساز معتقد است مسئولان بین این مکان با یک هتل یا رستوران فرق نمی‌گذارند.در صورتی که هر روز گروهی زیادی از دانشجویان و مدارس مختلف از این مکان دیدن می کنند .

راما وزیری یکی از مشکلات این مکان را کمبود راهنما می داند و معتقد است اگر سازمان میراث فرهنگی دو راهنما بری این موزه بگذارد آنها با ورود دانش آموزان و دانشجویان علاقه مند خدمات و اطلاع رسانی بهتری انجام می دهند . او معتقد است این کمترین کاری است که متولیان امور فرهنگی برای یک محیط علمی - آموزشی - فرهنگی - هنری می توانند انجام دهند.

او می‌گوید : « آنها اصلا فرقی بین یک کار اجرایی و هنری – فرهنگی قائل نیستند . اینجا مکانی برای بازدید از 400 – 500 مجسمه است . کار فرهنگی نیاز به مشاوره هنری ، علمی و فرهنگی دارد . آنها به این تفاوت توجه ندارند این درحالی است که مشابه ‌این مکان اصلا در ایران وجود ندارد. »

وزیری دختر در کنار پدر به کار صنایع دستی می پردازد. «من اینجا کارگاه سفال و سرامیک دارم اما همچنان از عشق و علاقه پدرم انرژی می‌گیرم . شاگردانم می‌گویند اینجا پر از انرژی مثبت است و انجام یک کار هنری در این مکان آنها را از استرس های روزمره به کلی دور می‌کند .برای اینکه تمام این مکان ،انرژیش را از عشق پدرم می‌گیرد.او شبانه روز در اینجا کار می‌کند .زمستانها دمای اینجا گاهی به 10- درجه می‌رسد اما او از بخاری نفتی استفاده می‌کند و در سرما اینجا می‌ماند. کار کردن در این مکان خیلی سخت است اما عشق به ما نیرو می دهد و حسی سرشار از رضایت در ما ایجاد می کند.»

راما از نیازمندی این مکان به 2 سالن مسقف می‌گوید که نیازمند یک کامیون سیمان است اما با مخالفت‌هایی از سوی شهرداری روبه رو است .

او با ناراحتی از زمانی می‌گوید که وزیری نمای تخت جمشید را برای نمایشگاه فرش هانوفر آلمان طراحی و ساخته‌است و مسئولان آلمان برای طراحی موزه ای در آلمان از او درخواست کرده‌اند بار سفر بربنند و در آنجا رحل اقامت گزیند. او همچنین از زمانی یاد می‌کند که این هنرمند پیشنهادی مشابه برای اقامت در انگلستان و ادامه فعالیت‌های هنری در آنجا داشته است .

دختر این هنرمند مهمترین آرزوی پدرش را ساخت یک شهر زیر زمینی با اسطوره‌های ایران زمین و کتیبه‌های شاهنامه می‌داند .

وزیری کوچک می‌گوید :« اینجا یک مکان کاملا علمی و فرهنگی شامل بخش‌های بازدید ، آموزش ، صنایع دستی است .آموزش صنایع دستی شامل کتیبه‌سازی، لعاب و سفال و نقش برجسته وآ موزش کل مبانی هنرهای تجسمی اعم از نقاشی مبانی حجم، مجسمه، طراحی و چوب تراشی و سنگ تراشی می شود . این مکان با همه اسطوره هایش به نفس های گرم پدرم زنده است کاشکی این موضوع را مسئولان می‌فهمیدندقبل از اینکه خیلی دیر شود.»

مریم اطیابی