مجموعه‌ی شعر «و عجیب که شمس‌ام می‌خوانند» دربرگیرنده‌ی ۶۳ ترانه‌ی عاشقانه‌ی شمس لنگرودی است که از سوی انتشارات نگاه منتشر شده است. 
به گفته‌ی شاعر، این کتاب قرار بوده در ۶۳ سالگی او چاپ شود و به این دلیل عنوانش را گذاشته «۶۳ ترانه‌ی عاشقانه»، اما در ۶۲ سالگی‌ او به چاپ رسیده است.
شمس درباره‌ی عنوان «و عجیب که شمس‌ام می‌خوانند» نیز گفت: این عنوان بخشی از شعرم است؛ «بخش نازکی از زبانم/ رودباری‌ست با جلبک‌های سخن‌گو/ و عجیب که شمس‌ام می‌خوانند». به دو دلیل این عنوان را برگزیدم؛ نخست به خاطر وجه شاعرانه و اغراق‌آمیز است؛ من در ‌حالی که خودم را بخشی از طبیعت می‌دانم، در شعرم می‌گویم گویی جلبک‌سخن‌گو هستم، اما نمی‌دانم چرا شمس‌ام می‌خوانند. دیگر آن‌که خواستم از وجه اسطوره‌یی «نام» آشنایی‌زدایی کنم. در اسطوره‌ها برای «نام» ارزش بسیار قائل‌اند، در حالی که من بر آن بودم بگویم «نام» هم امری اعتباری است و لزوما جنبه‌هایی از آدمی را نمی‌نماید.
این شاعر که در ۵۳ سالگی کتاب «۵۳ ترانه‌ی عاشقانه» را منتشر کرده بود، بعد از گذشت حدود یک دهه، «۶۳ ترانه‌ی عاشقانه» را منتشر کرده و درباره‌ی این‌که آیا این کتاب دنباله‌ی کتاب قبلی است، می‌گوید: تا حدی در ادامه‌ی هم هستند، اما در مجموعه‌ی نخست یعنی «۵۳ ترانه‌ی عاشقانه»، شور، عصیان و سرکشی نسبت به وضعیت زندگی وجود دارد، ولی در مجموعه‌ی اخیر، نگاه سوررئال و طنز و فلسفی غلبه‌ی بیش‌تری دارد.
همچنین از این شاعر، مجموعه‌ی شعر «تعادل روز بر انگشتانم» از سوی نشر یادشده منتشر شده است. این کتاب دربرگیرنده‌ی شعر‌های تغزلی و اجتماعی محمد شمس لنگرودی است.
پیش‌تر نیز کتاب «آوازهای فرشته‌ی بی‌بال» او در این نشر منتشر شده است. به گفته‌ی شمس، فضای شعرهای این مجموعه اجتماعی و غیرتغزلی است.