به گفته دبیر انجمن کهن دژ همدان هرچند روند ثبت آثار طولانی ، دقیق و کارشناسانه است اما این پرسش مطرح می‌شود که حال پس از این همه تلاش چگونه می‌توان از یک اثر ثبت شده حفاظت کرد و یا آن را تغییرکاربری داد.

بابک مغازه‌ای در گفت و گو با هنرنیوز درباره حضور انجمن‌های فعال میراث فرهنگی در همایش ثبت آثار می‌گوید: «در ادامه مذاکرات با سازمان میراث فرهنگی قرار شد تعدادی از نمایندگان انجمن‌های فعال سراسر کشور در نشست شهرکرد حضور داشته باشند که البته برخی از این نمایندگان به دلیل مشکلات کاری و زمان نسبتاً زیاد همایش نتوانستند در آن شرکت کنند.»

او علت اصلی دعوت NGOهای میراث فرهنگی را حضور به عنوان ناظر و مستمع می‌داند تا با شرکت در این همایش ،آن هم برای نخستین بار ،این فعالان بتوانند از نزدیک با روند انجام یکی از فعالیت‌های میراث‌فرهنگی که همانا ثبت آثار تاریخی، ملی و معنوی است ، آشنا شوند. البته او این حضور را تجربه آموزشی ارزشمندی می‌داند.

در کنار این موضوع مغازه‌ای از این‌که تشکل‌ها توانسته‌اند با مسوولان گفتگو و مذاکره کرده و دیگر مطالبات خود را به سمع و نظر آنها برسانند، ابراز خرسندی می‌کند.

از سوی دیگر حضور یکی از کارشناسان ارشد باستان‌شناسی در جمع نمایندگان سازمان‌های غیردولتی برای آنان خوش یمن بوده چرا که از طرف علویان صدر، این شخص به عنوان یکی از افراد شرکت کننده در گروه بررسی و اظهار نظر در رابطه با محوطه‌های تاریخی در حال ثبت چندین استان انتخاب می‌گردد.

او حضور در این همایش و آشنایی با نحوه ثبت آثار را گامی مهم برای نزدیکی کارشناسان و فعالان میراث فرهنگی جهت چگونگی حفظ بافت تاریخی می‌داند و می‌گوید:« روند ثبت یک اثر بسیار روند طولانی و دقیقی است اما پس از طی این روند و ثبت اثر این پرسش مطرح می‌شود که چگونه باید یک بافت تاریخی حفظ شود؟آیا سازمان باید همه این آثار را بخرد؟ خوب این ممکن نیست پس در غیر این صورت برای حفظ این بناها و بافت‌ها چه کار می‌توان کرد ؟ مبحث دیگر تغییر کاربری است .اینکه یک بنای تاریخی به چه چیزی می‌تواند تغییرکاربری دهد ؟اصلا باید تغییرکاربری بدهد ؟ اگر قرار به تغییراست، تبدیل به چه چیزی شود، بهتر است ؟این‌ها پرسش‌هایی است که جای کار بیشتری دارد.»

به گفته مغازه‌ای طی سخنان علویان صدر مقرر می‌شود تشکل‌های غیر دولتی پرونده‌های ثبتی در زمینه میراث معنوی را رأساً تنظیم و به سازمان میراث فرهنگی ارائه کنند تا در صورت کامل بودن پرونده ،خارج از نوبت اداری به این پرونده‌ها رسیدگی شود و پرونده پیشنهادی سمن ها در صورت واجد شرایط بودن برای ثبت آماده شود.

همچنین دبیر کهن دژ از مخالفت طرفین با طرح ادغام سازمان میراث فرهنگی و وزارت فرهنگ و ارشاد خبرمی دهد و می‌گوید :« با توجه به گستردگی حوزه میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی به جا است تا ضمن بقای این مجموعه‌ها در قالب معاونت ریاست جمهور تلاش شود که این مجموعه حتی در قالب یک وزارتخانه درآید .»

او معتقد است نمایندگان مجلس به عنوان حامیان مردم و وکیلان آنان حق دارند که پیگیر و دل نگران وقایع میراث فرهنگی کشور باشند و این حق همه ملت ایران است اما نباید فراموش کرد که اگر با هر نوع تغییر نگاه سیاسی، وضعیت ساختاری این سازمان که هر بخش آن نیازمند حمایت همه جانبه مقامات مسوول است ،دستخوش تغییرات شود، آنگاه دیگر چیزی از بدنه میراث فرهنگی باقی نمی‌ماند و خسارات جبران ناپذیری به پیکره یادگار گذشتگان و افتخار آیندگان این مملکت وارد می‌شود.

مغازه‌ای یادآور می‌شود:« اگر قرار است به گردشگری به عنوان صنعتی درآمدزا و ارزآور و صنایع دستی به عنوان مشاغلی کارآفرین، در کنار میراث فرهنگی به عنوان شناسنامه هویت بخش هر ایرانی نگاه بلند مدت داشته باشیم ، نیازمند برنامه‌ریزی کارشناسانه توأم با ثبات فکری و حمایتی هستیم، بنابراین لازم است مسوولان فارغ از نگاه سیاسی، این شاکله عظیم فرهنگی، تاریخی، طبیعی، هنری را که در دنیا تبدیل به صنعتی درآمدزا و افتخارآور شده و سال‌ها است آنها از این طریق کسب درآمد می‌کنند،با حمایت و در عین حال نگاه نقادانه دنبال کنند و تسهیلات لازم در این زمینه را فراهم آورند،چرا که هر نوع تصمیم زود هنگامی، ممکن است آینده فرهنگ و تمدن ایران زمین را با چالش و خسارت جبران ناپذیری مواجه سازد.»