مهدی منعم گفت : همانطور که جنگ در ذهن آدمي آغاز مي شود دفاع از صلح هم بايد در ذهن آدمي باشد.



به گزارش «هنرنیوز» به نقل از سايت خبري خانه هنرمندان ايران ، مهدي منعم عکاس شناخته شده جنگ است که پس از اتمام دوره هشت ساله جنگ به بازماندگان اين واقعه پرداخته است .

او معتقد است "همانطور که جنگ در ذهن آدمي آغاز مي شود دفاع از صلح هم بايد در ذهن آدمي باشد." با اين تفکر رسالت عظيمي را پيش رو دارد. نمايشگاه قربانيان جنگ، سفيران صلح که در حال حاضر در خانه هنرمندان به نمايش درآمده به پاريس و ژنو سفر خواهد کرد.

وي مي گويد: "جنگ تنها در کشور ايران اتفاق نيفتاده، اين اتفاق جهاني است که تبعاتي جهاني دارد، من از بازماندگان جنگ عراق عليه ايران ايران براي رساندن پيام صلح به تمام جهان استفاده مي کنم"

- چرا عکس هاي شما بيشتر از اينکه جنبه هنري داشته باشند و با برانگيختن حس ترحم نگاه مخاطب را جلب کند، روايي اند؟

اين عکس ها تصويرگر بخشي از تاريخ اند و من، راوي اين تاريخ هستم که بدون اينکه قضاوت کنم و پرهيز از هرگونه وابستگي هاي رايج امروزي تنها با هدف مستند سازي تاريخي که ترحم در آن جايي ندارد نشان داده شده، اين افراد را باور دارم پس نيازي نمي بينم که بخواهم از نقص و مجروحيتشان استفاده ابزاري کنم.



- ارتباط برقرار کردن با سوژه هاي عکس هايتان کار دشواري بود؟

بله. مهمترين امر در عکاسي مستند اجتماعي برقراري ارتباط با آدم هاست. اين اتفاق به مرور و طي 12 سال رخ داد. آنان به من اطمينان کردند و من نيز تلاش کردم با شرايط ويژه اي که دارند تحقيرشان نکنم و تنها واقعيت شان را نشان دهم.



-هميشه مستقل کار کرده ايد؟

بله. چون مي خواهم که خودم باشم. سفارشي کارکردن در قالب نظرات و عقايد اشخاص قرار گرفتن است و اين با هدفي که دنبال مي کردم فاصله داشت. به همين جهت است که در عکس هاي من ردپايي از هيچ شخص يا نهادي نمي بينيد. پرداختن به اين موضوعبراي من يک تعهد است. آدمهايي که تصويرشان براي رسيدن به صلح عادلانه مورد استفاده قرار خواهد گرفت.



- در سال هاي جنگ هم عکاسي مستند کرده ايد اما حالا سبک متفاوتي داريد. آيا از ميان نزديکان و آشنايان مجروح جنگي وجود دارد که عاملي براي توجه به اين مقوله شده باشد.

اين دو شرايط متفاوتي دارند. در عکاسي مستند پرتره هاي محيطي، عکاس بايد تفکر و بينش خود را به بيننده نشان دهد يک تصوير که هيچ حسي را منتقل نمي کند وسوالي براي مخاطب ايجاد نکند که قابليت نمايش ندارد. اين باور حرفه اي من است. اما در ميان آشنايانم مجروح جنگي وجود ندارد و سوژه هايم هم با اين معيار انتخاب نشده اند. بلکه عکسهايي که من تهيه کرده ام حامل پيام هايي هستند که دغدغه بشر امروزي است. يعني داشتن جهاني عاري از جنگ و ستيز.



- چه امري باعث شده است که حوزه هاي ديگر را در عکاسي کنار بگذاريد؟

عکاسي براي من از ابتدا با جنگ و در جبهه آغاز شد، قبل از جمع آوري اين کتاب، در کتاب اول نيز به آدم هاي جنگ پرداختم نظاميان و کساني که در جبهه ها حضور داشتندکه از حاصل ان عکس ها کتابي به نام معجزه اميد چاپ شد.



- اين زمان طولاني اي که صرف کرده ايد چه تغييري در نگاه و سبک شما به وجود آورده است؟

تغييرات عمده، نه تنها در سبک عکاسي که در عقايد و نظراتم، من براي تهيه اين عکسها که بخشي از تاريخ کشور هستند با آدم هايي مواجه بودم که سنت ها و عقايدي متفاوت داشتند پس مجبور بودم که بدور از گرايشهاي احساسي و با شناخت کامل از موضوعاتم، عکاسي کنم. اين تغييرات و تکامل را در عکس ها هم نمي شود ديد.



- جنس تعامل و برخورد بازديدکننده ها مطابق انتظارتان بود؟

بله. تعاملات حسي نزديکي ديدم با وجود اينکه با يک مجموعه نمي توان نتيجه گيري کرد اما افرادي تحت تأثير قرار مي گرفتند که در نگاه اول از آنها انتظار نمي رفت. اين بسيار خوب بود چون که به دنبال اين بوده ام که نگاه افراد را با خودم همراه کنم ؛ با منطق و عقلانيت به دور از احساس و شعار تاريخي را روايت کردم که عده اي در آن شريک بودند و عده اي نه اما همه توانستند آن را درک کنند.



- در کارهايتان از عکاس يا عکس خاصي هم الهام گرفته ايد؟

تمام اين عکس ها برگرفته از نگاه شخصي است و ردپاي هيچ عکاس يا عکسي در آن پيدا نمي کنيد. جز يک عکس زني که کودک خود را بغل گرفته و جراحات پشت پسرکش را نشان مي دهد، سوژه ي اين عکس با تأثير از آن عکس خارجي که بسيار معروف در ذهنم شکل گرفت اما تقليد يا کپي در کار نيست.



-شما از قديمي هاي عکاسي هستيد و شاهد حضور جوانان بسياري که علاقه مند اين حرفه، دوربين در دست عکاسي مي کنند، هيچوقت نخواستيد که به اين نسل جوان در شناخت اين هنر کمک کنيد؟

اين گستردگي خوب است، آن زمان آنقدر تعداد عکاسان کم بود که انتخابي براي خوب و بد نبود اما حالا با اين طيف عکس، معيار و خوب و بد معنا پيدا مي کند. ماهيت هنر به گونه اي نيست که کسي بتواند يک شبه به آن دست پيدا کند و اينکه کار من معلمي نيست. من سبک ويژه خود را دارم که به معرض ديد قرار داده ام، اينکه کسي از آن استقبال کند و به اين سبک کار کند و يا آن را نپسندد به افراد برمي گردد. هدف من چيز ديگري است.

اين نمايشگاه که مصادف با هفته دفاع مقدس برگزار شد تا تاريخ 9 مهر در گالري پاييز خانه هنرمندان ادامه خواهد داشت.