آیین بزرگداشت دکتر حسین کریمان ( طهران شناس) با حضور بزرگان ادب و تاریخ با همکاری مسوولان شهرداری در موزه ملی برگزار شد.
به گزارش هنرنیوز؛ شب گذشته (سه‌شنبه، 29 شهريورماه) «آيين بزرگداشت دكتر حسين كريمان (طهران‌شناس)» با حضور تعدادی از ايران‌شناسان، تهران‌شناسان، اساتید دانشگاه ، شاگردان، همكاران و خانواده او با همکاری شهرداری منطقه 12 تهران در سالن اجتماعات موزه ملی ايران برگزار شد.
در اين مراسم، دکترمهدی محقق ـ عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی ـ گفت: متاسفانه در فرهنگ ما نهادینه شده تا زمانی که دانشمند زنده است ، مورد بی مهری باشد و از او قدردانی و تشكر نشود اما وقتی از دنيا رفت، همه می‌گويند چه گوهر گرانبهايی از دست رفت.
وی درباره کریمان گفت: آنان که با او سرو کارداشتند، همه متفق القول هستند که او از تواضع و فروتنی و سایر سجایای انسانی برخوردار بود.و علماً و عملاً اسوه‌یی تمام عیار و نمونه‌یی کامل از یک معلم با فضل و فضیلت بود.
محقق با بیان این نکته که استاد بدیع‌الزمان فروزانفر فضل و کمال کریمان را با فراست دریافت و در تصحیح دیوان شمس تبریزی از او کمک گرفت،افزود: رساله دکتری کریمان درباره شیخ طبرسی و تفسیر مجمع البیان از مهمترین تفاسیر شیعه امامیه بود.
وی اظهار کرد: مرحوم دكتر حسين كريمان به جاه و رياست پشت پا زد و تاليف و فعاليت در حوزه‌ی ادبيات و ايران‌شناسی را وظیفه خود می‌دانستاو با تحقیقات و پژوهش های ارزشمند خود درباره تهران و پیشینه این شهر کهن و دانشمندان برخاسته از آن و نیز ری باستان و آثاری که از آن باقی مانده ، درهای تازه‌یی را برای پژوهشگران گشود.
در ادامه عبدالكريم بابارضا - فرماندار سابق شهرستان ری – درباره دکتر کریمان گفت : تفرش ، قم ، تهران ، ری از جمله شهرهایی است که استاد با حوصله تمام ، مورد مطالعه دقیق خود قرار داد و پس از سال‌ها جستجو نتایج حاصل از داده‌ها و اطلاعات خود را در آثار مکتوبی برای غنی شدن فرهنگ آن مناطق، به یادگار گذاشت که مرجع‌ترین کتاب در خصوص تاریخ شهرستان ری بنام « ری باستان» ازجمله آنها است.
وی با اشاره به اینکه حدود 22 سال پيش با كار دكتر كريمان و آثار وی آشنا شده در آن زمان من دنبال بحث‌های ری‌شناسي بودم و اين توفيق را داشتم كه به عنوان نخستين مدير مركز تهران‌شناسی در شهر تهران فعاليت كنم. و بسیاری از بزرگان از جمله ایشان در این راه کمک کردند اما متأسفانه از آن مرکز چیزی باقی نمانده است
بابارضا براز امیدواری کرد :شهرداری تهران در روند توسعه‌ی فضاها و فرصت‌های فرهنگی برای اين‌گونه رويدادها فعاليت بيش‌تری داشته باشد. تكريم اصحاب معرفت و اهل علم و ادب يك ضرورت است .
وی افزود : دولت پاسخگو بدون جامعه پرسشگر معنا ندارد. اگر می‌خواهيم تكريم بزرگان در جامعه توسط نهادهای دولتی صورت گيرد، بايد در روح يك ملت دميده شود.
همچنين رضا شعبانی ـ محقق و صاحب‌نظر در حوزه تاريخ ـ نیز
بابیان اینکه هیچ کس نمی تواند استاد عالی قدر دانشگاه بهشتی را بشناسد، افزود: اطلاعات و معلومات علمی کافی، وظیفه شناسی و وقت شناسی چشمگیر ، عشق به کار و محیط علمی و دانشجویان ، بی نظری و پاکدلی و بلکه علو روح ، در زمره فضائل متعدد دیگری بود که استاد کریمان به آنها متصف بود.
وی گفت: افتخار می‌كنم كه حدود 9 سال اتاقم در نزديكی اتاق دكتر كريمان بود. او به دانشش بحق به فراوانی ستوده می‌شد. شاگرد مرحوم فروزانفر بود و بخشی از داستان‌های مثنوی را در خدمت وی تقرير می‌كرد. خدمات وی در حوزه‌ی تاريخ محلی ايران بسيار حائز اهميت است. او دو جلد كتاب و يك ضميمه از ری باستان تدوين و چاپ كرده است.
اين چهره‌ی ماندگار در سال 89 درباره ضمان اخلاقی مرحوم کریمان گفت: کریمان مردی استوار بود و نماز و روزه خود را به جا می آورد او به شرعیات پای بند بود.
شعباني دكتر مرحوم حسين كريمان را مردی دانست كه در يادها ماندني است و افزود: كريمان دلسوز جامعه‌اش بود؛ به همين دليل است كه بايد از او تجليل‌های مكرر شود تا نسل‌های ما بدانند ايران چگونه نام‌دار شده است. اين مكتب متعلق به همه‌ی كسانی است كه مانند دكتر كريمان برای پايداری ايران كوشيده‌اند.
او با اشاره به اين نكته كه ما به تاريخ بشريت مديونيم، گفت: مطمئنم كه اگر او باز هم امكان تدريس داشت، شاگردان خود را تربيت مي‌كرد. من هنوز نديده‌ام كه كسی در هيچ‌يك از شهرهای ايران كاری مانند دكتر كريمان انجام داده باشد. او يك نمونه كامل و ممتاز در سطح بين‌المللی است. ايران برای تجليل از شخصيت‌هايی مانند كريمان بايد تلاش‌های زيادی انجام دهد و يك روز برای بزرگداشت چنين اشخاصي كافی نيست.
علی محسنی - شاگرد مرحوم دكتر حسين كريمان - هم با ابراز خوشحالی از اینکه مرحوم کریمان در دوران نوجوانی دبیر دبیرستان آنها بود به ذکر خاطراتی از استاد پرداخت.
این پزشک و شاگرد دکتر کریمان یادآور شد: استاد در دروس حوزوی با بزرگان دينی رفت و آمد داشت و همواره اهل کسب علم و دانش بود.
بنيان‌گذار انجمن دانش‌آموختگان حكيم نظامی قم گفت: او با قدم و وجب خود نقشه‌ی قم را به طور دستی كشيد كه اكنون به كتابخانه آيت‌الله مرعشی در قم تقديم شده و به عنوان نقشه‌ی مادر در استان قم استفاده می شود.
محسنی همچنین از همت دوستانش و شاگردان کریمان برای تأمین کتب کتابخانه ای به یاد استاد کریمان در شهر قم خبر داد.
وی در پایان باگفتن این مطلب که کریمان و کریمان ها هرگز نمی میرند ،اگر چه جسم آنها در بین ما نیست ،افزود : گویند نویسنده دو تاریخ ندارد: کی آمد و کی رفت ز دنیا/ زیرا که هنرمند توانا / یکدم به جهان اید و جاوید بماند
همچنين سيدعلی محمدسجادی ـ استاد نمونه‌ی كشوری در سال‌هاي 80 و 81 ـ درباره‌ی حسين كريمان اظهار كرد: او ايران‌دوست و اسلام‌خواه بود و در همه آثارش خلوص نيت داشت و جز برای خدمت به ايران و احيای نام ايران، چيزی در سر نمی‌پروراند.
وی ادامه داد: در مراسم هفتم مرحوم دكتر كريمان از خانواده‌اش خواستيم كتابخانه او را كه يك كتابخانه مرجع در حوزه علم و ادب فارسی است، به دانشگاه شهيد بهشتي بدهند و آنها در همان روز با روی گشاده قبول كردند و اكنون در اين دانشگاه يك كتابخانه مرجع در دانشكده ادبيات شهيد بهشتي وجود دارد.
در ادامه اين مراسم نوه و نتیجه مرحوم دكتر حسين كريمان درباره‌ی زندگی و عشق و علاقه این استاد به خانواده و خدمات ارزنده‌اش در ايران پرداختند .
در پايان این مراسم از برخی از بزرگان حاضر در جلسه و خانواده مرحوم دکتر کریمان توسط شهردار منطقه 12 تهران تجليل شد.
مرحوم دكتر حسين كريمان شانزدهم آذرماه 1292 هجری شمسی در رودبار قصران در شهرستان شميرانات به دنيا آمد. این نویسنده، استاد دانشگاه و ادیب پس از طى تحصیلات ابتدایى و متوسطه، در 1322 ش موفق به اخذ لیسانس ادبیات فارسى از دانشسراى عالى گردید. در 1324 ش براى فراگیرى علوم دینى و معارف اسلامى به قم رفت. در سن 1335 ش موفق به دریافت دكتراى زبان و ادبیات فارسى از دانشگاه تهران شد. خدمات تدریسى و تعلیمى خود را از دبستان آغاز نمود و تا تدریس در دانشگاههاى تهران و شهید بهشتى (ملى سابق) پیش رفت و در این زمان تحقیقاتى نیز انجام داد. وى فعالیتهاى زیادى در زمینهى جغرافیاى تاریخى و رسم نقشهها داشت. دكتر كریمان از مؤلفان «دایرة المعارف تشیع» بود. از آثار وى: «جغرافیاى شهرستان قم»؛ «طبرسى و مجمع البیان»، در دو مجلد؛ «رى باستان»، در دو مجلد؛ «قصران»، در دو مجلد؛ «آثار بازمانده از رى»؛ «تهران در گذشته و حال»؛ «سیره و قیام زید بن على». علاوه بر اینها بیش از هشتاد مقاله و رساله در موضوعات دینى و علمى و ادبى و تاریخى نوشته است.
دکترحسین كریمان داراى كارشناسى در رشتهى زبان و ادبیات فارسى از دانشسراى عالى در سال 1332 بود. در سال 1324 براى فراگیرى علوم دینى و معارف اسلامى به قم مهاجرت نمود. در سال 1335 در رشتهى زبان و ادبیات فارسى از دانشگاه تهران موفق به اخذ درجهى دكترى گردید.
از آن پس به تدریس و تحقیق در دانشگاههاى تهران و شهید بهشتى پرداخت. در سال 1342 به كسب درجهى دانشیارى و در سال 1346 به مقام استادى رسید.
اهم تألیفات وى به شرح زیر است: فرهنگنویسى در ایران و فرهنگهایى كه تاكنون نوشته شده است (1322 -1321)؛ قم را بشناسید (1328)؛ طبرسى و مجمع البیان؛ رى باستان؛ برخى از آثار بازمانده از رى قدیم (1350)؛ تهران در گذشته و حال (1355)؛ قصران (1356)؛ سیره و قیام زید بن على (1364، این كتاب در چهارمین دورهى كتاب سال به عنوان كتاب برگزیده در رشتهى تاریخ اسلام انتخاب شد)؛ تصحیح و تعلیق دیوان شمس به اتفاق دكتر یزگردى و با اشرف فروزانفر.
مرحوم دکتر حسین كریمان در 30 آذر 1372.در سن هشتاد سالگى به سبب سكتهى قلبىی درگذشت.
