فکر می‌کنم به بچه‌های جنگ خیلی بدهکارم// روی فیلمنامه ای با نام موقت «فلورا در بهار» کار می کنم
رضا خطیبی در گفتگو با هنرنیوز:
فکر می‌کنم به بچه‌های جنگ خیلی بدهکارم// روی فیلمنامه ای با نام موقت «فلورا در بهار» کار می کنم
 
تاريخ : دوشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۰ ساعت ۱۱:۰۰
رضا خطیبی نویسنده وکارگردان سینما گفت: باید همه گونه‌ ها وژانرهای مختلف سينمايی در ايران ساخته و اكران شود تا ذائقه مخاطب ايرانی همانگونه كه با فيلم‌های كمدی و اجتماعی آشنا شده، با ديگری ژانرها هم آشنا شود.

«رضا خطیبی» در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز اظهار داشت: این روزها در فرانسه به سر می‌برم و روی فیلمنامه ای با اسم موقت «فلورا در بهار» کار می کنم که در صورت کامل شدن فیلمنامه به زودی تولید آن را آغاز خواهیم کرد.

وی ادامه داد: در حال حاضر با یک تهیه‌کننده فرانسوی مذاکره می‌کنم. فیلمنامه این فیلم که خودم آن را نوشته‌ام داستان لطیفی دارد و تهیه‌کننده آن همان شخص فرانسوی است که کار اولم را هم تهیه کرده بود و کلیه عوامل آن هم فرانسوی هستند.

خطیبی درباره شروع فعالیت های سینمایی اش گفت: کارم را از ابتدا با بازیگری در تئاتر شروع کردم. اما به دلیل اینکه بازیگر خوبی نبودم بعد از مدتی جذب سینما شدم. از همان ابتدا ساخت فیلم های کوتاه را آغاز کردم و اولین فیلم بلندم «فرداهای قشنگ تهران» را در فرانسه ساختم. دوشخصیت اصلی این فیلم فرانسوی هستند، اما داستان آن در ایران اتفاق می افتد. این فیلم در فرانسه به نمایش عمومی درآمد و با استقبال هم مواجه شد.

خطیبی افزود: به نوعی فیلم «در شهرخبری نیست، هست» اولین فیلم من در سینمای ایران محسوب می شد. کار قبلی ام بیشتر سبک هنری داشت و با سبک این فیلم متفاوت بود. البته من برای ساخت این فیلم به ایران نیامده بودم، اما از شانسم با مصطفی شایسته و هدایت فیلم آشنا شدم، آنها سناریو را خواندند و از آن خوششان آمد.

این كارگردان سینما ابرازداشت: من بعد از فیلم دومم (در شهرخبری نیست، هست) فیلم «حریم» را با مضمونی کمدی و ساختاری متفاوت در ژانر پلیسی جنایی و وحشت ساختم و که بیشتر لوکیشن های آن در جنگل به تصویر کشیده شد. فیلم کاری سنگین بود و تلاش کردم که فیلم بتواند ترسناک و پرتعلیق برای مخاطب باشد و قصه آن نیازی به افکت‌های اضافه نداشته باشد و برای مخاطب نو وجذاب باشد.

وی با اشاره به اینکه از فروش فیلم حریم راضی هستم تصریح کرد: با توجه به اینکه در بدترین زمان ممکن فیلم حریم اکران شد اما با ژانرجدیدی که داشت موفق بود. در کارهایم به دلیل اینکه فضای آثارم جدید هستند ریسک پذیری زیادی برای تهیه کنندگان ایجاد می کند. اما نباید از زحمات آقایان شایسته و احمدی غافل شد که در ساخت دو فیلم قبلی من به من کمک کردند.

کارگردان فيلم‌ «فرداهای قشنگ تهران» عنوان داشت: متفاوت بودن نسبت به سینمایی که در جریان است، کار سخت و فرسایشی ای است اما من دوست دارم در سینما دست به تجربه بزنم و بتوانم با فیلمهایم حرفهای زیادی بزنم. حالا به نتیجه کار کاری ندارم. اینکه موفق شده ام یا نه را بقیه باید بگویند. اما همین‌که تجربه‌های جدید را به سمت شان می‌روم علاقه دارم. فيلم اول من هنری و جشنواره‌ای بود. در بيش از 30جشنواره شركت كرد و جوايزی هم گرفت. اما معتقدم فيلم هنری در ايران جايگاه خوبی دارد و نمونه‌های خوبی از آن ساخته می‌شود. من اگر بخواهم فيلم اجتماعی بسازم تلاش می کنم که با تحقیق وپژوهش اثرموفقی را بسازم.

خطیبی افزود: ما مثل هالیوود امکانات نداریم. اما تفکر‌های خوبی داریم. برای همین اگر سعی کنیم که متفاوت باشیم خود به خود نتیجه اش خوب خواهد بود. سينمای وحشت نيز مانند گونه‌های مختلف سينمايی، مورد اقبال مخاطب قرار می‌گيرد. اگر نگاهی گذرا به ميزان فروش فيلم های سینمایی در ژانرهای مختلف به خصوص ژانروحشت در دیگر كشور داشته باشيم، به ميزان علاقمندی مخاطبان به اين فيلم‌ها پی خواهيم برد .

وی خاطرنشان ساخت: بهتر است همه گونه‌های مختلف سينمايی در ايران ساخته و اكران شود تا ذائقه مخاطب ايرانی همانگونه كه با فيلم‌های كمدی و اجتماعی آشنا شده است با فيلم‌های ديگری مثل ژانروحشت ودلهره آورآشنا شود. اما سوال اینجاست که سهم سينمای ما ازژانروحشت چقدر است و چرا نتوانسته برای اين مخاطبان كه فيلم های اروپايی و آمريكايی را به صورت قاچاق تهیه می کنند وبه خانه می‌برند موفق باشد. پس بايد فيلمساران با انتخاب و ساخت سوژه‌های مختلف ذائقه مخاطب را تغيير دهند.

وی در مورد برنامه فیلمسازی خود در ایران هم عنوان داشت: محمد احمدی تهیه کننده سینما در ایران پیگیر ساخت فیلم جدیدم که هنوز نام مشخصی ندارد است که اگر شرایط مهیا باشد بتوانیم فیلمی بسازیم. فیلم درباره روابط آدمها در جنگ و درباره چند بچه محل است که به جبهه می‌روند و در یک عملیات چریکی سعی در آزادسازی خرمشهر دارند و در این راه هیچگاه بر نمی‌گردند. فکر می‌کنم به بچه‌های جنگ خیلی بدهکارم. چون آن زمان که من در پاریس داشتم درس می‌خواندم و زندگی می‌کردم، دوستانم و بچه محل‌هایم اینجا از وطن دفاع می‌کردند و حالا نوبت من است که ادای دین کنم.







کد خبر: 28604
Share/Save/Bookmark