فاضلی در گفتگو با خبرنگار گروه کتاب و ادبیات هنرنیوز درباره بحثی که اخیرا در نشست خبری جایزه کتاب فصل از سوی دبیر علمی این جایزه مطرح شد و انتقاد از شاعران به خاطر انتشار دو سطر شعر در یک صفحه سپید و بحث اسراف کاغذ بود، گفت: اگر مسئولان ما روی حوزه‌های دیگری که کاغذ در آنها اسراف می شود تا این حد وسواس داشته باشند و این حوزه ها رصد کنند؛ قطعا بخشی از مشکلات بحران کاغذ حل خواهد شد اما درباره مجموعه های شعر باید این سوال را پرسید مگر در این مملکت چه تعداد مجموعه شعر چاپ می شود؟! در کشوری که هشتاد میلیون نفر جمعیت دارد این تعداد کتاب شعر بسیار ناچیز است.
وی با اشاره به اسراف روزانه کاغذ در سایر حوزه بیان کرد: پوسترها و تبلیغاتی که صبح تا شب روی دیوارها نصب می شوند، حجم کلان کاغذ که در دوره های مختلف انتخاباتی مصرف می شود یا نمونه واضح تر؛ بروکراسی در ادارات و سازمان ها دولتی که هر روز مقادیر زیادی کاغذ در آنها تباه می شود همه و همه نمونه های اسراف کاغذ هستند که تقریبا هیچیک هیچ کاربردی ندارند ولی یک مجموعه شعر هرچقدر هم ضعیف باشد بالاخره دو نفر پیدا می شوند که با آن همدلی و همراهی کنند لذا باید اسراف کاغذ را در حوزه های دیگری رصد کنیم که کاغذ واقعا در آنها از بین می رود؛ گرچه متاسفانه ادبیات و شعر همواره مظلوم بوده اند و با اینکه حداقل مصرف کاغذ را دارند اما باز دیواری کوتاه تر از دیوار آنها پیدا نمی شود.
فاضلی با بیان این مطلب افزود: اگر آمار خانه کتاب را مطابق نموداری که در مجله «هفته کتاب» منتشر می شود نگاه کنیم می بینیم کتاب های ادبی به نسبت کتابهای سایر حوزه ها و تنوع و کتابسازی که در آنها وجود دارد بسیار اندک است و من فکر نمی کنم این تعداد اندک مجموعه های شعر باعث اسراف کاغذ بشود.
وی درباره تعداد تیراژ مجموعه های شعر گفت: تیراژ مجموعه های شعر در بیشترین تعداد آن هم اگر شاعر کتاب فرد محبوبی باشد بیش از هزارتا نیست و دیگر شاعران هم با هزینه های شخصی نمی توانند بیش از پانصد نسخه از مجموعه شعرشان را منتشر کنند.
مدیر انتشارات بوتیمار درباره دیدگاهی که در نشست خبری جایزه کتاب فصل مطرح شد گفت: این نوع نگاه نسبت به حوزه شعر می تواند بسیار آسیب‌زا باشد؛ حوزه ادبیات و شعر فی نفسه حوزه حساسیت برانگیزی است یعنی قانون کلی برایش وجد ندارد و اغلب سلیقه ها روی ممیزی یا عدم صدور مجوز آن تاثیر می گذارد لذا وقتی چنین دیدگاهی ارائه می شود حساسیت های بیشتر ی به وجود می آید و به جای اینکه از این حساسیت ها کاسته شود، سوءتعبیرهای تازه ای ایجاد می شود و این گمان به وجود می آید که این صحبت ها برنامه ریزی شده است تا محدودیت های تازه ای در حوزه ادبیات و شعر ایجاد شود.
وی درباره چیدمان فنی شعر در نحوه انتشار آن گفت: اصولا تکنیک های مختلفی از نظر صفحه آرایی، نوع فونت و شکل صوری در انتشار مجموعه شعر اعمال می شود که کمک به خوانش بهتر آن اثر است مشابه کار که احمد شاملو درباره شعرهای حافظ یا عباس کیارستمی بر روی شعرهای سعدی کرد؛ یا ترجمه محمد صالح اعلا از کتاب «تمامی آنچه مردان درباب زنان می دانند؟» اثر عبدل اسمیت که ۱۱۰ صفحه سپید است. این بخش های سپید کاغذ حرف برای گفتن دارد. ممکن است در یک صفحه دو سطر شعر چاپ شود چون هر شعر هویت مستقل دارد و برای خوانش بهتر مستلزم یک صفحه مجزا است، شعر نو با گرافیک دوستی دارد و به خوانش شعر کمک می کند، اتفاقا ناشر باید روی صفحه آرایی کتابهای شعر دقت بیشتری کند و می تواند صفحاتی سفید باشد چون درراستای کمک به بهتر خوانده شدن شعر است.
فاضلی در خاتمه خاطرنشان ساخت: امیدوارم نگاه عقلانی و منطقی نسبت به همه حوزه های فرهنگی ایجاد شود تا به واسطه وجود تخصص اظهار نظرها با مدرک، سند و به صورت کارشناسی باشد.
